Titulli: Rrëfimet e një romancieri të ri
Origjinali: Confessioni di un giovane romanziere
Autori: Umberto Eco
Shqipëroi: Zija Vukaj
Kategoria: Ese
Botues: Dituria
Specifikimi: Kapakë të hollë
Viti i botimit: 2025
Pesha: 0.25 kg
Faqe: 192
Përmasat:
ISBN: 9789928816535
Ky libër është në gjuhën shqipe
Kategoritë: 1. Letërsia për botërore 2. Studime letrare 3. Letërsia italiane 4. Umberto Eco 5. Zija Vukaj
Mbi librin
Si duhet ta trajtojë një shkrimtar i ri romanin e tij të parë? Çfarë trukesh dinake duhet të përdorë për të joshur lexuesit? Dhe cili duhet të jetë truku i tij magjik - nëse ka talent - për të bindur botën se krijimet e tij artistike janë copëza realiteti? Këto janë, ndër të tjera, pyetjet të cilave Umberto Eco përpiqet t’u përgjigjet këtu, duke bashkuar kujtimet dhe përvojën e vet. Rrëfime? Këshilla praktike? Një listë me gjëra që duhen bërë (dhe veçanërisht që nuk duhen bërë) kur sapo i keni hyrë kësaj rruge. Ky libër i ka të gjitha këto gjëra. Dhe, meqenëse njeriu që e shkroi ishte autori i Emrit të trëndafilit dhe Lavjerrësit të Fukoit, mund t’i besojmë... Umberto Eco e botoi romanin e tij të parë, Emri i trëndafilit, në vitin 1980, kur ishte gati pesëdhjetë vjeç. Në këto “rrëfime”, autori, tani në fund të të shtatëdhjetave, hedh një vështrim prapa në karrierën e tij të gjatë prej teoricieni e punën e “tanishme” si romancier.
Herë me tone të lehta, herë me seriozitet, por gjithmonë në mënyrë brilante, Eco shqyrton çështje të rëndësishme, si kufiri midis trillimit artistik dhe eseistikës. Eseistika e mirë, sipas tij, në zanafillë konceptohet si një roman i verdhë dhe një romancier i zoti ndërton botë të detajuara përmes vëzhgimit dhe kërkimit. Eco kujton se si i projekton botët e tij narrative. Nisur nga imazhe specifike, nga zgjedhja e periudhës, vendndodhja dhe personazhi, ai ka shkruar histori që do t’u pëlqenin si lexuesve të sofistikuar, ashtu edhe lexuesve më pak të familjarizuar me librin. Përzierja e reales me trillimin është vendimtare, sidomos te “banorët” e botëve të tilla të shpikura. “Përse ngashërehemi e derdhim lot kur një personazh është në gjendje të vështirë? Në çfarë kuptimi ‘ekzistojnë’ Ana Karenina, Gregor Samsa dhe Leopold Blumi?” pyet Eco.
