• Banner

Stalini në oborrin e carit të kuq, Simon Sebag Montefiore

"Në oborrin e Carit të kuq", shkruar nga Simon Sebag Montefiore, një nga biografët më të njohur të diktatorit sovjetik, Stalinit. Ndonëse të tjerë libra janë shkruar për të, ky botim ka privilegjin të jetë i pasuruar me të dhënat më të fundit mbi jetën e diktatorit, qëmtuar në arkivat ruse, të sapo hapura.

172,50 SEK
Sasia
Ne gjendje

Përshkrimi

Titulli: Stalini në oborrin e carit të kuq
Origjinali: Stalin: The Court of the Red Tsar
Gjinia: Histori
Autori: Simon Sebag Montefiore
Shqipëroi: Abdullah Sallaku
Shtëpia botuese: Botimet 55
Viti: 2010
Fq. 786
Pesha: 0.801 kg.

Mbi librin

"Në oborrin e Carit të kuq", shkruar nga Simon Sebag Montefiore, një nga biografët më të njohur të diktatorit sovjetik, Stalinit. Ndonëse të tjerë libra janë shkruar për të, ky botim ka privilegjin të jetë i pasuruar me të dhënat më të fundit mbi jetën e diktatorit, qëmtuar në arkivat ruse, të sapo hapura. Kështu që libri është i mbushur me fakte të reja, të pabotuara më parë. Materialit të pasur i duhet shtuar edhe këndvështrimi i biografit, i cili tenton të na njohë më shumë me njeriun Stalin, në marrëdhënie me njerëzit e tjerë.

Fragment nga libri

"Kush do ta drejtojë këtë?", – pyeti Stalini. "Ti shoku Stalin", – iu përgjigjën njëzëri...

Më 28 qershor, gjermanët, që ishin futur rreth 500 kilometra në territorin sovjetik, mbyllën kufirin duke rrethuar 400 mijë trupa (kështu pushtuan Minskun, kryeqytetin e Bjellorusisë). Ndërsa fragmentet e lajmeve arrinin në Këndin e Vogël, në një sesion të gjatë, të filluar në mes të pasdites dhe të përfunduar në orën 02:40 të natës, Stalini tashmë e kishte humbur fare.

Pas disa orësh gjumë, shkoi në komisariatin e Mbrojtjes për të marrë vesh më shumë, me sa duket, i shoqëruar nga Molotovi, Malenkovi dhe Budjoni. Rënia e Minskut kishte hapur rrugën e Smolenskut dhe Moskës, por disfata ishte e tillë që akoma dhe njëherë, Timoshenko humbi kontaktin me armatat. Kjo e tërboi Stalinin, që u kthye në Këndin e Vogël në 19:35.

Ndërsa Timoshenko dhe Zhukovi ecnin lart e poshtë me lajme gjithmonë e më të këqija, arritën Beria dhe Mikojani, që u bashkuan me shokët në një Politbyro urgjence. Pas mesnate, Stalini thirri Timoshenkon për të pasur lajme konkrete nga Bjellorusia. Nuk kishte. Poskriobishevi dhe Çadajevi shikonin Stalinin, Molotovin dhe Berian që ngjiteshin në "Pacard"-et e parkuara jashtë.

"Është e qartë që gjermanët kanë pushtuar Minskun", tha Poskriobishevi. Pas disa minutash, ndaluan tek komisariati i Mbrojtjes. Stalini i çoi njerëzit e tij tek zyra e Timoshenkos dhe njoftoi se donte të informohej personalisht për njoftimet, që arrinin nga fronti. Zhukovi po bëhej gati të ikte, por Timoshenko i bëri shenjë të qëndronte. Të pestë u mblodhën rreth hartës së operacioneve.

"Çfarë po ndodh në Minsk?", – pyeti Stalini.
"Nuk jam ende të bëj raport", – iu përgjigj Timoshenko.
"Është detyra jote të njohësh mirë faktet në çdo moment dhe të na njoftosh", – tha Stalini. Në këtë moment vetëm frika mund të të pengojë të thuash të vërtetën. Në këtë pikë, Zhukovi i patrembur, ndërhyri me rreptësi: "Shoku Stalin, a kemi lejë të vazhdojmë punën tonë?".

