- Ka mbaruar

Banner
Sasia | Zbritja për njësi | Ju kurseni |
---|---|---|
3 | 247 Lekë | Deri në 740 Lekë |
Çfarë të them për poezinë? Çfarë mund të them për këto re, për këtë qiell? T'i shoh, t'i shoh, t'i shoh... dhe kurrgjë më tepër. Ti do ta kuptosh se një poet nuk mund të thotë kurrgjë për Poezinë. T'ua lëmë këtë detyrë kritikëve dhe profesorëve. Mirëpo as ti, as unë, as kurrnjë poet nuk e dimë ç'është poezia.
Titulli: Poezi
Gjinia: Poezi
Autori: Federico Garcia Lorca
Shqipëroi: Anton Papleka
Shtëpia botuese: Extra
Viti: 1999
Fq. 128
Pesha: 0.135 kg.
ISBN: 978-99927-36-03-8
Çfarë të them për poezinë? Çfarë mund të them për këto re, për këtë qiell? T'i shoh, t'i shoh, t'i shoh... dhe kurrgjë më tepër. Ti do ta kuptosh se një poet nuk mund të thotë kurrgjë për Poezinë. T'ua lëmë këtë detyrë kritikëve dhe profesorëve. Mirëpo as ti, as unë, as kurrnjë poet nuk e dimë ç'është poezia. Ja tek është: vështro. Unë e mbaj zjarrin në duart e mia. E kuptoj dhe punoj përsosurisht me të, por nuk mund të flas për të pa letërsi.
Unë i kuptoj të gjitha poetikat, mund të flisja për to, sikur të mos i ndërroja bindjet çdo pesë minuta. Mundet që një ditë të zë të adhuroj poezinë e keqe ashtu siç çmendem sot për muzikën e keqe. Një natë, do të djegë Partenonin për ta rindërtuar të nesërmen, pa arritur kurrë ta mbaroj.
Nëpër konferencat e mia, më ka takuar të flas për Poezinë, por e vetmja gjë për të cilën nuk mund të flas fare është poezia ime. Jo se nuk jam i vetëdijshëm për atë që bëj. Përkundrazi, nëse është e vërtetë që jam poet për hir të zotit ose të djallit nuk është më pak e vërtetë se gjithashtu jam i tillë falë teknikës, përpjekjeve dhe falë vetëdijes së plotë që kam për një vjershë.
"Kryevepra e tij është ai vetë, Federiko."
Luis Bunuel
"Benedetto Croce thoshte se njeriu i sotëm është më tepër pjellë e një ubi sesa e një epoke, se emri i Granadës është i lidhur përgjithmonë me jetën dhe me veprën e poetit Federiko Garsia Lorka."
Antonio Gallego Morell
"Qysh në fillimet e karrierës së tij, Federiko Garsia Lorka pranoi të bëhej hero, simbol kombëtar. Poet besnik ndaj truallit të tij deri në pasojën e skajshme, ai mori pamjen e një Don Kishoti të ri, të kthyer nga aventurat, që kishte në damarë një gjak mizor, një endje të thellë, shpesh prej kalorësi, me një vdekje që niset përditë në udhëtime dasme. Klasik, por alogjik; tradicional, por fantask; ai është gjenia e një vendi e përqendruar në një qenie të vetme: mospërfillës, ekstremist, kontradiktor. Që në moshën 30 vjeç, Lorka u bë legjendë, ashtu si Servantesi në sytë e fshatarëve të Mançës, një mishërim i kalorësit me fytyrë të vrerosur. I çmishëruar nga kjo legjendë, ishte e natyrshme që ai të zhdukej, kur nisi lufta vëllavrasëse: do të ishte fyerje për Spanjën që po sakrifikohej të mos bënte theror poetin e saj të madh."
Alain Bosquet
"Garsia Lorka u bë martir i luftës dhe hyri në radhën e fatlumëve si gjeniu unik i brezit të tij që ishte brez gjenish. Libri "Poeti në New York" ngjan më surealist, por ai është më kozmopolit; po kështu, edhe përmbledhja "Romancero" nuk i përket letërsisë regjionale apo ekzotike."
