Titulli: Gjurma e gjethesOrigjinali: Gjurma e gjethesGjinia: PoeziAutori: Erina Pavle ÇokuShtëpia botuese: West Print Viti: 2011 Fq. 160Pesha: 0.17 kgISBN: 978-99956-377-2-9 Mbi librin "Thuajse gjithnjë, sa herë mendohemi e përpiqemi të gjejmë një përse brenda nesh, erëra fryjnë në thellësi të shpirtit tonë e gjethe shpërndahen. Ardhjet e të gjitha mëngjeseve janë të bardha, thuajse të pakapshme dhe lënduese, por na pëlqen të marrim pak qiell kur agu na sjell tejdukshmërinë e jetës.Ritmi i ngjan pothuaj regëtitjes, frymëmarrjes, një vallëzimi me sy të mbyllur e shpirt të lirë.Asgjë s'na ndal e asgjë s'na e trazon ecjen këmbëzbathur.Kudo ka pemë e ti ke lirinë, sepse ti e ke mundur trupin tënd, qenien tënde të zakonshme. Lartësuar prej kësaj rendjeje ku shpirti fiton e ndjenjat paqtohen, gjurmët e pakapshme të gjallimit janë aty e na rrëfejnë për nesër..." Erina Pavle Çoku Poezi nga libri Ardhshёm Vij,dhe nuk gjej mё asgjёpaska mbetur vetёm buzёqeshja e mbrameqё lashёkur koha dhimbte nё mua si një sёmbim i sjellë nga vranёsiasi njё dashuri me emёr tё papёshpёritur Erdha,dyert kanё ngjyrёn e zbehtё tё harresёsnuk puthiten mёveçse rёnkojnё nёn prekjen e butё aq sa ditёt qё nuk tё njohaaq sa orёt qё mё mori malli Do tё vij,vjeshtueshёm largёsia rёndohet nё heshtje ditёt ankohen se era fryn e s'marrin dot rrugёpёr atje, pёr mbёrritshёm... krejt si zgjimi i njё shpirtikrejt kёndueshёm, mirё e di... Etem pёr ardhje mbёshtillem nё njё pritjekudo, kurdo mund tё tё gjej... Ardhur kam,nё labirintin e shpirtit tim tё tё shёtisty,qё veten pyet ku rrugёtesa ime ёshtё si njёherё...sa njё hap qё vetёm dёgjohet stinёs sё padukshme. Ardhje e ëngjëllt Ti je bulëza ime,krijesë mahnitëse e çdo mëngjesimë përfshin me vështrimin e pamatshëmqë pyet me kthjelltësinë e ujshme të pafajësisë Ti je qeliza ime e përsosure më dhuron sythe delikate të një frymëmarrjejeqë muzikuar e ka shpirtin tim me ardhjen tëndenë këngëzimin e jetës Ti e përgjallove krejtësinëqë unë ta dua më në fund ajrine të gjej së paku një përse.... Është e imja buzëqeshja jote përkundëse,ndërsa ti vjen me gugatjen e jetës duke më dashurme shikimin e plotë që e nxë shpirtin tim krejt të ngazëllyer Je si një qiell i bukur që emër s'i vë dot kushE shqisa ime bëhet vrapuese për në tyteksa dëshirueshëm dua ta rrok qenien tënde të qashtërNë mëkimin e kohës Qumësht i ëmbël i vetëdijesMëton veç diellin e ngrohtë të së tashmese nuk e kursen rrëzëllitjenNdaj keq s'më vjen tek i shoh minutat të ngjizene të bëhen lodër për gurgullimën tëndeqë rrokullisur tej e ka lëngatën e përditshmërisë mahitëse Ndjesia e bardhë e prehjes buron nga ty,e ëngjëllt, nanuritëseMund ta mbash në duar fluturimin e shpirtit të mëmësai i përket gjallimit tënd të lëmuarqë ngazëllen ajrin me aromën e paqtë të përqafimitE i ka bërë të gjitha fjalët të heshtenSe asnjëra s'di ta thotëardhjen tëndeO sythi im i bekuar!
