Titulli: Mikesha gjeniale
Origjinali: L'amica geniale
Gjinia: Roman
Autori: Elena Ferrante
Shqipëroi: Albana Nexhipi
Shtëpia botuese: Pegi
Viti: 2016
Fq. 384
Pesha: 0.466 kg.
ISBN: 978-9928-228-30-7
Komente mbi librin
"Zëri i saj është i zjarrtë, horizonti i saj gjithëpërfshirës dhe vështrimi i saj ngurtësues... Në këto romane të guximshme, të mrekullueshme, të pashtershme, Ferrante gjurmon lidhjet e thella midis të jashtmes dhe të brendshmes, midis politikes dhe familjares. Tashmë, kjo është mënyra e re e jetesës, një mënyrë për të cilën kemi nevojë dhe që është rrëfyer shkëlqyeshëm nga një grua."
The New York Times Book Review
"Saga napoletane , në thelb, ka të bëjë me dijen dhe njohuritë, mundësitë dhe caqet e tyre, njohuritë intelektuale, seksuale dhe politike. Ç'lloj njohurish duhen për të mbijetuar në këtë botë? Si mund t'i arrijmë ato? Si na ndryshojnë, na plagosin dhe na fuqizojnë, shpesh, njekohësisht ato? Çfarë do të donim të dinim dhe çfarë do të donim të mos mësonim kurrë? Çfarë kontrollojmë? Çfarë na kontrollon?"
The New York Times Review of Books
"Dy vajza jetotojnë në një univers dhune, xhelozie, trekëndësha dashurie dhe çrregullime politike, ato janë dy personazhe të paharrueshme... E megjithatë, është aftësia e Ferrantes për të paraqitur të vërteta përvëluese që u jep këtye librave një fuqi të papërmbajtshme... Ferrante shfaqet si një Dickens i shekullit XXI, që lexuesit i kërkojnë me ngulm librin e ardhshëm."
The Economist
"Politika dhe feminizmi janë tematika të mëdha, por lexuesit zakonisht nuk tërhiqen prej tyre me entuziazmin e një nëntëvjeçari. Vetëm zemra e njeriut mund të bëjë diçka të tillë: shfaqja thelbësisht e sinqertë e rrjetës së ndërlikuar që është dashuria, dëshira, urrejtja, smira, dhembshuria dhe vuajtja që lidh njerëzit gjatë një jete të tërë. Në fund të fundit... Ferrante e ka ndërtuar kryeveprën e saj si një histori të thjeshtë dashurie."
The Financial Times
"Kur lexoj sagën napoletane, kuptoj që nuk dua të ndaloj kurrë. Bezdisem nga çdo lloj pengese (puna, të njohurit që më përshëndesin në metro) që kërcënon të më ndajë nga librat. Mbaj zi për ndarjet (edhe një vit pritje për romanin e ardhshëm, si do t'ia bëj?). Një dëshirë e pangopur më shtyn për të vazhduar."
The New Yorker
