Banner
Pas kësaj ajo e mbylli telefonin. Për një çast desha ta marr në telefon përsëri… T’i thosha se ajo do të jetonte gjatë. T’i thosha se ishte herët të mendonte për vdekjen! Por përnjëherë e kuptova artificialitetin e këtyre fjalëve. E dija se ishte hera e fundit që e dëgjoja zërin e saj. Edhe ajo vetë e kishte ditur këtë. Kjo ishte arsyeja që kishte folur, në mënyrën më të panatyrshme.
Titulli: Pritja (kopertinë e trashë)
Origjinali: Pritja
Gjinia: Roman
Autori: Rudolf Marku
Shtëpia botuese: Fenix
Viti: 2020
Fq. 180
Pesha: 0.375 kg
ISBN: 978-9928-4462-2-0
Ky libër është në gjuhën shqipe
Arritëm në shtëpi, në Medulin. Në ditën e nesërme bëmë një udhëtim me varkë, duke qarkuar ishujt e Brionit. Ajo vetë më kishte treguar për herë të parë për Ishujt e Brionit, para shumë vitesh, që në kohën kur jetonim në Qytetin N… Bashkë me ne ishin dhe një çift austriak. Një burrë e një grua, të sapomartuar, vështronin kohë pas kohe njëri-tjetrin. Deti shkëlqente nga rrezet diellore, në një blu të haptë dhe paqësor pranvere. Isha ulur në anën tjetër të varkës, duke e lënë Rozën pranë çiftit austriak. Doja ta lija vetëm, me mendimet e veta. Ndoshta këtë radhë kujtimet do ta ndihmonin për t’u ndjerë e lumtur?
Në mbrëmje i thashë Rozës:
– Me siguri të pëlqyen Ishujt e Brionit?
– Nuk i pashë, më tha papritur.
– Nuk i pe? Po a nuk i qarkuam sot, së bashku, me varkë Ishujt e Brionit? – i thashë pa takt, duke harruar se në moshën e saj ky lloj konfuzioni do të qe dhe gjëja më e natyrshme në botë. Por ajo, duke ndjerë habinë time të pashpjegueshme, më tha:
– Ti kujton se unë pashë Ishujt e Brionit? Se ishujt e Brionit do më mrekullonin? Ajo që më mrekulloi më shumë se ishujt qe vështrimi gjithë dashuri i atij çifti austriak! Ato të dy kam parë gjatë gjithë kohës me bisht të syrit! Tek përpinin me vështrime njëri-tjetrin. Gjithë kohën. O Zot, sa shumë dashuri që kishte në shikimet e tyre. Dhe gjatë gjithë kohës pyesja veten, – Nga vjen gjithë kjo dashuri? Nga çfarë sferash qiellore? Kush e sjell tek ne?
U ndamë pas disa ditësh. Këtë radhë e përcolla me makinë deri në Zagreb. Të dy e dinim se nuk do të shiheshim më në jetë. Më premtoi se do më merrte në telefon, sapo të ktheheshim në Londër.
Dhe vërtet, ajo më mori në telefon në Londër, në ditën tonë të mbërritjes. Më pyeti se si na kishte shkuar udhëtimi. Zëri i saj ishte i largët… Këtu bëri një pushim, aq sa për një çast dyshova se mos ishte ndërprerë linja.
– Alo?
– Po, po, këtu jam, – tha Roza, me një zë të trishtë… Dhe befas, kur mendova se ajo më kishte thënë gjithçka, në mënyrën më të papritur, pëshpëriti, me një zë tronditës, lutës, rrëfimtar:
– Më vjen aq inat me veten time! Nuk jam e përgatitur të vdes. Kam aq shumë dëshirë të jetoj.
Pas kësaj ajo e mbylli telefonin. Për një çast desha ta marr në telefon përsëri… T’i thosha se ajo do të jetonte gjatë. T’i thosha se ishte herët të mendonte për vdekjen! Por përnjëherë e kuptova artificialitetin e këtyre fjalëve. E dija se ishte hera e fundit që e dëgjoja zërin e saj. Edhe ajo vetë e kishte ditur këtë. Kjo ishte arsyeja që kishte folur, në mënyrën më të panatyrshme.
Dy javë më pas marr një kartolinë nga Roza. Kartolina tregon një ishull të vockël, që qarkohet i gjithi nga një shkëmb i vetëm. Roza më shkruan në mënyrën më enigmatike: “Shihe me kujdes këtë ishull të vetmuar! Ky shkëmb nuk po e çaka kryet as për diellin e as për ernat, as për detin e as për njerëzit!”
Ishin fjalët e fundit që do lexoja nga Roza.
As dhe një muaj më vonë, një letër tjetër që vjen nga Shqipëria, më thotë se Roza vdiq. Letrën e shkruan Herta, vajza e saj e adoptuar.
Udhëzues i shkurtër mbi procesin e porositjes së librave nëpërmjet faqes tonë.
Shkarkime (292.13KB)Referenca: SKU000410
Botuesi: Botimet Dudaj
Ja dhe një sprovë e re kaluar suksesshëm nga shkrimtarja e mirënjohur Brunilda Zllami... Këtë radhë ajo do ta befasojë lexuesin e saj me zhanrin në të cilin po shkruan. Një roman i verdhë? Jo vetëm kaq...
