Titulli: Lulet e egra
Origjinali: Lulet e egra
Gjinia: Poezi
Autori: Emil P. Asdurian
Shtëpia botuese: Toena
Viti: 2015
Fq. 108
Pesha: 0.151 kg.
ISBN: 978-9928-205-02-5
Mbi librin
Libri "Lulet e egra" përfshin pesëdhjetë e një poezi të zgjedhura. Ideja, ashtu si vetë libri, u ngjiz në vitet 2014 dhe 2015, me rrënjët thellë në një mall për vendlindjen, atë dashuri shpesh të pashprehur, ashtu si dhe të një kohe të vështirë, por tepër romantike, të rinisë sime, kur ndrydhur brenda një muri të betontë të një diktature, që u mundua të asgjësonte plotësisht lirinë e individit, që u përpoq të kontrollonte e ndrydhte dhe ndjenjat më intime, me rrjedhojë një mungesë pothuajse të plotë të shkrimeve dhe poezisë së mirëfilltë lirike; ne u rritëm dhe u burrëruam me këtë dëshirë të paplotësuar.
Këto poezi janë shkruar si një bashkëbisedim me veten, apo si një përgjigje a pasqyrim i një ndjesie lindur nga një buzëqeshje e brishtë apo një vështrim. Janë kujtime shkruar në copa letrash, në faqe librash, apo nga një fletore, që erdhi përtej oqeanit së bashku me dosjen e fotografive bardhezi të prindërve, gjyshit e gjyshes, xhaxhait e hallës, tezes e dajës, shokëve të ngushtë, relikte të një jete mbështjellë me kujdes e të ruajtura në sirtar, që kur hapet, dihet se do të shkaktojë dhimbje apo lot, por prapë shkon dhe e kërkon, sidomos kur afrohen ditëlindjet apo kur ndërrohen vitet, kur e ndien që koha ka ikur kaq shpejt, i habitur, por edhe i shqetësuar, atëherë kur duhet patjetër të kthehesh pas, për t'i shpëtuar nga harresa a humbja, i merr sërish në dorë dhe i sheh... e papritmas, pa mbyllur sytë, kthehesh në atë kohë e të duket vetja sikur fluturon e sheh se si para të kalojnë njerëz të njohur, diku një puthje e vjedhur, diku një lot lamtumire dhe vendos të shkruash dy rreshta, e pastaj edhe dy të tjerë...
Fragment nga libri
Pres
Prisja të më shkruaje më shumë,
prisja lumin e ndjenjave të tua,
prisja erën e ngrohtë të frymës tënde
puthjet që derdheshin mbi mua,
prisja, e akoma pres
shumë herë,
çdo herë,
prapë e përsëri,
të më thuash:
"Të dua!".
