
Referenca: SKU001694
Botuesi: Vellezerit Tafa
Abetare per femijet e kopshteve, Nexhati Tafa, Taulant Tafa, Eri Tafa
Referenca: SKU001694
Botuesi: Vellezerit Tafa
Referenca: 2804
"Historia e gruas së fotografit” është emri me të cilin e njohin të gjithë, ato pak herë që e përdorin, por, në të vërtetë, ajo është edhe historia e vetë fotografit, ose më saktë, është historia e teorisë së tij mbi rëndësinë e gjërave të vogla.
Referenca: SKU000001
Botuesi: Mitrush Kuteli
Përrallat e treguara nga Mitrush Kuteli përbëjnë pjesën më të rëndësishme të letërsisë shqiptare, një frymëzim për një numër të madh veprash të tjera letrare që pasuan përgjatë dekadave. Tregime të Motshme Shqiptare përbën një klasik të të gjitha kohërave.
Referenca: SKU001740
Botuesi: UET Press
Për shumë vite me radhë Enver Hoxha i imponoi historisë versionin e tij. Ai rezulton i paturpshëm për t'i transformuar ngjarjet, për t'i fshirë ose zhdukur personazhet dhe për të ngritur në histori një protagonist të vetëm: atë vetë.
Referenca: SKU000783
Botuesi: Onufri
Një darkë krejtësisht e pazakontë, me një mister midis, është subjekti i romanit më të ri të Kadaresë. Ndonëse e bazuar mbi një ngjarje të vërtetë, që ka trazuar vite më parë një qytet të tërë.
Referenca: SKU000660
Botuesi: Onufri
Duke lexuar "Prillin e thyer" kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin. "Miku, besa dhe gjakmarrja janë rrotat e mekanizmit të tragjedisë antike, dhe të futesh në mekanizmin e tyre është të shikosh mundësinë e tragjedisë."
Banner
Unë mund të shkruaj për Rusinë vetëm duke qëndruar në Romë. Vetëm që aty ajo më del para syve me tërë plotësinë e vet, me tërë gjerësinë e vet.
Titulli: Frymë të vdekura
Origjinali: Sobranie soçinenij
Gjinia: Roman
Autori: Nikollai Gogol
Shqipëroi: Mitrush Kuteli
Shtëpia botuese: Mitrush Kuteli
Viti: 2012
Fq. 360
Pesha: 0.42 kg
ISBN: 978-9928-4117-2-3
Në mëngjes, madje para orës që në qytetin N. ishte caktuar për të bërë vizita, nga dera e një shtëpie të drunjtë ngjyrë portokalli, me baxha dhe shtylla të kaltra, doli vrundull një zonjë e veshur me një kllok skocez elegant, me katrorë, e shoqëruar nga një shërbëtor i veshur me një mantel që kish disa jaka dhe shirita të arta, dhe me një kapelë të rrumbullakët, të lëmuar.
Po në atë çast zonja ngjiti vrulltas, me ngutje të madhe, shkallët e varura të një karroce që priste përpara derës. Shërbëtori mbylli aty për aty, me një të përplasur, derën e karrocës, ngriti shkallët, u zu pas rripave prapa karrocës dhe i thirri karrocierit: "Nisu!". Zonja shpinte me vete një lajm të ri që sapo e kish dëgjuar dhe s'kish durim ta përndante sa më shpejt.
Nga letrat dërguar miqve
"Kur fillova t'i lexoja Pushkinit kapitujt e parë të "Frymë të vdekura" siç ishin në dorën e parë, ai që qeshte gjithnjë kur unë i lexoja (i pëlqente të qeshte), pak nga pak filloi të ngrysej derisa më në fund u bë krejt i zymtë. Dhe kur leximi mbaroi, tha me një zë plot ngashërim: "O Zot, sa e trishto është Rusia jonë! Unë mund të shkruaj për Rusinë vetëm duke qëndruar në Romë. Vetëm që aty ajo më del para syve me tërë plotësinë e vet, me tërë gjerësinë e vet."
"Në veprën e Gogolit, komiken nga kozmikja i ndan vetëm një gërmë."
