"Historia e gruas së fotografit” është emri me të cilin e njohin të gjithë, ato pak herë që e përdorin, por, në të vërtetë, ajo është edhe historia e vetë fotografit, ose më saktë, është historia e teorisë së tij mbi rëndësinë e gjërave të vogla.
Përrallat e treguara nga Mitrush Kuteli përbëjnë pjesën më të rëndësishme të letërsisë shqiptare, një frymëzim për një numër të madh veprash të tjera letrare që pasuan përgjatë dekadave. Tregime të Moçme Shqiptare përbën një klasik të të gjitha kohërave.
Për shumë vite me radhë Enver Hoxha i imponoi historisë versionin e tij. Ai rezulton i paturpshëm për t'i transformuar ngjarjet, për t'i fshirë ose zhdukur personazhet dhe për të ngritur në histori një protagonist të vetëm: atë vetë.
Duke lexuar "Prillin e thyer" kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin. "Miku, besa dhe gjakmarrja janë rrotat e mekanizmit të tragjedisë antike, dhe të futesh në mekanizmin e tyre është të shikosh mundësinë e tragjedisë."
TitulliKujtimet e një gazetariAutoriDr. Zoi XoxaShtëpia botuese55, 2007F. 314Pesha: 0.49 Kg.Mbi librin Në fillim të "Kujtimeve të një gazetari", autori shkruan: "Sot jam 65 vjeç dhe, po e lashë p&
TitulliKujtimet e një gazetariAutoriDr. Zoi XoxaShtëpia botuese55, 2007F. 314Pesha: 0.49 Kg.Mbi librin Në fillim të "Kujtimeve të një gazetari", autori shkruan: "Sot jam 65 vjeç dhe, po e lashë për më vonë, ose nuk do të jem në gjendje fizike dhe mendore, ose nuk do të jem fare në këtë botë". Ndërsa në hyrjen e librit Kostaq Xoxa nënvizon se "Zoi ishte liberal". "Me mua fliste hapur,dhe interpretimin e vërtetë të ngjarjeve e kam përmbledhur në një mori skedash 'deshifrimi'. Si të thuash, Kujtimet janë shkruar me gjuhën e Ezopit. Është pak: janë shkruar në kod". Ky libër e pati fillesën në vitin 1967: Gjashtëmbëdhjetë vite më parë (në shkurtin e vitit 1951), ndodhi ngjarja tragjike e ekzekutimit pa gjyq (ose me një gjyq 'përligjës' të mëpasëm, pas ekzekutimeve), të 22 intelektualëve të pafajshëm: një masakër, si pasojë e asaj që u quajt "Bomba në ambasadën sovjetike", me mjaft pika misteri, të pazbardhura ende deri sot."Zoi Xoxa ndodhej në Kavajë dhe u arrestua atje për ta bërë hetuesinë në Durrës", vijon Xoxa. Ngjarja e kësaj masakre në Tiranë, në vorbullën e së cilës u përfshinë persona që s'kishin të bënin aspak me 'Bombën', tronditi jo vetëm opinionin publik shqiptar.Gjatë diktaturës……nuk shkroi asnjë rresht në organet e shtypit. Në këtë kohë punoi për një kohë thuajse 20-vjeçare për një Fjalor frazeologjik dygjuhësh, të cilin studiuesi Jup Kastrati e ka përcaktuar, në një revistë gjuhësore, si fjalorin më të madh të këtij lloji në Shqipëri. Ka lënë si dorëshkrim edhe një Fjalor të vogël të gjuhës arbëreshe. Disa përkthime librash të A. Manxonit, të V.Durantit, të V. Hygoit ruhen në arkivin e familjes. Ka bashkëpunuar me përkthyes të talentuar për bashkëpunim, në përkthime (natyrisht pa emrin e tij) të disa librave të Zh. Vernit, për biografinë e Volterit, për përkthime skenarësh të operave. Disa libra letrarë ia ka dhënë ndonjë plagjiari, profan në letërsi, por që ka marrë, megjithatë, tituj honorifikë në atë kohë të mbrapshtë. Familja ruan një "Ditar", në dorëshkrim.Në shkurt të vitit 1951, u arrestua në Kavajë, ku ishte shpërngulur nga Tirana. Kjo ndodhi me rastin e së ashtuquajturës "bombë në ambasadën Sovjetike". U lirua si i pafajshëm, pas 9 muaj hetimesh. Pavarësisht se "i pafajshëm", bëri disa kohë në kampin e Bedenit (Kavajë), në sajë të një "mobilizimi" vendor, kur ishte me banim në Fier. Vdiq në qershor të vitit 1987.
