Titulli: Lirika & poema
Origjinali: Lirika & poema
Gjinia: Poezi, poema
Autori:Sergej Esenin
Shqipëroi: Grup Autorësh
Shtëpia botuese: Argeta LMG
Viti: 2010
Fq. 384
Pesha: 0.469 kg.
ISBN: 978-99943-30-92-8
Fragmente nga libri
Ne tani do ecim ngadalë
Ne tani do ecim ngadalë
N’atë vend ku ka veç qetësi,
Ndofta ndodh në rrugë duke dalë,
Të takoj katunde dhe vetmi.
Ju berioza, pyje dhe korije,
Ju rrafshina rëre dhe ti dhé,
Para jush, ku mjegull tutje bie,
Mallin tim nuk mundem dot ta fsheh.
Ndofta desha unë në këtë jetë,
Gjith’ ç’shoh e ç’ duket, barabar;
Botë shelgjesh që shpërndajnë degë
Dhe rrëzohen ujërat si ar.
Shumë herë vetëm kam menduar,
Shumë këngë munda t’i këndoj,
Prapëseprapë, në botën e trishtuar
Jam i lumtur që marr frymë e rroj.
Jam i lumtur që një grua putha
Dhe mbi bar dikur u shtriva rrah,
Egërsirat s’erdhën tej ne nga tufa
Dhe njeri në qafë nuk na ra.
Unë e di, s’ka pyje të praruar,
Zë nuk nxjerr as thekri, asnjë gjeth.
Për këtë në ëndërr duke shkuar,
Gjithnjë ndjej diçka se më rrëqeth.
Di se vend të tillë s’ka patjetër,
Shelgje s’ka t’artë krejt atje,
Për këtë dhe njerëzit dua tepër,
Që jetojnë me mua përmbi dhé.
Në borën e parë dal e bredh
Ah, po ç’borëz e hollë, dal e bredh!
Zemra befas me lila m’u ngjye.
Era yllin – qiri po ma ndez
Flakë të kaltër në rrugë mbi krye.
S’e di, ka dritë a mugu ka rënë;
Era këndon, a këndezat në korije?!
Mundet që vendin e dimrit kanë zënë
Vetë janë ulur në ligje kojrillat.
Lëmimbardhë, e bukur po më zgjohesh,
Ti ngric, moj ngric’! Ç’më ndez ethe tekash:
Sa dëshirë që më ke t’i shtrëngosh
Të stolisurat gjokse mështeknash.
Pylli përgjumshëm shtriqet, murmuron...
Ç’të mbjella bore, ledha lara – lara!
Sa dëshirë më kan’ duart të shtrëngojnë
Ato kofshë mështeknash të bardha!