Gogoli mendonte se mund të ishte gjithçka, përveçse një letrar. Artin e konsideronte veçse një lojë. Fillimisht mendonte se ishte një politikan, një reformator social, aq sa la Ukrainën ku edhe lindi, për t'u transferuar në Shën Peterburg, dhe të niste punë në një ministri. Por ishte një jetesë e mjerë... Me vështirësi të madhe bënte bashkë drekën e darkën.
Për të mos ndjerë të ftohtin dhe vetminë e dhomës modeste të marrë me qira, nisi të shkruante disa tregime, ngjarjet e të cilit ishin vendosur në një Ukrainë që në të njëjtën kohë ishte reale, por edhe përrallore, ngjarje të cilat vetë shkrimtari i përjetonte me një nostalgji ironike. I pështirosur prej jetës së zyrës, në një moment të caktuar "u arratis" drejt Gjermanisë, por shpenzoi të gjitha paratë dhe iu desh të kthehej edhe një herë mbrapsht në punën e mërzitshme. Por kur dolën tregimet e tij të para, nën titullin "Veglie alla fattoria presso Dikan'ka", suksesi ishte i madh, aq sa arriti të krijonte miqësi me personalitete që kishin ndikim të madh në shoqëri, çka i dha mundësinë të zinte vend si profesor historie në kolegjin e vajzave fisnike. Gogol u vetëkënaq.
Mendoi se ishte një historian, meditoi të shkruante vepra vërtet të mëdha. Por, Gogoli nuk dinte të fliste mirë. I druajtur siç ishte, ndihej në siklet kur i duhej të ngrinte nxënëset në mësim dhe kështu që dha dorëheqjen: "Pa lavdi hipa në katedër, pa lavdi po zbres", i shkruan një mikut të tij. Iu kthye sërish penës e ndërsa shkruante "Tregimet e Petërburgut", më në fund u bind se ai ishte një shkrimtar. Edhe këto tregime u pëlqyen shumë prej lexuesit e kritikës.
Aty përshkruhej një kryeqytet shtypës, i paqartë dhe emblematik, me funksionarët e vet të vegjël dhe intelektualët mediokër, me një shoqëri të mundur dhe të turpëruar. E pikërisht këtu, në këto tregime shfaqet edhe ajo "e qeshura përmes lotëve", tipike gogoliane, në të cilën përzihet ironia, humori dhe groteskja. Në një farë mënyre, Gogol iu kthye vokacionit të tij të parë si reformues social, sidomos kur shkroi komedinë e tij të parë, "Revizori", përmes së cilës satirizoi shoqërinë patriarkale ruse. Por vepra u prit jo pa diskutime e hatërmbetje.
Pati nga ata që i cilësuan personazhet "si mostra çnjerëzorë dhe absurdë". Kjo ishte një goditje e rëndë për Gogolin. Duke i habitur të gjithë miqtë, ai largohet prej Rusisë, drejt Gjermanisë, më pas në Paris, ku i mbërrin edhe lajmi për vdekjen e Pushkinit, të cilin e admironte shumë. Pas Parisit, ndalet në Romë në vitin 1837. U ndje menjëherë në paqe me veten, i çliruar. Dhe ndodhi pikërisht në Romë që shkroi pjesën e parë të "Frymë të vdekura".
Gogoli thoshte se historinë ia kishte sugjeruar Pushkini në një bisedë në vitin 1835. Kthehet në Rusi në vitin 1841, ku edhe një herë ndihet pre e ankthit mistik. "Frymë të vdekura" u publikua në 1842. Në të njëjtin vit doli edhe "Kapota", që sjell historinë e një nëpunësi të varfër, viktimë e talljeve të shefit dhe kolegëve të zyrës.