Referenca: 2124
Botuesi: Te tjere
Ngjarjet e romanit vërtiten në një repart të uzinës Traktori. Nën melodinë e një kitare përzihen në verën e nxehtë të vitit 1983 flokët e gjata të personazhit kryesor, moda e huaj e të rinjve të tjerë, hallet e një sekretari partie, shoqëria e Romeos dhe Kujtimit, probleme fejese, dega e brendshme, halle uzine, tema filozofike, dashuri platonike, etj.
Referenca: SKU000590
Botuesi: Albin
Nuk ka rëndësi se kush është. Nuk ka rëndësi se nga vjen. Me sa duket rëndësia e fundit mbetet në atë çfarë i jep dritë dora në fund- faqeve të bardha. Dhe, Spiro Dede, botuesi i "Albin", kur ka vendosur që të botojë librin e parë të publicistit me titull "Mëmëdhembje", nuk ka hezituar.
Një njeri i famshëm humbet punën, nuk gjen dot gruan dhe rrezikon burgun në të njëjtën kohë. Një dedektive e re do të vihet në gjurmë të së zhdukurës dhe do të zbulojë plot të fshehta rrënqethëse e të habitshme, nëpër rrugët e Shqipërisë.
Referenca: SKU001088
Botuesi: Plejad
Në këtë roman të dytë trajtohen ngjarjet që tronditën themelet e shoqërisë shqiptare në fundshekullin e kaluar. Gjithçka shihet me syrin e dikujt të cilit pak i interesonte se çfarë po ndodhte, sikur një telefon në mesnatë të mos ndikonte që ai të bëhej dëshmitar i tyre dhe së fundi të shohë të shkallmuar edhe vetë ekzistencën e tij.
Referenca: SKU001668
Botuesi: Toena
Një sistem i ngritur mbi dogma dhe i mbajtur në këmbë nga dogmatikët, i urdhëron të rinjtë të ikin nga ndjenja më e bukur në botë, dashuria, të ikin nga arkitipi i jetës, vazhdimësisë dhe përjetësisë së brezave.
Referenca: 2304
Botuesi: Onufri
Legjenda e vetmisë" është një rrëfim i rrallë që shkruhet vetëm për hir të rrëfimit, i zhveshur nga të gjitha funksionet e tjera, është një rrëfim i kulluar dhe i bukur që hap shtigjet e një "lartpurlartizmi", i cili fatkeqësisht i ka munguar letërsisë shqipe.
Botuesi: Onufri
Dy zgjedhje të vështira që përgatisin një tragjedi. Një roman psikologjik turbullues, i shkruar në vetë të dytë, si kërkim ngulmues i fajtorit tek tjetri, krejt i ngjashëm me veten.
Referenca: SKU000664
Botuesi: Onufri
Romani "Çështje të marrëzisë" është rikthim në pikën fillestare, rikthim në pikën e nisjes së aventurës kadareane, rikthim në fëmijëri, mu aty ku ka nisur aventurën për gjetjen e një çelësi për shpjegimin e botës.
Alfred Peza, prej 23 vjetësh është prezent me publicistikën e tij si gazetar, redaktor, kryeredaktor, drejtor i gazetave, revistave dhe televizioneve, analist dhe drejtues emisionesh të debatit politik. Fitues i shumë çmimeve kombëtare të gazetarisë dhe vlerësimeve ndërkombëtare. Autor i librit ‘’Ditari I 23 qershorit’’ (2013) është edhe në përfundim të...
Botuesi: Te tjere
"Kthimi" është titulli i një libri që jetësohet në dy drejtime të njëkohshme, plotësuese ndaj njëra tjetrës e në të njëjtën kohë të pavarura. "Kthimi" dhe "Outboxi i ndjenjave të mia" formësojnë librin që keni sot në duar.
Botuesi: Zenit Editions
Krahët e tyre ishin bërë për qiellin, ama trupi, eh, trupi ishte bërë krejtësisht për tokën, u ngjante krimbave që zvarriteshin ngado në tokë. Kërkova dashuri të tjera. Midis tyre dhe letërsinë.
Referenca: SKU000894
Botuesi: Onufri
Në një qytet legjendash në Spanjë, murgjit "Luftëtarë kundër harresës së Ikonës" kanë vite që punojnë për deshifrimin e misterit që vesh të kuqen e fuqishme të ikonave të Onufrit. Brenda një realiteti të përndezur ndeshjesh me dema, rivalitetesh dhe tradhtish të gjakta, Mira Meksi përshkruan lojën pasionante të jetës ku ngërthehen fort dhe përleshen...
Botuesi: Toena
Në një vilë periferike të kryeqytetit, në Natën e Krishtlindjes 2014, bien aksidentalisht në kurthin e policisë tre persona: një gazetar investigativ dhe dy të moshuar të çuditshëm, rreth të shtatëdhjetave, njëri ish-hetues i sigurimit të shtetit, tjetri ish-operativ.
Referenca: SKU001721
Botuesi: Botimet Dudaj
Libri të rrëmben në labirinthe episodesh tronditëse. Autopsi e një shoqërie agresive, imorale, me trafikantë dhe vajza - gra me djallin në mendje. Romano - skenar i gatshëm për film.
Pas kësaj ajo e mbylli telefonin. Për një çast desha ta marr në telefon përsëri… T’i thosha se ajo do të jetonte gjatë. T’i thosha se ishte herët të mendonte për vdekjen! Por përnjëherë e kuptova artificialitetin e këtyre fjalëve. E dija se ishte hera e fundit që e dëgjoja zërin e saj. Edhe ajo vetë e kishte ditur këtë. Kjo ishte arsyeja që kishte folur, në mënyrën më të panatyrshme.
