David Koperfild, Charles Dickens, pershtatje per femije

Titulli: David Koperfild (përshtatje për fëmijë)
Origjinali: David Copperfield
Gjinia: Roman
Autori: Charles Dickens
Shqipëroi: Albana Kozeli
Shtëpia botuese: Ideart
Viti: 2003
Fq. 144
Pesha: 0.165 kg.
ISBN: 978-99927-939-2-9

Mbi librin

"Nga të gjithë librat e mi", ka shkruar Charles Dickens, "ky është ai që më pëlqen më shumë. Si të gjithë prindërit e zellshëm, edhe unë mbaj në thellësi të zemrës sime, vetëm një fëmijë të parapëlqyer mbi gjithë të tjerët. Ai quhet David Koperfild." Vetë Dikensi ka kaluar një fëmijëri të vështirë e të trishtë.

Gjithashtu edhe jeta e djaloshit David Koperfild nuk është aq e lehtë. I ati i vdes para se të lindë ai dhe, kur Davidi mbushi tetë vjeç, e ëma martohet përsëri. Burri i saj, zoti Mërdston, është i vrazhdë dhe mizor njësoj si e motra e tij nevrike, vajza me fytyrë e zemër guri, zonjusha Mërdston.

Ndërsa rritet, Davidi njihet me shumë njerëz të këqinj: mësues shkolle të ashpër, shokë të këqinj dhe me djallin Uriah Hip, me buzëqeshje si të gjarprit. Por në jetën e Davidit hyjnë gjithashtu edhe njerëz të tjerë. Është Pegoti, dadoja e tij e mirë dhe e dhimbsur, i ngathëti zoti Barkis, një burrë fjalëpak.

Pastaj është tezja e Davidit, e cila mundohet të tregohet e ashpër, por që ka një zemër të artë. Është Mikoberi i pafat, njëherë plot gaz e njëherë i dëshpëruar sipas rastit, gjithnjë duke pritur që diçka të kthejë për mbarë. Është Anjeza e urtë dhe e sjellë, gjithnjë mike e vërtetë dhe e mençur. Dhe pastaj është edhe Dora, vajza më e dashur që mund të keni parë, me sytë blu dhe flokët e saj të artë: e ëmbla, e bukura, mendjelehta Dora...

Mbi autorin

Charles Dickens (1812 – 1870) lindi në Portsmuth, një port në jug të Anglisë. I ati ishte nëpunës në zyrën e pagave të Flotës Detare Ushtarake Mbretërore, njeri me qëllime të mira, por i papërgjegjshëm dhe që e trajtonte shumë keq paranë. Dikensi kaloi disa vite të lumtura të fëmijërisë së tij në Kent, por kur familja u zhvendos në Londër, problemet e të atit me paratë u rënduan, ai u fut në borxhe dhe përfundoi në burgun e Marshelsit.

Kështu, në moshën dymbëdhjetëvjeçare, Çarlsin e shpunë të punonte në një fabrikë. Kujtimet e hidhura të kësaj kohe të trishtuar ndikuan shumë në shkrimet e tij. Më vonë u bë e mundur që ai t'i kthehej shkollës për pak vjet dhe pasi punoi për ca kohë si korrier zyre, nisi të shkruajë për gazeta të ndryshme. Kështu u bë gazetar.

Në këto vite të hershme të rinisë së tij, Dikensi arriti ta njohë Londrën në mënyrë të përkryer: ai njihte të gjitha rrugët kryesore dhe rrugicat, sheshet, tregjet dhe kopshtet e saj. Këto njohuri ai i përdori shumë mirë në romanet e tij. Në 1836, Dikensi u martua me Ketrin Hogart dhe, po këtë vit, romani i tij i parë "Letrat e Pikuikut" filloi të botohej një herë në muaj me pjesë në një revistë.

Ky roman u bë shumë popullor dhe shumë shpejt u pasua nga romani "Oliver Tuist" dhe romane të tjerë. Dikensi tregoi interes të madh për problemet shoqërore të asaj kohe, shqetësim që e hasim në shumë nga romanet e tij. Kështu, në përrallën e tij të famshme "Një këngë krishtlindjesh", Skruxhi na paraqitet si zemërlig dhe i keq sepse nuk pranon t'u japë para të uriturve dhe të pastrehëve.

Me kalimin e viteve, Dikensi punonte më shumë se kurrë dhe romanet e tij të kësaj kohe: "Dombi dhe i biri", "David Koperfild", "Shtëpia e vetmuar", "Kohë të vështira", "Legjenda e Dy Qyteteve", "Shpresa të mëdha" janë cilësuar si punët e tij më të mira. Mëgjithatë, jeta e tij personale erdhi duke u keqësuar dhe kështu martesa e tij mori fund kur ai dhe Ketrin u ndanë në 1858.

Romanet e tij sidoqoftë vazhduan të dilnin në treg dhe Dikensi bëri turne nëpër Britani dhe në Shtetet e Bashkuara duke lexuar publikisht pjesë nga punimet e tij. Jeta e tij ishte e mbushur plot aktivitet, por njëkohësisht ajo ishte edhe tepër rraskapitëse. Çarls Dikens vdiq papritur duke lënë pa përfunduar romanin e tij të fundit "Misteri i Edvin Drudit".