"A mos po të pengojmë?", – iu skërmit Beria, që mesa dukej, kishte mbetur i trullosur, duke dëgjuar dikë që i drejtohej Stalinit me një ton të këtillë. Në këtë pikë, mbledhja degjeneroi në një grindje mes Zhukovit dhe Berias, ndërsa Stalini në mes, bëhej gjithmonë e më i tërbuar.
"E dini që situata është kritike në të gjithë frontet. Komandantët në fushë presin instruksione dhe është mirë që për këtë të merremi ne vetëm", – iu përgjigj Zhukovi.

"Edhe ne jemi të aftë të japim urdhra", – iu përgjigj Beria.
"Në qoftë se është kjo ajo që mendoni, bëjeni", ia priti Zhukovi.
"Po ta kërkojë partia do ta bëjmë".
"Atëherë prisni që t'ua kërkojë. Kështu siç janë punët, detyra na është ngarkuar neve. Zhukovi iu drejtua Stalinit: "Më fal po flas hapur, shoku Stalin, sigurisht do të gjejmë një zgjidhje. Mandej do të vijmë në Kremlin për të paraqitur raportin."

Fjalët e Zhukovit kishin kuptimin që gjeneralët ishin më kompetentë se politbyroja. Stalini, që deri në atë moment kishte mbetur në heshtje, nuk arriti më të përmbante zemërimin e vetë: "Po bën një gabim trashanik duke kërkuar që të heqësh një vijë ndarëse mes Jush dhe Nesh. Të gjithë duhet të mendojmë se si të ndihmojmë frontin".

Stalini siç tregoi Mikojani, në atë pikë "shpërtheu": "Po çfarë shtabi i përgjithshëm, kush është ky shef i shtatmadhorisë, i cili që nga dita e parë e luftës, humbet lidhjet me trupat e veta, nuk përfaqëson askënd dhe nuk komandon askënd?".

Nën furinë e këtij sulmi, Zhukovi u shemb dhe shpërtheu në lot duke dënesur si grua, mandej "vrapoi në një dhomë tjetër". Molotovi e ndoqi. Një nga bolshevikët më të ashpër, ngushëlloi një nga ushtarakët më rigorozë ose makar i vuri një dorë mbi supe...Pas pesë minutash, ky çift absurd u kthye. Zhukovi ishte 'i qetë, por i kishte sytë të lagur'. "Ishim të gjithë të ligështuar", – pohon Mikojani në kujtimet e veta. Stalini propozoi që të dërgonin Voroshillovin apo ndonjë tjetër, që të merrte kontakt me frontin bjellorus. "Stalini ishte i dërrmuar". Pastaj pa shokët në sy.

"Kështu pra",- tha Stalini, "të lemë që, së pari të vendosin mes njëri-tjetrit se çfarë të bëjnë. Shkojmë shokë", – dhe doli nga zyra. Ndërsa hipnin në makinat e parkuara jashtë, Stalini shqiptoi të parat fjalë të sinqerta që nga fillimi i luftës: " Gjithçka ka humbur. Unë tërhiqem. Lenini ka themeluar shtetin tonë dhe ne e dhjemë atë".

Ndërsa ktheheshin për në Kuntzevo, Stalini gjithë kohën mallkoi. "Lenini na ka lënë një trashëgimi të madhe dhe ne, trashëgimtarët e tij e kemi rrënuar..."Edhe pse kishin arritur në destinacion, Molotovi kujton se e kishte dëgjuar duke mallkuar. "Dhe ne e kemi dhjerë!". "Me këtë 'ne' kishte ndërmend t'i përfshinte të gjithë". Stalini tha se nuk mund të ishte më shefi i Shtetit. Dha dorëheqjen.

Në Kuntzevo, Molotovi kërkoi t'i "ngrejë moralin". E lanë Stalinin në daçan e tij, zemërlëshuar dhe me humor të keq. Mikojani nuk i dha rëndësi këtij reagimi. Gjatë rrugës së kthimit, diskutoi për këtë me Molotovin, i cili nuk i pëlqente, por të cilit i besonte: të dy e njihnin mirë Stalinin. "Ishim të goditur nga deklarata e Stalinit. Çfarë donte të thoshte me fjalët 'se gjithçka kishte humbur në mënyrë të pandreqshme?'. Mendonim se atë e kishte thënë për efekt", – kujton Mikojani.