Me sakrifica të mëdha ai arrin më në fund të blejë një pallto të bukur. E vesh me një krenari të ligjshme, e cila në fakt nuk do t'i zgjasë shumë, sepse ia vjedhin. Arti i ndjeshëm gogolian kishte bërë që edhe një personazh si ky nëpunës, të kthehej në një simbol për kushtet e mjerueshme që po kalonte shoqëria njerëzore. Ndërkaq, "Frymë të vdekura" u kishte treguar rusëve Rusinë dhe kultura militante progresive kishte parë aty një denoncim të ashpër por gjenial të të këqijave të shoqërisë... e megjithatë të shumtë ishin ata që mbetën të zhgënjyer prej qëndrimit që vetë shkrimtari mbajti.
Në korrespondencën e tij me miqtë, ai mohoi domethënien e kryeveprës së tij. Më shumë se sa një roman, apo një poemë siç e kishte quajtur vetë Gogoli, ky vëllim është një kolanë tregimesh, një galeri e jashtëzakonshme personazhesh që lidhen prej një personazhi të vetëm, Cicikov. "Sa e trishtë është Rusia jonë!", pat thënë Pushkini pasi Gogoli i kishte dhënë të lexonte faqet e para të librit.
Në të vërtetë, Gogoli dëshironte t'i jepte jetë një poeme të tipit dantesk, që do të ndiqej nga një vëllim i dytë ku njeriu do të mund të shpëtonte falë dashurisë së tjetrit dhe nga një vëllim i tretë ku më në fund e mira do të triumfonte. Me t'u kthyer në Romë, Gogoli nisi të punojë për pjesën e dytë. Më pas nisi edhe një herë udhëtimet drejt Francës, Gjermanisë e Vendeve të Ulëta, ku edhe një herë mbërthehet prej akthit të problemit të jetës, vdekjes, shpëtimit, impenjimit moral të shkrimtarit. Për të shpëtuar prej ambientit letrar që ai gjithnjë e më shumë e konsideronte armiqësor, në vitin 1848 udhëtoi drejt Tokës së Shenjtë, Palestinës.
Pas këtij udhëtimi kthehet në atdhe, ku vendoset në fshatin e lindjes dhe më vonë në Moskë. I lodhur, i shkatërruar nga frika e tij, nga ankthi i të mosqenit në rrugën e së vërtetës, çohet në mes të natës dhe duke lotuar djeg gjithë sa kishte shkruar për pjesën e dytë të "Frymë të vdekura". Menjëherë pas këtij gjesti, pas asaj nate dramatike, ai refuzon të ushqehet. Më në fund shkrimtari i madh mundi të flinte në paqe, e cila i fali më pas pushimin e përjetshëm. Ai ndërroi jetë më 21 shkurt të vitit 1852 në Moskë.
Udhëzues i shkurtër mbi procesin e porositjes së librave nëpërmjet faqes tonë.
Shkarkime (292.13k)
Botuesi: Te tjere
Bota e djeshme janë Vjena dhe Europa e 1914 – s, ku Stefan Cvajgu u rrit dhe pati sukseset e para si shkrimtar, ku lexoi me pasion, shkroi dhe udhëtoi, lidhi miqësi me Frojdin, Rilken dhe Valerinë... Një botë e stabilizuar ku, me gjithë tensionet nacionaliste, liria e mendimit gëzonte gjithë të drejtat.
Botuesi: Bota Shqiptare
Hapësira të pamasa bore, pyje të dendur e të vetmuar: ja bota e Dhëmbit të Bardhë. Këtu, jeta për qenin-ujk, është një luftë e përhershme me urinë, duhet të vrasë që të mos e vrasin, është një betejë e pamëshirshme kundër kafshëve të të njëjtit lloj, por edhe një lojë dinake kundër keqtrajtimeve të njeriut.
Referenca: SKU000278
Botuesi: Cabej
Kujtimet e Adrianit është romani kryevepër i shkrimtares franceze Marguerite Yourcenar ku përshkruhet jeta dhe vdekja e Perandorit Romak Adrian. Libri u publikua në Francë më 1951 me titullin origjinal Mémoires d'Hadrien dhe pati një sukses të jashtëzakonshëm e të menjëhershëm.
