Titulli: Giacomo Joyce
Origjinali: Giacomo Joyce
Gjinia: Roman
Autori: James Joyce
Shqipëroi: Idlir Azizi
Shtëpia botuese: Zenit Editions
Viti: 2017
Fq. 64
Pesha: 0.087 kg.
ISBN: 978-9928-113-71-9
Mbi librin
James Joyce e shkroi këtë skicë të hollë dashurie në korrik – gusht 1914. Sipas Richard Ellmann – it, biografi unik i autorit, faktet e shumta e përcaktojnë këtë periudhë si të qenësishme, megjithëse dorëshkrimi, ndryshe nga veprat e tjera të Joyce – it, nuk ka dalë.
Autori e pati lënë dorëshkrimin – të hartuar në fletë të trasha letre mat e me bojë të zezë – në duart e të vëllait, Stanislaus – it, pasi u largua nga Triesteja në vitin 1909. Mbetet nga të rrallat shkrime të tij që u botua pas vdekjes.
Koment nga përkthyesi
Ja një libër i Joyce – it për dashurinë (dhe filtra të tjerë?!). Ka një personazh femër, një lule pa aromë, por që mund të jetë mungesa e luleve të tjera, si do deshte Mallarmé – ja. Mirëpo na mbetet dhe fakti tekstual: te ky tekst nuk jepet fare emri i zonjushës "kryesore", qoftë dhe i fiksionalizuar.
Ndërkohë që të gjithë emrat e tjerë që qarkojnë këtë "ngjarje" janë krejt të vërtetë: Ettore Albini, Gogarti, Meiseli, Nora. Ndoshta ngaqë zonjusha e brishtë hebreje këtu "refuzon" të bëhet Madonë në sytë e poetit jezuit?
Narratori dëgjon me veshët e bindur këngën Rinisë i vjen fundi; iluzioni i dashurisë së përjetshme bie; por ai beson hapur tek një emër i pafund, rrotullar dhe i pafund, si cikli i ri i Finneganëve.
Roman i vockël vërtet, por hasim në të thuajse të gjitha temat e zgjeruara tek Uliksi më vonë. Dashuria, familja, kotësia, qerthulli i vazhdimësisë së jetës, kombësia, çështja semite, përballja me trysnitë historike në përditshmërinë moderne, seksualiteti, temat abstraktë të marrëdhënieve njerëzore, por të kaluara në prizmin trupor, objektor, sipërmarrja serioze në leximin e mitologjisë, por edhe sfondi çlirues komik (ndryshe si ta kuptojmë frazën e fundit në libër: Duamë, duaje ombrellën time!)
