Titulli: Një orë për të jetuar, një orë për të dashuruar: historia e vërtetë e dhuratës më të bukur të bërë ndonjëherë
Origjinali: An hour to live, an hour to love: the true story of the best gift ever given
Gjinia: Psikologji
Autori: Richard Carlson, Kristine Carlson
Shqipëroi:Oriola Pampuri
Shtëpia botuese: Ombra GVG
Viti: 2014
Fq. 72
Pesha: 0.122 kg.
ISBN: 978-9928-06-099-0
Mbi librin
Nëse do të kishe një orë kohë për të jetuar dhe do të mund të bëje një telefonatë, kë do të telefonoje? Çfarë do t'i thoje? Pre po pret? Vdekja e papritur dhe tragjike e Richard Carlson – it në dhjetor të vitit 2006 tronditi miliona fansa të tij, madje edhe letrat e shumta ngushëlluese të tyre nuk mundën ta lehtësonin humbjen që ndjeu bashkëshortja e tij, Kristina.
Për të zbutur pikëllimin e saj, ajo vendosi të sistemojë dhe tani kujdeset për botimin e të gjithë letrave dhe kujtimeve të shkëmbyera për një çerek shekulli, duke përjetuar kështu edhe një herë emocionet dhe duke mbajtur gjallë kujtimin e bashkëshortit të saj të ndjerë.
Në një akt thellësisht prekës gjatë këtij procesi, ajo u përqendrua në një letër plot me pyetje, të cilën asaj ia ka dhuruar Richard – i në përvjetorin e tetëmbëdhjetë të martesës. Kristin i është përgjigjur me emocione befasuese letrës së Richard – it. Nëse e shohim më në detaje, brenda kësaj lidhjeje të veçantë, botimi i tyre në këtë libër është një dhuratë e veçantë për shumë njerëz të cilëve u ka ndryshuar jeta nga veprat që ka botuar Richard – i.
Fragment nga libri
Nëse do të kisha një orë kohë për të jetuar, nuk do të telefonoja dikë që më ka borxh para, apo dikë që më ka ofenduar ose më ka lënduar në ndonjë mënyrë. Habitem se sa kohë kam harxhuar kot gjatë këtyre viteve, duke menduar për gjëra të tilla. "Nuk ia vlen barra qiranë!" Me kohën që më ka mbetur, do të zgjidhja t'i lija mendimet e mia në paqe, e të shijoja këtë moment të çmuar.
Nëse do të doja mund ta bindja veten se shumë njerëz më kanë borxhe, por a e di çfarë? Kjo nuk është koha e përshtatshme për të menduar për këto gjëra. Në fund të fundit, ma merr mendja se jeta nuk është vetëm të mbash llogari. Është më e thjeshtë dhe më argëtuese se kaq, thjesht duke i lënë gjërat të shkojnë në vendin e vet dhe të ndjehesh i kënaqur për këtë.
Në fund të fundit, të merr më pak energji kur jep se sa atëherë kur merr, gjithashtu të japësh është një burim gëzimi. Kur jep diçka, nuk ka rëndësi nëse është dashuri, dhembshuri, një ide, energji, mendjehollësi, pak para, një pronë, një krijim i yti, pak kohë, mirësi, ose çfarëdo tjetër që ke për të dhënë, ndihesh me të vërtetë mirë dhe në fund të fundit kjo është gjëja më e rëndësishme.
