Titulli: Kulla e Sahatit
Gjinia: Publicistikë
Autori: Ardian Vehbiu
Shtëpia botuese: Çabej
Viti: 2018
Fq. 96
Pesha: 0.164 kg.
ISBN: 978-99956-35-45-9
Fragment nga libri
Dy qytetërime të përkundërta u harlisën rreth saj: i pari që Kullës iu referua e iu rrit përreth pothuajse si për ta mbrojtur, sepse pa të nuk do të gjente dot një arsye për të vazhduar të rritej; dhe i dyti, që Kullën u përpoq ta shpërfillte, ta linte në hije, t’ia zhvishte virtytet simbolizuese, ta linte të thahej në harresë e në heshtje.
I pari e përdori Kullën si princip të vetvetishëm organizimi, ndoshta pikërisht sepse ajo vetë nuk realizonte ndonjë ideal, as kremtonte arritjen e ndonjë qëllimi çfarëdo; i dyti u rrek t’ia zinte frymën me peshën e simboleve të veta, dhe ta përjashtonte nga orgjitë rreshtore të qendrës.
Kulla e Sahatit... u shndërrua vetvetiu në simbol të gjithçkaje të shtrenjtë, njerëzore, dhe apolitike në Tiranë: të dashurisë për jetën, gëzimit të së qenit në shoqëri, mirëqenies kryeqytetase, shkëlqimit të së vetmes festë jopolitike që kishte mbetur pa u dëbuar nga kalendari: 1 janarit.
Në atë kohë ndoshta nuk arrinim ta kuptonim se sa i detyroheshim këtij simboli për gëzimet tona të pafajshme. Bukur e dukshme në horizontin e Tiranës, përtej tejdukshmërisë së minaresë fqinjë, Kulla ishte vendi gjeometrik i shpresës, vatra ku dhjetëra mijëra vështrime takoheshin, shkëmbenin dritë dhe, tek e fundit, ngushëlloheshin ndërsjellas.
