"Historia e gruas së fotografit” është emri me të cilin e njohin të gjithë, ato pak herë që e përdorin, por, në të vërtetë, ajo është edhe historia e vetë fotografit, ose më saktë, është historia e teorisë së tij mbi rëndësinë e gjërave të vogla.
Përrallat e treguara nga Mitrush Kuteli përbëjnë pjesën më të rëndësishme të letërsisë shqiptare, një frymëzim për një numër të madh veprash të tjera letrare që pasuan përgjatë dekadave. Tregime të Moçme Shqiptare përbën një klasik të të gjitha kohërave.
Për shumë vite me radhë Enver Hoxha i imponoi historisë versionin e tij. Ai rezulton i paturpshëm për t'i transformuar ngjarjet, për t'i fshirë ose zhdukur personazhet dhe për të ngritur në histori një protagonist të vetëm: atë vetë.
Duke lexuar "Prillin e thyer" kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin. "Miku, besa dhe gjakmarrja janë rrotat e mekanizmit të tragjedisë antike, dhe të futesh në mekanizmin e tyre është të shikosh mundësinë e tragjedisë."
Titulli. "Bukuroshi i Hollivudit"RomanAutori: Teuta Dhimarko (Kasoruho)Shtëpia botuese: OMSCA-1Viti: 2008f. 166Pesha: 0.21 kg.Mbi librinRomani "Bukuroshi i Hollivudit" është shkruar me një stil origjinal e mjaft tërh
Titulli. "Bukuroshi i Hollivudit"RomanAutori: Teuta Dhimarko (Kasoruho)Shtëpia botuese: OMSCA-1Viti: 2008f. 166Pesha: 0.21 kg.Mbi librinRomani "Bukuroshi i Hollivudit" është shkruar me një stil origjinal e mjaft tërheqës, duke na dhënë mjaft ngjeshur, por njëkohësisht qartë një dramë shqiptare në vitin 1997. Romani "Bukuroshi i Hollivudit" i shkruar nga autorja e talentuar, Teuta Dhimarko, shtjellon një histori dashurie, përmes një rrëfimi romantik dhe realist. Në sfond një vit ‘97, shumëplanësh, absurd, duke mbajtur në vetvete tragjedi e komedi ekstreme. Një ‘97-të, që i ka rrënjët shumë të thella, që në përjetimet e hershme të komunizmit, te dyndjet e ambasadave dhe më pas te "revolucioni" i ‘90. Romani është një histori e thjeshtë shqiptare, por sintetizon fuqimisht zhvillimin e shoqërisë sonë të atyre viteve, ku vetë ekzistenca njerëzore vihej në pikëpyetje. Do të fitojë njerëzorja apo "e keqja" në fund të fundit? Sigurisht, duhet të jetë një fitore ndaj së keqes, por që ka lënë thellë në ndërgjegjen tonë, shijen e humbjes.
"Eksodi", anija me të cilën ikën një grup hebrenjsh, të internuar nga anglezët në Qipro, më 1947. Pas vuajtjesh, kjo anije mbërin në tokën e premtuar, Palestinë. Roman ku ndërthuret pasioni, lufta, shpresa dhe dashuria. "Eksodi" është historia e luftës së një populli për të shkëputur nga rëra e shkretëtirës dhe nga urrejtja e njerëzve, një fije tokë.
Ne, shqiptarët, endemi nën këtë qiell që na ka rënë për pjesë, endemi dhe nuk dimë ku shkojmë. Në fakt askurrë nuk kemi ditur, sepse ne nuk besojmë as në veten tonë e jo më në Zot. Ne ulemi në gjunjë të lutemi dhe ia bëjmë me sy djallit.
Por sado që përpiqemi për t’u përshtatur nuk mundemi, sepse karakteret që kemi fshehur janë ato të lindurat, që nuk fshihen me gomë thjesht se një moment vendosëm ashtu. Ato janë pjesët që na dalin në ëndrra, që na bëjnë të palumtur, edhe kur mendojmë se kemi gjithçka.
Në Republikën e Moralistës i riu Ivan Shollohov burgoset për një arsye nga më të papërfytyrueshmet: puthje jashtë orarit të lejuar. Në një shtet ku privatësia nuk ekziston, ku identiteti është në krizë të vazhdueshme dhe ku gjithkush, gjithkund, është në rrezik, zhvillohet ngjarja e prozës së parë të shkrimtarit 20 vjeçar, Azem Deliu.
Pasioni i saj është letërsia dhe muzika. Pas vëllimit të parë me poezi “Malli nuk ka gjumë”, ajo vjen kësaj here, për lexuesin shqiptar, me një roman. Autorja shpreson që gjithësecili të gjejë në rreshtat e tij, një copëz nga vetja...
Kur ra regjimi komunist dhe fitoi demokracia dhe unë si gjithë të tjerët emigrova,"ashtu si shtegëtojnë dallandyshet për në vendet e ngrohta dhe rikthen përsëri kur ngrohet koha". Kështu mendova edhe unë, por sot vazhdoj të jetoj akoma emigrant në Greqi.
Ky roman është me ngjyra rozeblu, me shumë ndjenja të ëmbla, situata të buta, biseda me ton të ulët, në sfondin e një Shqipërie të egër, me shumë probleme. Merita e Ani Wilms-it është se në këtë gjëmë, në këtë humnerë, na çon vetëm në pritje të bukura...
Ti, në këtë çast, po pyet veten kush jam unë ose ndoshta nga emri dhe mbiemri im po nxjerr si përfundim se unë quhem Enis, aq më tepër që, pa diskutim, kamerat e sigurisë te magazina qendrore e Idlir Metallës do të më kenë filmuar, vetëm se nga prapa, me xhupin që e kam firmato, ndonëse firma Enis nuk njihet në Thabore, kryeqytetin e ardhshëm të...
Dhe se është, i thoshte, pikërisht sajë këtij përqendrimi biologjik e familjar e fisnor të komunizmit, që mesa duket sot e kësaj dite, domethënë pas rënies së komunizmit në Shqipëri, vetë personat që atëherë u bënë të margjinalizuar.
Tirana e vitit 1980. Një grup shokësh, sipas fjalës së dhënë, takohen me rastin e dhjetëvjetorit të mbarimit të maturës. Pjesa më e madhe e tyre, të shpërndarë andej - këndej, nuk e kanë parë njëri - tjetrin. Po ç'ka ndodhur ndërkaq me secilin?
Historia epike e dashurisë midis vajzës së re Alma Belasko dhe kopshtarit japonez Ikimei: një ngjarje që del përmbi kohën dhe endet lirisht nga Polonia e Luftës së Dytë Botërore në San Franciskon e ditëve tona.
Ilir Bejko është emigrant shqiptar që përpiqet deri në vetëmohim të jetë qytetar i denjë. Armikja e tij më e madhe është vetë origjina e tij. Gjatë përpjekjeve për të mbijetuar, njihet me Maks Baumanin, një zviceran i sërës së lartë, por i mbërthyer nga një ves që e largon nga gjithë bota.