Bien gra në vend të borës, Nizar Kabani

Titulli: Bien gra në vend të borës

Gjinia: Poezi

Autori: Nizar Kabani

Shqipëroi: Elmaz Fida

Shtëpia botuese: Ajan

Viti: 2021

Fq. 240

Pesha: 0.270 kg

ISBN: 978-608-66605-7-4

Ky libër është në gjuhën shqipe

Mbi librin

Plot në 240 faqe të tij libri gëlon nga fjalë dashurie e romancash të shkruara nga një poet universal dhe ndërkombëtar, si Nizar Kabani. I nxitur atë botë si përgjigje ndaj një vendi dhe kulture ku femra nënçmohej dhe shihej si mekanizëm seksual nga mendësia partiarkale arabe.

Mbi autorin

Nizar Taufik Kabani është poet bashkëkohor sirian. Ai lindi më 21 mars 1923 në një familje të vjetër qytetare nga Damasku. Gjyshi i tij Abu Halil Kabani konsiderohet një nga pionierët e teatrit arab. Kabani ishte një diplomat, poet, shkrimtar dhe botues. Stili i tij poetik ndërthur thjeshtësinë dhe delikatesën në zbërthimin e temave të dashurisë, njeriut, romancës, lirisë, fesë dhe nacionalizmit. Ai është një nga poetët bashkëkohorë më të nderuar në botën arabe dhe më tej është cilësuar edhe si poeti kombëtar i Sirisë.

Nizari e filloi jetën duke iu përkushtuar gjërave të tjera artistike veç poezisë, si piktura dhe muzika. Prandaj, në moshën dymbëdhjetë vjeçare ai ndoqi prirjen e tij drejt pikturës, duke menduar se ajo ishte rruga e tij. Në moshën katërmbëdhjetë vjeçare ai iu kushtua pasionit për muzikën. Mirëpo, këto dëshira sikur iu venitën dhe kështu iu kthye poezisë në të cilën ai e gjeti veten, ku filloi të vizatojë poemat e tij me stilolaps siç vizatonte pikturat e tij me ngjyra. Ai e shkroi poemën e tij të parë në vitin 1939, kur ishte gjashtëmbëdhjetë vjeç gjatë një udhëtimi shkollor me anije drejt Italisë. Poema titullohej Fjalët e zeshkanes, që më vonë, në vitin 1944, u bë edhe titulli i vëllimit të tij të parë me poezi.

Kabani u nderua dhe u simpatizua gjerësisht për vargun e tij romantik dhe sensual. Vepra e tij u përhap jo vetëm në dhjetëra vëllimet e tij të poezisë, por edhe në tekste të paraqitura nga interpretues të shquar. Përmes të shkruarit gjatë gjithë jetës, Kabani e bëri gruan, lirinë dhe dashurinë temë kryesore dhe frymëzuese. Vetëvrasja e së motrës përpara syve, e cila nuk qe e gatshme atëbotë të lidhte kurorë me një burrë të cilin nuk e donte, e ndikoi thellësisht Kabanin. Pas kësaj, ai shprehu pakënaqësi ndaj dominancës mashkullore dhe shpesh shkroi nga këndvështrimi i një gruaje e në mbrojtje të lirive shoqërore të gruas.

Poezitë e tij të mëvonshme përfshinin një tendosje të fortë kundër autoritarizmit. Në veçanti – “O Sulltan, zotëria im!” - është cituar ndonjëherë nga arabët si një lloj stenografie e mprehtë për zhgënjimin e tyre me jetën nën diktatura. Gruaja e dytë e Kabanit, Belkis Ravi një mësuese irakene të cilën e kishte njohur në një recital poezish në Bagdad, u vra në një sulm me bomba nga guerilët proiranianë në Bejrut, ndërsa po punonte për seksionin kulturor të Ministrisë së Irakut.

Nizar Kabani i jetoi vitet e fundit të jetës së tij në Londër dhe i dha lamtumirën Damaskut në një vizitë të tij të fundit para se të jepte shpirt në Londër më 30 prillin e 1998. Ai la një amanet duke thënë: “Unë të prehem në Damask, në barkun që më mësoi poezinë dhe krijimtarinë dhe më dhuroi alfabetin e jaseminit.”

Sa i përket fesë të Nizar Kabanit, ai lindi në një familje myslimane sunite.

Mos u përpiq t’i ndryshosh njerëzit, thjesht, duaji ata! Dashuria është ajo që na ndryshon të gjithëve. Sikur të mos ekzistonte, do ta shpiknim.