Titulli: Përralla nga bota, vëllimi i dytë (kopertinë e trashë)
Origjinali: Mon premier Larousse des contes du monde
Gjinia: Përralla
Shqipëroi: Anida Kisi
Shtëpia botuese: Pegi
Viti: 2012
Fq. 104
Pesha: 0.466 kg
ISBN: 978-9928-124-33-3
Mbi librin
Në këtë vëllim janë mbledhur përrallat: "Princi Rubin" nga India, "Popokatepteli dhe Ikstla" nga Meksika, "Aladini dhe llamba e mrekullueshme" nga Arabia dhe "Ylli i këputur" nga India.
Fragmente nga libri
Princi Rubin
Na ishte njëherë në një fshat të Indisë një brahman, domethënë një prift, i cili i kalonte ditët në tempull, duke u kujdesur për nderimet që i duheshin bërë Zotit. Një ditë, ndërsa ecte mbi një rrugë me kalldrëm, ai vuri re diçka që ndrinte në mes të gurëve. U përkul dhe pa një gur të kuq. Iu duk shumë i bukur, e mori, e futi në xhep dhe vazhdoi rrugën.
Pastaj arriti pranë një tregtari që shiste misër. Aroma e misrit të pjekur i solli ndër mend që nuk kishte ngrënë prej shumë orësh. Por nuk kishte asnjë rupi në xhep. Kështu që i kërkoi shitësit që t'i jepte një misër në këmbim të gurit të kuq.
Popokatepteli dhe Ikstla
Shumë kohë më parë, në Meksikë mbretëronte Montezuma, perandori i aztekëve. Ashtu si Zotin, atë e kishte frikë dhe e admironte i gjithë populli i tij: të gjithë ata që i afroheshin duhet të ishin të zbathur. Perandori hante krejt i vetëm në një dhomë të artë dhe jetonte i zhytur në një luks të pashoq.
Montezuma kishte disa vajza, të cilat ishin rritur pa luks: ashtu si të gjitha vajzat azteke, ato kishin mësuar të endnin dhe të punonin në Kalmekak, shkolla e Tempullit. Njëra nga vajzat e perandorit quhej Ikstla. Ajo jo vetëm që ishte shumë e bukur, por edhe shumë e guximshme dhe shumë e zgjuar.
Aladini dhe llamba e mrekullueshme
Na ishte njëherë, në një qytet të largët të Arabisë, një rrobaqepës i varfër të cilin e quanin Mustafa. Djali i tij 13 vjeçar, Aladini, nuk donte të punonte dhe e kalonte gjithë ditën duke bredhur lart e poshtë me moshatarët e tij. I ati ishte përpjekur shumë që t'ia mësonte edhe atij zanatin, por më kot...
Sapo largohej pak, Aladini shkonte e luante me shokët e tij. I drobitur nga hallet, rrobaqepësi u sëmur dhe vdiq. Nëna e Aladinit e shiti punishten e të shoqit dhe filloi të tirrte pambuk, sa për të nxjerrë bukën e gojës. Por, më gjithë gjendjen e vështirë, Aladini vazhdonte të jetonte pa e vrarë mendjen dhe pa punuar fare. Kështu e shtynte kohën, derisa një ditë, kush ishte 15 vjeç, takoi në rrugë një njeri të çuditshëm.
Ylli i këputur
Shumë kohë më parë, një natë të bukur vere, dy vajza indiane kishin dalë fshehurazi nga kasollja e tyre për t'u shtrirë jashtë mbi bar. Ato po kundronin qiellin plot me yje dhe imagjinata e tyre fluturonte pa fre.
-Shiko atje lart, atë yllin atje! Sa më pëlqen! – tha Vajza e Parë.-Mua më pëlqen ai tjetri, atje tutje, - u përgjigj Vajza e Dytë, duke treguar yllin me gisht.Atëherë, Vajza e Parë tregoi me gisht yllin më të shndritshëm mes të gjithë yjeve të qiellit e tha me zë të lartë:
-Jo, ja ku është ylli im i parapëlqyer, është më i shndritshmi. Shiko sa i bukur është! Dua të martohem me të!
