Evangelina, vajzë me aftësi të dyshimta prej magjistrice, zhduket befas e rrëmbyer nga policia. Dy të rinjtë, Irena dhe Fransiskoja, vihen në kërkim të saj, duke kaluar nëpër një rrugë të frikshme nga komisariatet në burgje, nga morgu në kampet e përqendrimit, ndërsa ankthi i diktaturës bëhet gjithnjë e më shumë mbytës.

Atje kanë fatin të priten me dashamirësi e bujari dhe shpejt arrijnë të integrohen, ta marrin sërish në dorë jetën e tyre dhe të ndihen pjesë e fatit të vendit, por vetëm deri në kohën e grushtit të shtetit që, në vitin 1973, rrëzoi presidentin Salvador Allende. Dhe kështu, edhe një herë të tjetër, do të gjenden në mërgim, kësaj here në Venezuelë.

Krenari dhe paragjykim vërteton largpamësinë e Xhejn Osten, e cila vëren që ligjet e tregut të lirë do t’ia ndryshojnë një herë e përgjithmonë faqen shoqërisë. Nëse dikur jeta e individit ishte e programuar që në lindje, në varësi të shtresës, familjes, titujve apo seksit, shoqëria e tregut të lirë do të ofrojë mundësi të reja të panumërta. 

Drama continues to build as his wife, Mary, pursues the great black-maned lion that has become her obsession. Spicing his depictions of human longings with sharp humor, Hemingway captures the excitement of big-game hunting and the unparalleled beauty of the scenery -- the green plains covered with gray mist, zebra and gazelle traversing the horizon, cool...

Dhoma e ndenjes ishte rrëmujë, dukej sikur ndonjë kalama i prapë të kishte pllakosur aty, midis karrigeve prej tubash, duke hapur e duke përmbysur sirtarët, duke thyer e duke qëlluar gjithçka, si t’i bindej një impulsi të marrë. 

Ç’bëj fshehur nën  këtë çarçaf? Është histori e gjatë... Ajo e luftës së klasave!

Një dashuri transatlantike përmbledh më shumë se 300 letra dashurie, të shkruara nga  de Beauvoiri për Alegrin, duke krijuar kështu një pikëtakim unik midis kujtimeve personale dhe historisë së botës intelektuale të krahut të majtë me Parisin e pasluftës.

Shtëpia e tij është bombarduar dhe prindërit janë zhdukur. E vetmja lule që shkëlqen në këtë shkatërrim është Elizabeta Kruze, vajza që e kishte njohur qysh fëmijë. Tashmë Elizabeta është një grua me bukuri të parezistueshme, me sy të bukur ngjyrë ulliri dhe flokë të gështenjtë të valëzuar që i zbresin supeve.

Një natë të ftohtë dimri, kur qyteti kishte rënë në topitje, Zoti Dekart dyshonte: mos vallë dy edhe tre nuk bëjnë pesë? 

Çfarë mund të njoh? Çfarë duhet të bëj? Çfarë më lejohet të shpresoj? Në Kënigsberg, profesori i rreptë Kant, u përgjigjet këtyre pyetjeve si edhe disa të tjerave, gjatë një dite aq të çmendur saqë harroi shëtitjen e tij...

Vepra sjell atmosferën e jetës rinore dhe të qarqeve të artistëve grekë të fundviteve ‘50, përshkruan ambicie të zhgënjyera dhe ëndrra të parealizuara, që, pa dyshim, shënjojnë karakterin dhe jetën e personazheve kryesore.

Nga thellësitë e së ardhmes gjatë kësaj jete absurde që kisha bërë, një frymë e pakuptueshme ngjitej drejt meje duke kapërcyer vitet e pajetuara dhe kjo frymë rrafshonte në udhë e sipër gjithçka më shtrohej përpara në ato vite po aq të zbrazëta që po jetoja.