Francisco Umbral
"Çfarë ishte Garsia Lorka, poet lirik apo dramaturg? Me kalimin e kohës, kur vepra e tij pasurohet e shpaloset më tej, kjo pyetje nuk ka kuptim. I shumëfishtë e niktalop, Garsia Lorka i përzien të gjitha zhanret dhe krijon një frymëmarrje të re që nuk resht asnjëherë. Historia e asaj që pret dhe po vdes, duke pritur kënaqësinë, një takim, zbulimin e vetvetes, është një ndër temat madhore të Federiko Garsia Lorkës. Trilogjia e tij rurale, e cila përbën kulmin e artit të Lorkës, është një provë e shkëlqyer e antidogmatizmit të tij të furishëm. Në veprën që shkroi Lorka, Spanja stërgjyshore dhe rurale, e zhytur në fanatizëm, e kallkanosur nga një traditë që i zinte frymën, i lëshon vendin Spanjës mikroborgjeze dhe qytetase: Bernarda Alba nuk është më vetëm një xhelate, por edhe një viktimë. Sa për vajzat e saj, ato janë viktima dhe xhelate."
Gerard de Cortanze
"Garsia Lorka ka një imagjinatë mitike. Për mua, kjo gjë shpjegon suksesin e tij në një botë të çhumanizuar. Ai na kujton lidhjen e dikurshme midis njeriut dhe natyrës. Për mendimin tim, poezia e tij është dramatike dhe teatri i tij është gjithëpërfshirës: ai ka brenda poezinë, muzikën, vallen. Po të më detyroni të zgjidhja, unë do të merrja poezinë. Sinteza që bën më populloren dhe ultramodernen, krijon një simbiozë të pazakontë. Unë nuk njoh një rast tjetër të ngjashëm me të. Përzierja e muzikores dhe e poetikes, e antikes dhe e modernes, kurrë ndonjëherë nuk qe bërë kështu te një person i vetëm."
Ian Gibson
"Garsia Lorka është një krijues – Prote'!Përmendorja më e bukur për Lorkën janë dy qiparisa te dyert e Granadës. Ata i patën mbjellë poeti dhe vëllai i tij para Huerta de San Vincente, shtëpia e mbuluar me lulevile ku banonte familja e tyre dhe kishte përballë Sierra Nevadën. Sot, këta drurë kanë një pamje vangogeske, pa lidhje me mjedisin mizor: një arë e vogël me misër, e rrethuar nga ndërtesa e lagjes së jashtme."
Jean – François Fogel
Poeti dhe dramaturgu Federiko Garsia Lorka lindi në Fuentevaqueros të Granadës më 1898 dhe u pushkatua nga frankistët në Granadë më 1936 në fillim të luftës civile. Ai rridhte nga një familje borgjeze andaluziane, liberale dhe e kamur. Megjithëse nuk ishte besimtar, ai ishte ushqyer me traditën e krishterë. Kishte prirje të theksuar për artet (sidomos për muzikën), ishte poet i lindur.
Lorka kishte simpati për njerëzit e shfrytëzuar dhe dinte të harmonizonte në veprën e tij trashëgiminë popullore të folklorit me artin më bashkëkohor. Në lirikën e tij zënë vend njëkohësisht temat tradicionale andaluziane dhe ato të poezisë refleksive, hera – herës surealiste. Më 1935, Lorka krijoi trupën teatrore "Baraca" që i bëri të njohura veprat e klasikëve deri në qytetet e vogla spanjolle.
Në këtë periudhë, ai shkroi disa pjesë teatri ku ngjizeshin fantazia dhe pasioni andaluzian. Arti i Lorkës mbetet gjithnjë "ligjërimi", refuzim aktiv i ndarjes midis qenieve, dëshirë për të komunikuar. Te kjo dëshirë, ai shihte burimin e çdo arti, arsyen e shprehjen lirike. Veprat e tij kryesore poetike janë: "Këngë" (1921), "Romanca cigane" (1928), "Poemë e kanto kondos" (1931), "Vajtim për Injacio Sançes Mehijas" (1935), "Poeti në Nju Jork" (1940).
Udhëzues i shkurtër mbi procesin e porositjes së librave nëpërmjet faqes tonë.
Shkarkime (292.13KB)Referenca: 2846
Botuesi: Te tjere
Këto poema marrin mbi vete rreziqe të jashtëzakonshme, duke e shtrirë stilin e thatë e të zhveshur të Sylvia Plath – it deri aty ku nuk mban më. Janë një triumf i hidhur, provë e kapacitetit të poezisë për t'i dhënë realitetit qëndrueshmërinë më të madhe të së imagjinuarës. Ajo nuk mund të rikthehej prej tyre.
Referenca: 2980
Botuesi: Te tjere
Le ta themi pa ngurrim se libri ruan tharmin e titullit, një shtrirje e pastoli gjërash, jo dhe aq kafka nën lëkurë sesa truri nën kafkë; trajtat e marrëdhënieve, të politikës, të historisë; ritmet e ndjeshmërisë dhe mosdashurisë; qetimi dhe dallgëzimi i besimit, i shpresës, i dhunës, i artit.
