Gjuha shqipe dhe historia e saj, Shaban Demiraj

Titulli: Gjuha shqipe dhe historia e saj (kopertinë e trashë)
Origjinali: Gjuha shqipe dhe historia e saj
Gjinia: Gjuhësi
Autori: Shaban Demiraj
Shtëpia botuese: Onufri
Viti: 2013
Fq. 424
Pesha: 0.891 kg
ISBN: 978-9928-164-77-3

Mbi autorin

Shaban Demiraj (1920 - ). Gjuhëtar, profesor, akademik, anëtar i ASHAK, Mësues i Popullit. Në vitet 1993 – 1997 ka qenë kryetar i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë. Lindi në Vlorë. Kreu shkollën e mesme (medresenë) në Tiranë dhe studimet e larta në degën e gjuhës shqipe e të letërsisë në Institutin Pedagogjik Dyvjeçar (1946 – 1948) dhe më pas në Institutin e Lartë Pedagogjik (1954 – 1955). Në vitet 1948 – 1954 punoi si mësues në disa shkolla të mesme (Gjirokastër, Tiranë).

Në vitin 1954 filloi punën si pedagog në Institutin e Lartë Pedagogjik dhe më pas në Fakultetin e Historisë e të Filologjisë të Universitetit të Tiranës, ku shërbeu deri më 1990, kur doli në pension. Kështu, ai punon si mësues, profesor e shkencëtar mbi 60 vite, çka përbën në vetvete rekord në historinë e arsimit në Shqipëri.

Si docent universiteti, ai ka mbajtur kurse leksionesh për një numër të qenësishëm lëndësh albanistike dhe albanologjike, si për morofologjinë e gjuhës së sotme shqipe, për gramatikën historike të gjuhës shqipe (shekujt XVII – XIX), si edhe një kurs special për gjuhësinë ballkanike. Për këto lëndë hartoi tekstet përkatëse, që u botuan si dispensa e libra më vete, me të cilët punojnë edhe sot universitete të Shqipërisë, Kosovës, të Maqedonisë etj.

Drejtoi për 27 vjet katedrën e gjuhës shqipe në Fakultetin e Historisë e të Filologjisë (1962 – 1989). Në vitet 1962 – 1966 ka qenë zëvendës dekan i Fakultetit të Historisë e të Filologjisë të Universitetit të Tiranës. Ai është laureat i dy Çmimeve të Republikës: të klasit të dytë (1979) dhe të klasit të parë (1989). Është dekoruar me Urdhrin e Mjeshtër i Madh i Punës (2000). Është Qytetar Nderi i Vlorës (2001).

Një jetë e tërë e mbushur me studim, me kërkim, me krijimtari shkencore të qëndrueshme, jetëgjatë. Ai ishte anëtar i komisionit organizues dhe delegat i Kongresit të Drejtshkrimit (1972), iu dhanë titujt e lartë Profesor (1972), Mësues i Popullit (1977), Profesor i Merituar (1990), anëtar i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë (1989), kryetar i saj (1993 – 1997), anëtar i jashtëm i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës (1996), anëtar i Akademisë Qendrore Europiane të Shkencave dhe të Arteve (1997), anëtar nderi i Akademisë Diplomatike të Londrës (2000), nënkryetar i A.I.E.S.E.E (Shoqata Ndërkombëtare e Studimeve të Europës Juglindore (1994 – 1998).