Kishin arsye të besonin që Stalini po luante dhe pak teatër, por është dhe e vërtetë, sepse siç tha dhe Molotovi: "Edhe ai ishte një qenie njerëzore në fund të fundit". Rënia e Minskut e pështjelloi Stalinin, që kishte humbur fytyrën përpara shokëve dhe gjeneralëve. Ishte kriza më e rëndë në gjithë karrierën e tij. Ditën tjetër zbuluan se Stalini kishte dashur vetëm "të bëjë efekt".

Në mesditë, ora në të cilën Stalini e kishte zakon të shkonte në Kremlin, nuk e pa askush. Dhe nuk u bë i gjallë as edhe më vonë. Boshllëku në pushtet ishte i prekshëm: mungesa e titanit që, me maratonën e 14 orëve vendoste për çdo detaj minimal, po ndihej gjithmonë e më shumë. Kur telefoni i Stalinit ra, u përgjigj Poskriobishevi.

"Shoku Stalin nuk është këtu dhe unë nuk e di se kur do të kthehet". Kur Mehlisi provoi të merrte Stalinin në Kuntzevo, nuk pati asnjë përgjigje. "Nuk kuptoj më asgjë", – tha Poskrebishevi. Në fund të ditës, shefi i kabinetit të Stalinit po thoshte: "Shoku Stalin nuk është këtu dhe nuk ka të ngjarë që të kthehet".
"Ka shkuar në front?",- pyeti i riu Çadajev.
"Përsëri vazhdon të më mërzitësh? Të thashë tashmë që nuk është këtu dhe se nuk do të kthehet".

Stalini ishte izoluar nga të gjithë dhe nuk përgjigjej në telefon. Molotovi i tha Mikojanit dhe të tjerëve që "Stalini në dy ditët e fundit, kishte rënë në një gjendje të këtillë ligështimi, sa që nuk interesohej për asgjë, nuk reagonte asnjë shpirt iniciative dhe ishte me humor të keq". Stalini nuk arrinte të flinte. Nuk merrte mundimin as të zhvishej, duke u kufizuar vetëm me ardhjen rrotull daças.

Në një moment hapi derën e rojes personale, ku gjenerali i divizionit, Rumjacev, qëndroi gatitu, por Stalini nuk tha asnjë fjalë dhe u mjaftua duke u kthyer në dhomën e tij. Më vonë i tha Poskrebishevit se ndjente një të hidhur në gojë. Megjithatë, Stalini kishte lexuar shumë libra të historisë: e dinte se dhe Ivani i Tmerrshëm, "mësuesi" i tij, kishte lënë pushtetin për të vënë në provë besnikërie bojarët e vetë.

Bojarët sovjetikë ishin trembur, por më ekspertët nuhasnin rrezikun. Molotovi qe mjaft i kujdesshëm që të mos firmoste asnjë dokument. Ndërsa gjermanët përparonin, qeveria mbeti e paralizuar për dy ditë të tëra.

"Nuk e ke idenë se çfarë po ndodh këtu", – i tha Malenkovi Krushovit.
Mbrëmjen e 30 qershorit, Çadajevi u kthye në zyrë që ti firmoste Stalini një dokument, por nuk kishte asnjë gjurmë të kryeministrit: "Nuk është parë as dje".
"Jo, nuk është parë asdje", – pohoi Poskrebishevi, pa asnjë gjurmë sarkazme në zë. Duhej bërë diçka. Drejtuesi i ri, Voznesenski, u paraqit tek skrivania e Poskrebishevit, si gjithë të tjerët.

Kur Çadajevi i kërkoi të firmoste dokumentet, Voznesenski refuzoi dhe i telefonoi Stalinit, por "nga daça nuk u përgjigj askush". Kështu i telefonoi Molotovit në katin më sipër dhe ai i propozoi që të takoheshin më vonë, pa përmendur faktin se ishte mbyllur në zyrë me Berian, Malenkovin dhe Voroshillovin, për të vendosur se çfarë do të bënin.

Në këtë pikë, dinamiku Beria ideoi një kabinet të ri lufte, një Politbyro speciale me një numër të kufizuar anëtarësh dhe fuqi të mëdha: të kryesuar nga Stalini, po qe se ky do të pranonte, do të përfshinte Molotovin, Voroshillovin, Malenkovin, si dhe vetë Berian. Përjashtimi i shumë udhëheqësve, përbënte një triumf për Berian dhe Malenkovin, që nuk ishin as dhe anëtarë efektivë të Politbyrosë.

