Tradita gojore si etnotekst, Shaban Sinani

Titulli: Tradita gojore si etnotekst, studime për etno - folkloristikën krahasimtare
Origjinali: Tradita gojore si etnotekst, studime për etno - folkloristikën krahasimtare
Gjinia: Studim
Autori: Shaban Sinani
Shtëpia botuese: Naimi
Viti: 2012
Fq. 372
Pesha: 0.467 kg
ISBN: 978-9928-109-22-4

Në vend të hyrjes

Disa vjet më parë, kur studiuesja e letërsisë Dhurata Shehri, drejtore e departamentit të letërsisë shqipe ne Fakultetin e Historisë dhe të Filologjisë, më bëri ftesën për të mbajtur një kurs leksionesh për folkloristikë të krahasuar në shkollën e masterit, m'u desh t'I bëja vetes shumë pyetje. Si do të ishte më e vlerësueshme?

Një syllabus për bazat teorike, rëndësinë, qëllimin, metodat dhe funksionet e folkloristikës krahasimtare? Apo një lëndë që u mundëson studentëve e lexuesve njohjen e traditës gojore shqiptare përmes krahasimeve me tradita të tjera? Krahasimet përgjithësisht provokojnë, cënojnë, përafrojnë e po aq mos barazojnë. Por krahasimeve dhe metodës krahasuese, megjithëse moda mund t'u ketë shkuar, mundësitë nuk u kanë shterruar.

Në filozofinë e botës së sotme është "të shohësh veten tek tjetri". Kjo filozofi është themeli I eurokulturës dhe eurocentrizmit. Duket si një shpikje e botës së sotme dhe si një parim I krijuar për të përligjur dukuritë e mondializmit të shijeve të njerëzimit të shekullit të 20-të, por dukuria është zanafillëse, po aq zanafillëse sa edhe antagonizmi me tjetrin.

Grekët e lashtësisë antike përdornin opozicionin "ne dhe barbarët", në kuptimin "ne dhe ata që nuk flasin si ne"; por në të njëjtën kohë dhe opozicionin the tër: ne dhe simpatia/ empatia ndaj tjetrit. Pikërisht empatia është bërë në kohën e sotme qëllimi jashtëshkencor i kërkimeve antropologjike, që realizohet në procesin e zbulimit të vetës mes pasqyrave të të tjerëve.

Pikërisht kjo e bën krahasimin po aq të rëndësishëm sa dhe dikur, një shekull më parë, kur sundonin shkencat shoqërore në Europë e në botë, më një dallim thelbësor: dikur komparativizmi kishte për qëllim të theksonte ndryshimin, kurse sot po aq edhe përafrimin.