Titulli: Pornokracia ose femrat në kohën moderne
Gjinia: Ese, shkenca sociale
Autori: Pierre – Joseph Proudhon
Shqipëroi: Astrit Cani
Shtëpia botuese: Helga's Secrets
Viti: 2012
Fq. 204
Pesha: 0.21 kg
ISBN: 978-9928-09-016-4
Mbi librin
1. Çështja e martesës mund të përkthehet te kjo alternativë:a) Ose burri dhe gruaja, të konsideurar në shpërfaqjen e tyre të trefishtë fizike, intelektuale dhe morale, janë në të gjitha aftësitë të barabartë. Prandaj, për këtë arsye duhet të jenë njësoj edhe në familje, edhe në luftë; pra, në çdo funksion publik dhe shtëpiak.b) Ose janë vetëm të barazvlefshëm dhe secili ka epërsi mbi tjetrin për shkak të një parakushti të veçantë: burri për shkak të forcës, gruaja për bukurinë. Në këtë rast, bilanci i të drejtave dhe detyrave të tyre përkatëse duhet të bëhet ndryshe, por në mënyrë të tillë që, për rrjedhojë, të ketë mes dy sekseve barazi, mirëqenie dhe nder.
2. Çfarë është martesa? Bashkimi i forcës dhe i lëndës, ku divorci nënkupton shkatërrimin e të dyjave. Pikërisht për këtë martesa ndryshon nga shoqëria civile dhe komerciale e cila ka për objekt fitimin. Forca dhe bukuria bashkohen falas: ato nuk paguhen përkëmbyeshëm – e para në shërbime, e dyta në favore; nuk është e mundur të maten frytet e punës dhe dhuntitë e idealit. Martesa është një pakt vetëmohimi absolut. Kënaqësia është e pranishme aty vetëm se në plan të dytë; çdo shkëmbim epshesh është konkubinat në mos qoftë prostitucion i dyanshëm.
3. Te gruaja më tërheqëse dhe më virtuoze ka tinëzi, bishë të egër. Tekembramja flitet për një kafshë të zbutur që herë pas here kthehet tek instiktet e saj të egra. E njëjta gjë mund të thuhet, në të njëjtën masë, në lidhje me burrin. Ky, me tërë forcën e tij, vullnetin, kurajën, inteligjencën, duke u zhytur përditë në shtjellën dashurore të gruas, nuk do të arrinte kurrë ta zbuste dhe të bëhej padron i saj sikur të mos ndihmohej nga sëmundjet dhe nga molepsjet prej të cilave goditet kjo luaneshë: shtatzani, lindje, mëkime dhe mande të gjitha të ligat që rrjedhin e që i lejojnë burrit të marrë frymë prapë dhe të bëhet sërish vetvetja, teksa gruaja, e gjunjëzuar nga vuajtja, është e detyruar të përkulet dhe të poshtërohet: ja rrënja e paqes shtëpiake.
