Titulli: Qiellit përkundrejt (kopertinë e trashë)
Origjinali: Qiellit përkundrejt
Gjinia: Poezi
Autori: Ilir Levonja
Shtëpia botuese: Onufri
Viti: 2016
Fq. 64
Pesha: 0.247 kg.
ISBN: 978-9928-226-10-5
Fragmente nga libri
Çast poetik
Ajo pret me faqen në dorë, me hundën shtypur
Tek xhami: Shikon kopshtin e lulëzuar
Që në diell avullon kurmin,
Qoshkun e rrugës përtej,
Ku tumon një furrë pjekje.
Kokë më kohë griste fletore të mbushura me vjersha,
Për shkak të jehonës së një zëri të padukshëm;
-Kur dëshira shpirtit i është vjedhur
Vështirë të shkruash poezi të bukura.
Do të lodhesh, ta dish;
Do të qash,
Mund edhe të gëzosh!
Ajo pret me faqen në dorë,
Me hundën shtypur
Tek xhami!
Pritja
Atje përfund
Rruga mbyllet në një pikë të gënjeshtër,
Që kohë pas kohe imazhin e tjetër kujt më sjell;
Unë shqyej sytë. Rriten hovet e zemrës brenda gjoksit,
Në kumbim të dashurisë,
Që e pres të rishfaqet!
Po, ah...
... është tjetër kush!
Një njeri që më tregon bukurinë e ankthit,
Mëri për atë që nuk po vjen;
Kjo rrugë është e saja,
Ajo këtu banon;
Çdo qoshe atë njeh,
Të pastër dhe të përqafuar,
Hijeve që tani duken kaq të qeta.
Për dashurinë thonë se është si muzika, magjike e pandërprerë,
Simboli i saj, djaloshi vetmitar,
Ulur në skajin më të largët,
Atje ku qielli dhe toka duket sikur puthen.
Të dua po eja,
Eja të marrësh bukurinë e mëparshme.