Botuesi: Te tjere
Krenfordi është një qytezë e vogël në zemër të Anglisë, ku gjithçka duket se shkon mbroth. Jemi në gjysmën e parë të viteve 1800 dhe tregimtarja jonë, - tani jo më e reja Meri Smith, - na rrëfen historitë e qytezës që vëzhgohet nga sytë e vëmendshëm të mikeshave të saj fisnike, të cilat janë edhe protagonistet e jetës së saj sociale.
Botuesi: Shtëpia e Librit
I varfër dhe i pastrehë në Paris dhe Londër është kronika e paharrueshme e George Orwell mbi rrugët e Parisit dhe Londrës dhe njerëzve që nuk kanë zgjedhje tjetër veçse të jetojnë në to.
Referenca: 2476
Botuesi: Argeta LMG
Në këtë botim janë paraqitur novela nga autorë të ndryshëm si Volteri, Servantes, Stendal, Xhek London, Shou, Elin Pelin, Jos Vandelo, Kafka, Ani Filip dhe Kuprin.
Botuesi: Fan Noli
Ky është romani në të cilin mishërohen në trajtën më të plotë parimet krijuese të Dostojevskit dhe ku zotërimi i çuditshëm i subjektit arrin lulëzimin e vërtetë. Në të rrëfehet historia e qartë dhe tejet e dhimbshme e princit fatkeq Mishkin, e Rogozhinit të tërbuar dhe e Nastasia Filipovnës së trishtuar.
Referenca: SKU001278
Botuesi: Kokona
Historia rrëfen jetën e David Koperfildit nga fëmijëria në pjekurinë e tij. Davidi ka lindur në Angli rreth viteve 1820. I ati i Davidit ka vdekur gjashtë muaj para se ai të lindte dhe pas shtatë vitesh, e ëma e tij martohet me Mister Eduard Mardston.
Botuesi: Pegi
Regjimi totalitar i Vëllait të Madh, që vëzhgon vazhdimisht gjithkënd dhe gjithçka nëpërmjet ekraneve të panumërta, ushtron kontrollin absolut mbi veprimet dhe ndërgjegjet e njerëzve. Gjithçka i shërben pushtetit. Librat, gazetat, arkivat dhe mendjet falsifikohen pareshtur, sepse “kush ka në dorë të shkuarën, ka në dorë të ardhmen; kush ka në dorë të...
Referenca: SKU000922
Botuesi: Te tjere
Titulli: Tregime nga xhepi tjetërGjinia: NovelaAutori: Karel ÇapekShqipëroi: Alfred XhufkaShtëpia botuese: AlbinViti: 2003Fq. 168Pesha: 0.19 kgISBN: 978-99927-51-27-4
Referenca: SKU000405
Botuesi: Albin
Niko Kazanxaqis lindi më 1883 në qytetin antik të Heraklionit, në ishullin e Kretës. Më 1906 diplomohet për drejtësi në Universitetin e Athinës dhe më pas ndjek studimet për filologji e filozofi në Paris. Ndërkohë debuton në letërsi dhe fiton emër si autor tregimesh, dramash, esesh filozofike etj.
Referenca: SKU000007
Botuesi: Mitrush Kuteli
Gogoli mendonte se mund të ishte gjithçka, përveçse një letrar. Artin e konsideronte veçse një lojë. Fillimisht mendonte se ishte një politikan, një reformator social, aq sa la Ukrainën ku edhe lindi, për t'u transferuar në Shën Peterburg, dhe të niste punë në një ministri.
Autori deshi të bënte një pushim e ta mbyllte kapitullin e Sherlok Holmsit, ndaj tek tregimi Problemi i Fundit planifikoi vdekjen e personazhit kaq të famshëm.
Botuesi: Mitrush Kuteli
Kur u zgjua ishte vonë; psherëtiu për pasurinë fantastike që kishte humbur, doli përsëri të bredhë nëpër qytet dhe prapë u gjend përpara shtëpisë së konteshës. Sikur një fuqi e panjohur e hiqte andej.
Unë mund të shkruaj për Rusinë vetëm duke qëndruar në Romë. Vetëm që aty ajo më del para syve me tërë plotësinë e vet, me tërë gjerësinë e vet.