Botuesi: Ideart
Avokat dhe drejtues i një kompanie të madhe sigurimesh, poeti i madh amerikan e kërkoi poezinë jo në realitetin e përditshëm, por brenda vetes, duke thurur një rrjetë të veçantë e të habitshme aluzionesh dhe iluzionesh, ku idetë dhe mitet ushqejnë "fiksionin suprem".
Botuesi: Bard
Ajo ka shkruar një poezi erotike të karakterizuar nga thellësia dhe thjeshtësia.
Referenca: 2844
Botuesi: Aleph
Këto poema marrin mbi vete rreziqe të jashtëzakonshme, duke e shtrirë stilin e thatë e të zhveshur të Sylvia Plath – it deri aty ku nuk mban më. Janë një triumf i hidhur, provë e kapacitetit të poezisë për t'i dhënë realitetit qëndrueshmërinë më të madhe të së imagjinuarës. Ajo nuk mund të rikthehej prej tyre.
Referenca: 2332
Botuesi: Botimet Dudaj
Në këtë përmbledhje janë paraqitur poezitë më të shquara të poetëve: Robert Bërns, Alfred Tenison, Redjard Kipling, Henrik Wergeland, Uollt Uitmen, Ivan Vazov, Rabindranat Tagora, Gotfrid Keler, Hajnrih Lojtholt, Adrien Turel, Albert Ehrisman, Silja Walter, Kurt Marti, Walter Gross, Jörge Steiner, Pejder Lansel, Aleksandër Loxa, Xhian
Referenca: SKU001621
Botuesi: Dija-Poradeci
Titulli: Manifest për një teatër modernOrigjinali: Manifeste pour un theatre modernePoezi bashkëkohoreAutori: Patrick Dubost Shqipëroi: Afroviti Gusho, Kopi KyçykuShtëpia botuese: DIJA PoradeciViti: 2010fq. 80Pesha: 0.10 kg ISBN: 978-99956-98-12-6
Botuesi: Albas
Nuk dihet pse ka një cikël kaq të madh për lojën në poezinë e tij. Nuk dihet edhe se çfarë mendonte në angushti të e veta dhe as se çfarë e frikonte më shumë. Nuk dihet dhe çfarë synonte. Nuk dihet. Nuk dihet pra.
Botuesi: Fan Noli
Kur Zoti krijoi dashurinë nuk bëri ndonjë gjë të madheKur Zoti krijoi qentë nuk i ndihmoi qentëKur Zoti krijoi bimët bëri diçka mesatareKur Zoti krijoi mërinë përftuam një dobi standarde
Botuesi: Aleph
Poezitë e tij mbledhin lëndë eklektike nga gjithçka: prej burimeve shkencore të fizikës kuantike, prej traditës poetike anglo-amerikane e deri te zbulimet më të fundit në neuroshkencë; prej lavdit filozofik për Dekartin deri te elegjitë për Dresdenin e fëmijërisë të shkatërruar plotësisht e pastaj të rimëkëmbur dhimbshëm.
Botuesi: Aleph
Yeatsi ishte dhe folklorist e mitolog, si dhe gjithë jetën një studiues i misticizmit Oriental e Perëndimor. Tek ai përmblidhet aktiviteti i njeriut poet, dramaturgut, njeriut të teatrit dhe aktivistit kulturor.
Botuesi: Te tjere
Poezia, për ne, është ajka e leximit dhe medoemos ajo duhet të jetë një ushqim i vazhdueshëm i mendjeve të atyre që nuk shkëputen nga dieta e artit. Sidoqoftë, poezia duhet të shërbejë për më shumë, ajo duhet që, me brishtësinë dhe mprehtësinë e saj, të depërtojë gjer tek zemrat e lexuesve, duke shndritur kështu universin e botëkuptimit të tyre.
Botuesi: Aleph
Këto ese ‘mitologjike’ përballen, sikundër vetë mitet, me temat madhore në botë, por njëherësh, ato na falin kënaqësi të vërteta mendore dhe na tregojnë ne ‘ si të jetojmë’.
Çfarë të them për poezinë? Çfarë mund të them për këto re, për këtë qiell? T'i shoh, t'i shoh, t'i shoh... dhe kurrgjë më tepër. Ti do ta kuptosh se një poet nuk mund të thotë kurrgjë për Poezinë. T'ua lëmë këtë detyrë kritikëve dhe profesorëve. Mirëpo as ti, as unë, as kurrnjë poet nuk e dimë ç'është poezia.