Këtë fije letër ia dhashë Stalinit, i cili në këtë kohë e kishte dëgjuar përkthimin. Ra një heshtje e vogël. Pastaj ai mori lapsin bojë blu dhe, pasi vuri mbi letër një shenjë të madhe, ma ktheu. Për rregullimin e gjithë kësaj çështjeve u desh jo më shumë kohë sesa duhej për ta shkruar.
Autorja e ka ndërtuar librin me një kompozicion të thjeshtë, ku ngjarjet më të rëndësishme të familjes së saj zënë e vrapojnë t'i zënë vendin njëra-tjetrës. Sigurisht me një qasje tepër të veçantë: me një sinqeritet nga rrëfimtarja për t'u patur zili nga çdo shkrimtar.
Si funksiononte mendja e tij? Çfarë e bënte atë një gjeni? Biografia e Isaacson-it na tregon se si imagjinata e tij shkencore i buronte prej natyrës rebele të personalitetit. Historia e mahnitshme e jetës së tij, është një dëshmi e lidhjes midis kreativitetit dhe lirisë.
Ai ishte maxhordomi i preferuar që krijoi një marrëdhënie të rrallë me Mbretëreshën. Ishte kryeshërbëtori të cilin Princesha e Ueilzit e quante "shkëmbi im" dhe "i vetmi njeri të cilit mund t'i besoj". U akuzua për vjedhje dhe, pas ndërhyrjes shumë të rëndësishme të sovranes, u shpall i pafajshëm.
Në një histori të trishtë të një shoqërie, kurrë nuk dihet se çfarë realisht është trishtimi, ashtu sikundër kurrë nuk do të mësosh ndonjëherë se cilat kanë qenë shkaqet e këtij trishtimi: ka qenë pasojë e një sistemi politik që nuk ka lejuar një brez të tërë të bëjë jetën e tij.
Libri vlen sidomos për studiuesit profesionistë të historisë, që duan të mësojnë më shumë për ngjarjet e kësaj periudhe, pedagogët, politikanët, diplomatët shqiptarë, analistët historikë si dhe lexuesit e zakonshëm të cilët kanë etje, ende, për ta zhbiriluar këtë periudhë shumë e largët e që ka lënë sigurisht vraga edhe në jetët e brezit të tyre.
Çe është dikush të cilin ne nuk do ta kuptojmë kurrë plotësisht, sepse dhembshuria e tij ndaj vuajtjeve të të tjerëve dhe përkushtimi i tij për ta ndaluar atë dhembje, do të jetë gjithnjë një mister për ne. Ne që shpesh nuk mund ta imagjinojmë qetësinë dhe lirinë e tij të brendshme.
Këto Fletore Koniciane kanë për bosht qendror tipiken e Rilindësit Faik Konica: europianizimi dhe moderniteti i kombit shqiptar, si komb nga më të lashtët në kontinentin e vjetër, me identitet e vitalitet historik që meriton, pas shekujsh të tërë qëndrese e mbijetese, vendin e vet në familjen e bashkuar europiane.
“Mbi mjerimin e jetës studentore” është një pamflet i shkruar më 1966 nga një grup autorësh (ku spikat Khayati), i cili iu shpërnda dorazi studentëve në fillim të vitit akademik. Në të parashtrohet një kritikë radikale ndaj status quo-së dhe ideologjisë sunduese, veçanërisht në suazat e nënshtrimit të studentëve ndaj kapitalizmit të pasluftës në perëndim.
Anton Grudzhinjski rrjedh nga një familje me tradita muzikore. Gjyshi i tij ka qenë kompozitor, pianist dhe drejtor i Institutit të Muzikës, ndërsa i ati ka qenë kompozitor dhe pedagog i vlerësuar.
Heinrich Hoffmann ishte një nga njerëzit kryesorë që bëri Hitlerin legjencë, fotografi i cili me kujdes përpunoi imazhin e Fyhrerit si një figurë perëndie.
Me këtë titull, 82-vjeçari Duro Shehu ka hedhur në treg librin, një botim mbi figurën e ish-kryeministrit të epokës komuniste Mehmet Shehut. Rrëfim, i cili jo vetëm vjen nga pena e vëllait të Shehut, por një përmbledhje me fakte dhe dokumente që shtrojnë shumë pyetje, një prej të cilave vazhdon të mbetet "U vra apo e vranë?".
I nderuar nga mbarë bota për kurajën e pamasë dhe fuqinë e tij të moralit, Nelson Mandela shihet si simbol i shpresës dhe i mundësive të pajtimit. Jeta e tij, kushtuar përpjekjeve për bashkimin dhe demokratizimin e Afrikës së Jugut, vijon të jetë burim frymëzimi.
TitulliKujtimet e një gazetariAutoriDr. Zoi XoxaShtëpia botuese55, 2007F. 314Pesha: 0.49 Kg.Mbi librin Në fillim të "Kujtimeve të një gazetari", autori shkruan: "Sot jam 65 vjeç dhe, po e lashë p&
