Titulli: Zëri im në arkitekturë, në kulturë, në politikë (1965 – 2008)
Gjinia: Ese
Autori: Petraq Kolevica
Shtëpia botuese: Mitrush Kuteli
Viti: 2018
Fq. 311
Pesha: 0.384 kg.
ISBN: 978-9928-180-16-2
Fragmente nga libri
Një arkitekt modern që nuk është në të njëjtën kohë urbanist, është një absurditet i krahasueshëm me një mjek që përdor magjinë për të shëruar të sëmurët. Në të kundërtën, një urbanist që nuk është arkitekt është si ai mjeku që i kuron të sëmurët në bazë të librave të doktrinave shkencore pa i ekzaminuar.
***
Ndoshta për asgjë tjetër, tek ne, nuk flitet kaq shumë (dhe shkruhet kaq pak) sa për arkitekturën. S’i shkon ndërmend njeriu t’i propozojë mjekut ndonjë mënyrë operimi të apendisitit, t’i tregojë kimistit rrugë të reja për analizat, apo inxhinjerit – ndonjë metodë tjetër llogaritjesh. Arkitektit, po! Të gjithë e këshillojnë, i propozojnë, e kritikojnë...
***
... unë dua të shtoj se s’ka ekzagjeruar shumë ai që ka thënë: “Mund të vrasësh një njeri me pamjen e një ndërtese siç mund të vrasësh me sopatë”.
***
Zotërinj deputetë! Ne e kaluam Rubikonin. S’kthehemi më prapa dhe bota na sheh me dashamirësi, kemi besim se do të na ndihmojë, por sot është domosdoshme të kujtojmë e ta bëjmë moton e jetës sonë atë këngën e Rilindasve tanë të mëdhenj që thotë:
Punoni edhe vetë, pa unë do t’iu ndih,
Mos thoni duke ndenjur: shpëtona Perëndi
Nga fjala në seancën plenare të Parlamentit për Qeverinë e Stabilitetit, qershor 1991