Pasi kishin marrë këtë vendim, Molotovi thirri Mikojanin, që po fliste me Voznesenskin dhe Politbyroja u grumbullua. Udhëheqësit nuk kishin qenë kurrë kaq të fuqishëm. Këto manovra qenë shumë të ngjashme me intrigat, që do të kurdiseshin pas goditjes së damllasë së Stalinit pas dymbëdhjetë vjetësh, sepse kjo qe e vetmja mundësi e vërtetë, që kishin për të shfronësuar udhëheqësin e tyre, që nga koha që ishte bërë i njohur, testamenti inkriminues i Leninit, gati njëzet vjetë më parë.

Molotovi u tregoi të tjerëve, shembjen nervore të Stalinit, por Mikojani iu përgjigj se, edhe pse Vozhdi(Stalini) nuk ishte në gjendje të vepronte "vetë emri i Stalinit ishte një forcë e madhepër të ngritur moralin e popullit". Megjithatë, kapadaiu Voznesenski, bëri atë që, në fund, do të rezultonte një gabim fatal për të: "Vjeçesllav", – thirri ai me zë të lartë, duke iu drejtuar Molotovit. "Ec përpara dhe ne do të ndjekim". Prej këtij propozimi të tmerrshëm, Molotovi duhej të ishte zbehur: mandej u kthye nga Beria, që propozoi Komitetin e vetë shtetëror të Mbrojtjes. Vendosën të shkojnë në Kuntzevo.

Kur arritën, u futën me kujdes në daçan e errët, me ngjyrat e saj në të gjelbër të mbyllur, të fshehur mes pishave: u shoqëruan në sallën e vogël të ngrënies. Atje, ndenjur nervoz mbi një poltron, gjetën një Stalin "më të dobët, me pamje të lodhur, të zymtë".

Kur pa të hyjnë shtatë anëtarët e Politbyrosë, Stalini "mbeti i ngurosur". Një version i episodit është i mendimit se Stalini i priti me llogje të tjera me ton të mbyllur: "Lenini i madh nuk është më. Sikur vetëm të na shikonte tani. Sikur vetëm të shikonte se kujt ia ka besuar fatin e Partisë. Më kanë përmbytur letrat nga populli sovjetik, që me të drejtë na qorton. Ndoshta dikujt prej jush nuk do të mos i pëlqente të hidhte fajin mbi mua".

Pastaj i vështroi një e nga një dhe pyeti: "Përse jeni këtu?". Stalini dukej i "alarmuar kishte diçka të habitshme", – kujton Mikojani dhe pse pyetja e tij ishte e çuditshme. Në të vërtetë duhej të ishte ai që të na thërriste. Nuk kisha dyshim: ishte i bindur se kishim ardhur për ta arrestuar". Beria vrojtoi me vëmendje fytyrën e Stalinit: "Ishte e qartë", – i tha më vonë së shoqes, "që Stalini priste t'i ndodhte diçka, madje më të keqen".

Edhe drejtuesit ishin trembur: më pas Beria përqeshi Mikojanin, që ishte fshehur pas të tjerëve. Molotovi që ishte më i moshuari dhe më i ekspozuari ndaj hakmarrjes së Stalinit, bëri një hap përpara: "Faleminderit për çiltërsinë tënde", – i tha Molotovi, por po të them këtu dhe tani se sikur ndonjë idiot të më kërkonte të më vinte kundër teje, do ta çoja në djall. Jemi këtu për të të kërkuar që të kthehesh në punë".

"E kuptoj, por mendohuni", – u përgjigj Stalini. "A do të jem akoma në lartësinë e shpresave të popullit? A do të di të drejtoj vendin në fitoren përfundimtare? Ndoshta ka kandidatë më të denjë".
"Besoj se shpreh mendimin e të gjithëve", – ndërhyri Voroshillovi. "Nuk mendoj se është asnjëri më i denjë"
"Pravilno, Tamam", përsëritën udhëheqësit. Molotovi i tha Stalinit, që Malenkovi dhe Beria, propozonin që të krijohej një Komitet Shtetëror i Mbrojtjes.
"Kush do ta drejtojë këtë?", – pyeti Stalini.
"Ti shoku Stalin", – iu përgjigjën njëzëri. Lehtësimi i Stalinit ishte i dukshëm. "Tensioni u zhduk nga fytyra e tij, megjithatë mbeti i heshtur për disa minuta. Mandej tha : "Në rregull...". Beria bëri përpara duke shpjeguar: "Ti, shoku Stalin do të jesh Shefi". Pastaj lexoi emrat e të tjerëve.

