Titulli: Përkulja dhe rënia e tiranisë shqiptare 1991 – 1966, vëllimi i tretë
Origjinali: Përkulja dhe rënia e tiranisë shqiptare 1991 – 1966, vëllimi i tretë
Gjinia: Kujtime
Autori: Spartak Ngjela
Shtëpia botuese: UET Press
Viti: 2013
Fq. 472
Pesha: 0.632 kg.
ISBN: 978-99956-39-92-1
Fragment nga libri
11 shkurti i vitit 1991 ishte një ditë e ftohtë dhe e gjitha në ngjyrën e plumbit; ishte tamam një ditë dimri shqiptar që të kujtonte të gjithë jetën e konsumuar në vendin tënd por, siç e kam vënë në dukje, ajo i takoi të ishte dita e lirimit tim nga burgu.
Po lija mbrapa një jetë që nuk dihej sesi kishte ecur, mes trishtimit dhe vuajtjes, ose drejt një pjekurie mendore të një lloji tjetër? Nuk dihej gjithashtu se çfarë kishte sjellë brenda meje ajo jetë, pjekurinë e një njeriu që e di se jeta kërkon gjithmonë një ekuilibër humanist, apo të një individi që kërkon hakmarrje për ato të këqija që ia kanë shkaktuar të tjerët.
• Frika dhe gënjeshtra, të tremburit dhe të gënjyerit ishin hedhur në revoltë.
• Populli po bërtet për mua. Ai më do shumë. Gabohesh! Sepse, po të të shihte të varur, do të kish bërtitur edhe më shumë.
• A do të vijonte ende tirania shqiptare?
• Ej, mizor, këtë vend shiko çka e gjeti nga feudalët e tu!
• Për sa kohë nuk është shkatërruar tirani i vjetër; gjithmonë do të ketë një tiran të ri.
• Lufta ishte mbyllur, të vrarët nuk do të shumoheshin më, ishte tamam koha kur duhej tallur me tiranin.
• Asgjë tjetër veçse do të shpejtojë fundin.
• Njeriu i thjeshtë ishte mësuar me mite, dhe mite po kërkonte.
• Ndëshkimi i krimit nuk duhej të ishte politik, por vetëm moral dhe juridik.
• Fitorja e zgjedhjeve ishte më shumë pasion sesa një mendim racional.
• Në fund të fundit tani jemi të lirë, kush i pyet më këta bastardë që janë në pushtet.
• Milosheviçi dhe Berisha, dy figura të ngritura po njëlloj në dy vende respektive: në Beograd dhe në Tiranë.
• Sesi do ta mbanin ende pushtetin ata njerëz që tani ishin akuzuar për krime, vetëm një zot e kuptonte.
• Viktima me agresorin ishin ulur në një sallë. Historia e shoqërisë dukej se priste vetëm absurditete.
• Shpërtheu më në fund konflikti midis popullit dhe shtetit në Shqipëri.
• A do të kishte vërtet një shtet të drejtë shqiptar?
• Ambicia e verbër ashtu siç sjell zhvillimin, mund të sjellë edhe shkatërrimin.
• Kapja që i bëjnë vullnetet e veçanta frymës së kohës, pa dyshim është aftësia e individëve.
• Koha kishte sjellë "shpërthimin e madh" në Shqipëri.
• Çfarë do të bënin me pushtetin heronjtë e stisur të rrëzimit të komunizmit në Shqipëri?
• Filloi humnera e barbarizmit të ri institucional.
• Shteti po merrte përditë e më tepër një karakter personal.
• Në Shqipëri filloi një luftë e re klasash e cila e çau Partinë Demokratike.
• Duhej të formohej një parti e re që të shkatërronte arketipin e vjetër të popullit të tyre, që abuzojnë gjithmonë me frymën populiste.
• Ta kapërcejmë këtë ngërç dhe t'i fitojmë të drejtat pa qenë nevoja që të bëjmë luftë me njëri – tjetrin.
• Përse e donin pushtetin këta njerëz?
• Po juve kush ju ka përzgjedhur për të qenë drejtues?
• Erdhi fundi i qeshjeve dhe i gënjeshtrave të buta.
