Përralla, H. K. Andersen (përshtatje për fëmijë)

Për aq kohë sa Xhejni mund të mbajë mend, ajo dhe e ëma kanë jetuar së bashku me gjyshen e saj të ashpër në një banesë të zymtë në Toronto. Xhejni gjithmonë besonte se babai i saj kishte vdekur, derisa ajo rastësisht mësoi se ai ishte gjallë e shëndoshë e mirë dhe jetonte në ishullin Princ Eduard. Asaj i lindi dëshira për ta parë atë... Si vijon më tej?...

Në vendet e largëta të Lindjes ishte një djalë, që quhej Aladin. Kjo është historia e tij dhe e një llambe të magjishme, të cilën, edhe sot e kësaj dite, janë të shumtë ata që do të donin ta gjenin.

I vogli Mio gjithnjë kishte menduar se qe një fëmijë jetim, të cilin e kishin birësuar teto Edla dhe xha Siksteni. Kjo gjë e trishtonte mjaft. Por ja që një ditë prej ditësh, befas ai mori si dhuratë një mollë të artë, e po ashtu, gjeti një shishe të hedhur birre, dhe, ke parë ti, sapo e mori atë në dorë, pa se brenda saj diçka po lëvizte.

Kritika ndaj sistemit politik u zgjerua në këtë mënyrë duke përfshirë të gjithë shoqërinë njerëzore. I shkruar me një stil të thjeshtë, por në të njëjtën kohë të mprehtë dhe gjithë fantazi, romani zuri vend në veprat klasike të letërsisë për fëmijë, edhe pse është i mbushur me analiza dhe mendime për nivele të ndryshme lexuesish.

"Pesë fëmijë dhe Xhuxhi i Rërës", nga librat klasikë më të njohur të letërsisë për fëmijë, vazhdon të mbetet shumë argëtues për t'u lexuar ende sot. Katër fëmijë të shkathët - Sirili, Roberti, Antea, Xhejni - dhe vëllai i tyre i vogël po kalojnë pushimet e verës në një shtëpi në fshat, jashtë Londrës, kur zbulojnë një krijesë të çuditshme të quajtur Psamiad.

Robinson Kruzoja, pasi midis vuajtjesh e mundimesh të jashtëzakonshme, mbijetoi për 28 vjet rresht në një ishull të shkretë, një ditë vuri re se ujdhesës së tij iu afrua një anije, nga e cila zbritën një grup njerëzish, ndër ta edhe disa të lidhur këmbë e duar.

Londra e 1830-ës nuk ishte aspak një vend i përshtatshëm jetese për një djalosh të uritur dhjetëvjeçar, jetim, pa familje dhe pa miq, pa shtëpi, vetëm me një qindarkë në xhep, aq sa për të blerë një copë bukë për të mbajtur frymën.

Kelile dhe Dimne u përcjell udhëheqësve të shtetit këshilla të vyera me anë të humorit. Kelile dhe Dimne, me anë të fabulave, i tregon një udhëheqësi të mirë mënyrën se si duhet të sillet ndaj popullit të tij.

Një pëllumb, çdo mëngjes, linte zogjtë në çerdhe dhe fluturonte për të kërkuar ushqimin. Një ditë, ca gjahtarë e diktuan pëllumbin në arën me grurë dhe e qëlluan. Pëllumbi i plagosur u fut në një shpellë. Befas dëgjoi një hungërimë drithëruese. Një luan qëndrontë mbi kokën e tij.