Detajet e librit
Bashkëngjitje
Shkarkime
KATËR HAPA PER TE POROSITUR

Udhëzues i shkurtër mbi procesin e porositjes së librave nëpërmjet faqes tonë.

Shkarkime (292.13KB)
Ndoshta mund të pëlqejë edhe

Referenca: 2200

Botuesi: Helga's Secrets

Kujtime, Sergej Dmitrievic Sazonov

Libri vlen sidomos për studiuesit profesionistë të historisë, që duan të mësojnë më shumë për ngjarjet e kësaj periudhe, pedagogët, politikanët, diplomatët shqiptarë, analistët historikë si dhe lexuesit e zakonshëm të cilët kanë etje, ende, për ta zhbiriluar këtë periudhë shumë e largët e që ka lënë sigurisht vraga edhe në jetët e brezit të tyre.

Çmimi 115,00 SEK
More
Ka mbaruar

Historia e Rusisë, Jevgenij Anisimov

Në këtë vepër të jashtëzakonshme, që përfshin gjithë historinë e Rusisë, nuk do të gjeni fakte të thata dhe personazhe historike abstrakte. Sepse ky libër është shkruar nga Jevgenij Anisimov, mjeshtër i përshkrimit historik, autor i shumë botimeve për historinë e këtij vendi.

Çmimi 207,00 SEK
More
Ne gjendje
16 libra të tjera në këtë kategori:

Botuesi: IDK

Brigje të pikëlluara, Ryan Gingeras

Flitet shumë për shqiptarët e Turqisë, por në të vërtetë për historinë e atyre dhjetëra mijëra syresh që emigruan në Anadoll mes viteve 1912 dhe 1923, dimë fare pak: ç’ndodhi me ta pasi u vendosën në Anadoll?

Çmimi 126,50 SEK
More
Në gjendje

Botuesi: Papirus

Udhëtime me Herodotin, Ryszard Kapuscinski

Edhe pse më mirë udhëtohet vetëm, mendoj se nuk e kemi penguar njëri – tjetrin – na ndante largësia e 2500 vjetëve, por edhe një lloj distance që buron nga ndjenja ime e respektit – sepse, ndonëse në raport me të tjerët Herodoti ka qenë përherë i thjeshtë, dashamirës dhe i butë, gjithmonë kam pasur ndjesinë se jam me një gjigand.

Çmimi 115,00 SEK
More
Ne gjendje

Botuesi: Plejad

Lufta që i dha fund paqes, Margaret MacMillan

Debati mbi zanafillat e luftës ka vite të tëra që zien. Shpjegimi i MacMillan – it shkon drejt e në thelbin e gabueshmërisë politike. Pothuajse çdo hamendësim i bërë nga udhëheqësit europiane doli të ishte i gabuar. I shkruar me elegancë, me portretizime të mrekullueshme të karakterit të aktorëve kryesorë, ky është libër që duhet vlerësuar si gjë e çmuar.

Çmimi 230,00 SEK
More
Në gjendje

Botuesi: Pema

Krimi kibernetik, Misha Glenny

Në këtë libër magjepsës dhe bindës, Misha Glenny, autori i librit ndërkombëtarisht të njohur “McMafia”, zbulon tri kërcënimet themelore me të cilat përballemi në shekullin e njëzetenjëtë; krimin kibernetik, luftën kibernetike dhe spiunazhin industrial kibernetik.

Çmimi 138,00 SEK
More
Në gjendje

Botuesi: Te tjere

Monstrat, Simon Sebag Montefiore

Monstrat është përzgjedhje e karaktereve më djallëzorë dhe krimeve më përçudnuese të historisë botërore, e historianit mjaft të njohur, Simon Sebag Montefiore. Këtu strehohen perandorë gjakatarë dhe vrasës, tiranë dhe tradhëtarë të marrosur, pushtues gjakpërlyer, kanibalë të prishur, joshëse të pamëshirshme, inkuizitorë mizorë, fanatikë revolucionarë.

