Shpërngulja e të vdekurve, Kim Mehmeti

Titulli: Shpërngulja e të vdekurve
Origjinali: Shpërngulja e të vdekurve
Gjinia: Roman
Autori: Kim Mehmeti
Shtëpia botuese: Saras
Viti: 2015
Fq. 162
Pesha: 0.193 kg.
ISBN: 978-9928-152-30-5

Mbi librin

Kim Mehmeti, herë përmes ironisë dhe herë përmes autoironisë vendos që historitë e gjyshes dhe Fatushes t'i lidhë me të mundurën dhe të pamundurën, duke vendosur ashtu, karshi hapave të njeriut, përpjekjes së tij për mbijetesë, pikërisht të shkuarën.

E çfarë më shumë se sa një i vdekur mund ta mbartë atë? Sepse arkëmorti është arkëdëshira, është amaneti, është kërkesa që të mos i dorëzohemi asaj që kërkon të na rrëmbejë të nesërmen. Shpërngulja e të vdekurve mes atyre që janë në shënjestër të betejës për kombin, gjuhën, besimin dhe komunizmin, merr më pas flamurin e asaj që nuk duhet assesi ta lënë diku, që të marrin rrjedhë tjetër.

Kim Mehmeti ka pikturuar përmes fjalëve, përmes rrëfenjave, një betejë që ka nevojë për më shumë sesa të gjallët, për më shumë sesa bashkëkohësit. E duke sjellë gruan si fortesë të këtij rrugëtimi, ka mundur të ndërtojë një kështjellë letrare që do të ketë gjithnjë nevojë për ngjitjen e lexuesve, sepse, fundja, të gjithë kemi nevojë për leximet e brendshme, të kujtdoqofshin ato.

Fragment nga libri

Më kot mundohem ta ringjall në kujtesë ecjen e saj të ngadaltë dhe buzagazin e heshtur në fytyrën, ngaqë prej moti më është mjegulluar dukja e gjyshes dhe më rikthehet në imagjinatë o si një siluetë që pushpurit prushin, o si zë i qetë që ma rikujton shumësinë e rrëfimeve që na i tregonte, e të cilat shpesh edhe ngatërroheshin njëri me tjetrin, por, megjithatë, në vend që me kalimin e kohës ato të zbeheshin e t'i mbulonte pluhuri i harresës, bëheshin edhe më të zëshëm në kujtesën time.

Sa herë që më kujtohet dhuntia e saj rrëfyese, më dhimbset pse ishte e pashkollë, ngaqë sikur të dinte shkrim e lexim, mbase edhe ajo do të bëhej pjesë e këtij kallaballëku të sotëm të shkrimtarëve tanë, që në numër janë thuajse më të shumtë se lexuesit e këtyre hapësirave të rrethinës së Shkupit, e të cilët ngjiten rrugëve të jetës duke e përshkruar vetveten, e plaken dhe vdesin, duke rrëfyer për të tjerët...