Poezi të vjetra shqip

Poezi të tilla që vijnë si rezultat i një nevojë të brendshme të përzier me imagjinatë, që në dukje s’pyesin fare për lexuesin apo kritikën dhe që sigurisht që nuk u bëjnë fresk atyre, të qarta dhe në masë të madhe të pasforcuara– e çojnë Lleshanakun afër poetëve të mëdhenj të Evropës Qendrore dhe Lindore, si: Ahmatova, Herbert, Holub, Szymborska, Zagajewski

ArkilokuO Arkilok, përherë do të të përzënënga qyteti; prore do të jesh i tepërtnë mesin e tyredhe të ngjashmëve të tyre,kudo mbi faqen e dheut.

Titulli: PoeziAutori: Afroviti GushoShtëpia botuese: BuzukuViti: 2008f. 115Pesha:0.18 KgISBN: 978-9951-08-108-3

Njeriu ndalet në një shej vendi në kohë, harron punën e përditës dhe rrëmon në vete për të gjetur fillin e humbun të ndjesive të veta. Ngjan kështu që mbas secilit varg të fshihet nga një grimë ngashërimi që po në atë çast kur autori iua përcjellë të tjerëvet shndërrohet në gëzim.

O, se ç'vetmi pikon ky shi!S'di kush më do as s'di kë dua,Të vetmet gjëra në shoqëriJanë pikat e ujit thua m'thua.

Nga dashuria që kam për tyMund të të shquaj edhe në mjegull.Nga dashuria u ktheva sy,I urtë, xhind, bohem, i rregullt.

Nga dashuria që kam për tymund të të shquaj edhe në mjegull.Nga dashuria u ktheva sy,i urtë, xhind, bohem, i rregullt.