Çmimi 184,00 SEK
More
Në gjendje

Botuesi: Dituria

Islamizmi ballkanik, Alexandre Popovic

Autori argumenton se islamizmi ballkanik pasosman nuk ka një emërues të përbashkët, gjë që në fakt nuk ka ekzistuar ndonjëherë. Duke u përpjekur të kuptohet diçka lidhur me këtë çështje, janë shqyrtuar me vëmendje grupet e shumta që e kanë përbërë atë, zhvillimi i tyre në kohë dhe në kushtet e reja.

Çmimi 230,00 SEK
More
Në gjendje

Botuesi: Morava

Çmimi i lirisë, Piotr S. Wandycz

Ndërsa vendet e Evropës Qendrore dhe Lindore ndryshuan dramatikisht nga njëri-tjetrin, autori pohon se ato u lidhën nga një bashkësi e caktuar fatesh. Këto të fundit krahasohen duke i ndjekur pas, që prej epokës së Mesjetës dhe erës së Modernitetit të hershëm, deri në shekujt XIX dhe XX.

Çmimi 115,00 SEK
More
Ka mbaruar

Botuesi: Fan Noli

Sejahatname (Libri i udhëtimeve), Stambolli, vol. 1, libri 1, Evliya Celebi

Libri i udhëtimeve të Evlija Çelebiut, emri i vërtetë i të cilit është Mehmed Zilli, na del përpara si një vepër me rëndësi të veçantë nisur nga fakti se ajo na paraqet një panoramë ekonomike, administrative, kulturore e historike të një pjese të konsiderueshme të hapësirës territoriale të Perandorisë Osmane të shek. XVII.

Çmimi 138,00 SEK
More
Ka mbaruar

Botuesi: UET Press

Lidershipi i John F. Kennedy, John A. Barnes

Përmes një karriere ushtarake dhe politike, e cila arriti kulmin me një nga presidencat më të adhuruara në historinë amerikane, John F. Kennedy shfaqi aftësi udhëheqjeje që sollën përkushtimin e mbështetësve, fituan respektin e kundërshtarëve dhe i hapën rrugën revolucionit përparimtar, në një kohë kur ndryshimi ishte po aq i rrezikshëm sa edhe i...

Çmimi 138,00 SEK
More
Ka mbaruar

Referenca: SKU001348

Botuesi: Plejad

100 vitet e ardhshme, George Friedman

Çfarë do të ndodhë pas 100 vitesh. Të bësh një gjë të tillë, padyshim që është një gjë e vështirë. Këtë sprovë të karakterit futurologjik e ka bërë Xhorxh Fridman (George Friedman), i cili ka bërë një parashikim se çfarë do të ndodhë me superfuqitë dhe shtetet e tjera gjatë këtij shekulli.

Çmimi 138,00 SEK
More
Ne gjendje

Botuesi: Bota Shqiptare

Zjarr dhe tërbim, brenda Shtëpisë së Bardhë të Trampit, Michael Wolff

"Gënjeshtra? "Gjithçka është e vërtetë," siguron autori Michael Wolff, i cili fillimisht e ideoi librin si një vlerësim të 100 ditëve të para në Shtëpinë e Bardhë me synimin për ta botuar në vitin e parë të presidencës Trump por, më pas, krejtësisht papritur, pati qasje te Presidenti dhe te anëtarët më të lartë të stafit të tij, përfshirë Stiv Benon,...

Çmimi 138,00 SEK
More
Në gjendje

Botuesi: UEGEN

Historia botërore dhe qytetërimi, Nga agimet e qytetërimit në fillimet e Greqisë së lashtë, vol. 1, Carl Grimberg

Kur historiani suedez Karl Grimberg ndërmorri botimin e "Väldishistoria" nuk ëndërronte aspak t'u jepte lexuesve një manual të ri, një traktat që do t'iu shtohej të tjerëve që tashmë ekzistonin. Nuk ëndërronte më shumë veç t'iu kursente akademizmin disa pedagogëve. Për të objekti i historisë nuk ishte rrëfimi i betejave dhe analiza e traktateve të paqes,...

Çmimi 172,50 SEK
More
Në gjendje
Përshtypjet (0)