Përralla të kohëve të vjetra

Titulli: Përralla të kohëve të vjetra
Gjinia: Përralla
Autori: Grup Autorësh
Shqipëroi:  Mimoza Mema
Shtëpia botuese: Albas
Viti: 2013
Fq. 64
Pesha: 0.322 kg.
ISBN: 978-9928-02-336-0

Mbi librin

Tetë përralla për kohët e vjetra, të mbushura me bëma heronjsh, shkruar kryesisht për të rriturit, që t'ua tregojnë fëmijëve në mbrëmje e të nxitin dëshirën e tyre për t'i lexuar vetë. Në këtë vëllim janë përmbledhur përrallat: "Bëma e Kraut" dhe "Nofka e Atohit" të Agnès Laroche; "Stallieri akrobat" të Sèverine Onfroy; "Në kërkim të vezës së diellit" dhe "Tuti dhe hajdutët e piramidave" të Charlotte Grossette; "Një kantier ndërtimi plot me kurthe" dhe "Një kalë i veçantë" të Sophie de Mullenheim; "Xhaxha Çarli do të bëhet mbret" të Ghislaine Biondi.

Fragmente nga libri

Bëma e Kraut

Na ishte njëherë një djalosh indian që e quanin Krau... Një ditë Krau, i biri i Rhulit dhe nipi i Otorit, po rrinte para zjarrit me vetulla të ngrysura. Ai donte të hynte në shkollën e gjuetarëve të mamuthëve, por që ta pranonin, i duhej që për dy ditë të realizonte i vetëm një bëmë, ashtu siç kishin bërë të gjithë vëllezërit e tij më të mëdhenj, ndryshe... Dy ditë, vetëm dy ditë...

Stallieri akrobat

Në kështjellën e zotit Govan, Flaviani është stallier dhe stërvitës i kuajve. Ai di të hipë në kalë me një të kërcyer dhe të përdorë mirë shpatën. Babai i tij këmbëngul që ai të bëhet kalorës, por djali e ka mendjen t'u kacavirret pemëve! Ai vdes për lartësitë dhe i ka zili zogjtë... Ah, sikur të fluturonte edhe ai...! Flaviani nuk ia ka thënë kurrë babait të tij, por ai e urren armaturën e rëndë prej hekuri të kalorësit!

Në kërkim të vezës së diellit

Na ishte një princeshë vikinge, shumë e sëmurë... Atë dimër në mbretërinë e vikingëve bënte aq ftonte, sa princesha Olga u sëmur rëndë. Doktori i kështjellës e vizitoi dhe psherëtiu:
- Është keq, por unë di një ilaç që i shëron ethet e dimrit.
- Përgatite shpejt dhe ma shpëto vajzën, - i thotë mbreti i shqetësuar.
- Për fat të keq, më mungon një përbërës që nuk gjendet në vendin tonë të akullt. Është veza e diellit.

Një kantier ndërtimi plot me kurthe

Njëherë e një kohë, shumë kohë më parë, Markusi mbërriti në Kaliga, për të ndërtuar një ujësjellës që do të sillte ujin e pijshëm në qytet. Vera po ikte dhe nuk kishte më kohë! Nëse punimet nuk do të mbaronin para dimrit, toka dhe gurët do të ngrinin dhe burrat nuk mund të punonin dot. Por Brutusi i urryer, tregtari më i pasur dhe më i fuqishëm i Kaligës, po përpiqej me çdo kusht që të pengonte punën për ndërtimin e ujësjellësit. Ai ishte i vetmi që kishte pus në qytet.

Tuti dhe hajdutët e piramidave

Sot shkretëtira ka shumë gjallëri. Mijëra njerëz janë mbledhur rreth piramidës për fazën e fundit të ndërtimit: në majë të monumentit do të vendoset blloku i madh i gurit.
- Ooooo, hop! – shfryjnë punëtorët duke ngritur peshën e rëndë.
- Dua t'i ndihmoj edhe unë, - thërret një fëmijë nga turma.
- E ke parë veten sa je, picirruk? – i thotë drejtuesi i kantierit. – Hajde, shpejt! Mbaro atë punë që të kanë dhënë!
Turivarur, Tuti drejtohet nga hyrja e piramidës.

Një kalë i veçantë

Belori nuk ka shumë qejf të punojë. Po, po! Belori nuk është kalë pune! Megjithatë, jo shumë kohë më përpara, ai ishte një kalë shumë i lumtur: ishte kalë taksi dhe tërhiqte gjithë krenari një pajton të bukur prej druri e çonte lart e poshtë udhëtarë sipas kërkesave. Por pajtoni ka dalë nga moda. Pronari e plas atë në një cep të hangarit dhe preferon makinën e madhe që tymos, psherëtin, teshtin, që bën zhurmë dhe i bie borisë me sa fuqi që ka.

Xhaxha Çarli do të bëhet mbret

Na ishte një mbret i vogël...
- Përkuluni! Po vjen Mbreti! – lajmëron me një zë të trashë kryeoborrtari.
të gjithë oborrtarët përkulen. Dhe ja, hyn mbreti me qenin e tij të vogël në krahë. Kur kalon nëpër sallën mbretërore, të gjithë pëshpëritin: "Sa i ëmbël është mbreti ynë i vogël Filipon". Por fëmijës nuk i pëlqen të jetë mbret. Ai do të donte më shumë të luante me fëmijët e tjerë sesa të ulej në fron.

Nofka e Atohit

Është natë e madhe për Atohin... Bualli i ndershëm, kryetari i tribusë, e thërret Atohin dhe i thotë:
- Ka ardhur koha që të zgjedhësh një nofkë, emrin e një kafshe, të cilën ti e ndien më afër nga të gjitha dhe që do të të udhëheqë gjithë jetën. Ti do të nisesh vetëm, që sonte, dhe nuk do të kthehesh po të mos kesh bërë zgjedhjen.
- Uhhh! – shryn ai.