Çfarë mund të njoh? Çfarë duhet të bëj? Çfarë më lejohet të shpresoj? Në Kënigsberg, profesori i rreptë Kant, u përgjigjet këtyre pyetjeve si edhe disa të tjerave, gjatë një dite aq të çmendur saqë harroi shëtitjen e tij...

Në 1896, djaloshi Albert Ajnshtajn kishte marrë përsipër të ndriçonte Panairin e Mynihut. Por kjo ndërmarrje përfundoi me një katastrofë dhe duke kaluar nga aventura në aventurë atij do t’i duhet të sfidojë ligjet e universit. 

Agustini, mjeshtri i parë për retorikë në Romë, e kishte zemrën bosh dhe të trazuar. Duke shëtitur botën, ai kërkonte gëzimin tek nderimet, argëtimet, gratë; por, brenda në veten e vet e priste Zoti.

Mos vallë vetëm ata që janë të mëdhenj ia dalin mbanë? Jo, aspak, sepse edhe të vegjlit janë mendjemprehtë, siç janë personazhet e këtyre fabulave. Gjinkalla ia hodhi dhelprës dinake, miushi i shpëtoi jetën luanit dhe keci ia mbathi prej kthetrave të ujkut... Nuk e beson?! Lexoje vetë me sytë e ty!

Kujdes prej personazheve të këtyre fabulave: ato kanë një uri të madhe! Jo të madhe, por të llahtarshme fare! Çne të llahtarshme: kanë një uri prej bishe! Dhe kur ca grykës si ujku, dhelpra dhe luani kanë një uri prej bishe, kushedi ç'kurthe e ç'gracka sajojnë për të mbushur barkun!

Mirë t'i bëhet edhe erës që desh të matej me diellin babaxhan, edhe lepurit mburravec. Ja që, jo gjithmonë, fiton më i shpejti! Le pastaj dhelpra, që deshi ta tërhiqte prej hunde (sqepi) lejlekun! Mirë t'i bëhet edhe asaj!

Kush tepër lakmon, a thua më shumë gëzon? As që bëhet fjalë! Kush shumë lakmon, mbetet me gisht në gojë! Kjo i ndodhi luanit të babëzitur, gomarit lakmitar dhe personazheve të tjera të fabulave të kësaj përmbledhjeje.

Oratorët më të ndritur të Athinës mblidhen në një banket sonte. Aty është poeti Aristofan, mjeku Eriksimaka, artisti Fedra dhe sigurisht Sokrati, filozofi mendjehollë. Një çështje e rëndësishme shtrohet para tyr: Ç'është dashuria?

Njerëz shumë inteligjentë premtojnë gjëra të pamundura: paqen pa luftën, lavdinë pa harresën, jetën pa vdekjen. Nesër, ata do të na trumbetojnë verën pa dimrin dhe ditën pa natën. Po mua Heraklitin, mos vallë më quajnë gomar që mund ta sjellin vërdallë duke i tundur kashtë nën hundë?

E dashur nënë, përshëndetje! Ti beson se Zeusi është i nevrikosur me mua. Më thua se ai do të lëshojë sëmundje mbi shpatullat e mia, se do të vrasë miqtë e mi, se do të më varfërojë dhe se do t'u japë urdhra perëndive të Olimpit të më bëjnë të vuaj. Por të jesh e sigurtë! Kurrë ai nuk do të më pengojë mua të jetoj i lumtur, sepse unë kam vendosur të mos...

Lindja e Lao – Ceut u njoftua nga një kometë. Njeriu i vogël me tiparet e një plaku, arkivist në oborrin perandorak, njohu kotësinë e shkencës. Dëshmitar i korrupsionit të pushtetit, ai u largua për të kërkuar rrugën e vërtetë të urtësisë.