Poezi, Fernando Pessoa

Titulli: Poezi
Gjinia: Poezi
Autori: Fernando Pessoa
Shqipëroi: Lisandri Kola
Shtëpia botuese: Pika pa sipërfaqe
Viti: 2016
Fq. 194
Pesha: 0.188 kg.
ISBN: 978-9928-185-33-4

Fragmente nga libri

Ah, nji sot

Zemra ime asht nji admiral çmendurak
që braktisi profesjonin detar
e që rrin tue e kujtue pak nga pak
në shtëpi tue ecë, tue ecë tasheparë...

N'vajtje-ardhje (vetë unë jam ecejak
mbi kët' karrige; veç shêj imagjinar)
deti i braktisun qëndron në flakë
në muskujt e lodhun e pushimtarë.

Asht nostalgjia ndër kambë e ndër kra'
asht nostalgjia n'trunin e shpërndamë
asht zemrimi i madh ardhë lodhjet sa s'ka.

Por – kjo asht e bukur – buronte thellë zemrës
kur flisja... e ku dreqin tashti jam
me admiralin në vend të ndjenjës?...

***

Jo, nuk asht lodhje...
Asht nji masë përhitjet
që më futet në këtë soj mendimi,
asht nji e diel e rrokullisun
nga ndjenja,
nji ditë festive kalue në humnerë...

Jo, lodhje nuk asht...
Asht fakti që unë ekzistoj
e po ashtu dhe bota,
me krejt çka përmban,
me krejt çka në të shpjegohet
dhe në fund asht e njejta gja, variant në nji kopje.

Jo. Lodhje pse?
Asht nji ndijim abstrakt
i jetës konkrete –
diçka si nji britmë
për me u lëshue,
diçka si nji angështí
për me e vuejtë,
ose me e vuejtë krejtsisht,
ose me e vuejtë si...
Po, ose me e vuejtë si...
Pikërisht kjo, si...

Si çka?...
Po ta dija, nuk do të ishte tek unë kjo lodhje e rreme.

(Ah, të verbët që këndojnë në rrugë,
ajo organo ambulante e jashtëzakonshme
asht kitara e njenit, dhe viola e tjetrit dhe zani i asaj!)

Sepse ndigjoj, shoh.
Rrëfej: asht lodhje!...