"Historia e gruas së fotografit” është emri me të cilin e njohin të gjithë, ato pak herë që e përdorin, por, në të vërtetë, ajo është edhe historia e vetë fotografit, ose më saktë, është historia e teorisë së tij mbi rëndësinë e gjërave të vogla.
Përrallat e treguara nga Mitrush Kuteli përbëjnë pjesën më të rëndësishme të letërsisë shqiptare, një frymëzim për një numër të madh veprash të tjera letrare që pasuan përgjatë dekadave. Tregime të Moçme Shqiptare përbën një klasik të të gjitha kohërave.
Për shumë vite me radhë Enver Hoxha i imponoi historisë versionin e tij. Ai rezulton i paturpshëm për t'i transformuar ngjarjet, për t'i fshirë ose zhdukur personazhet dhe për të ngritur në histori një protagonist të vetëm: atë vetë.
Duke lexuar "Prillin e thyer" kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin. "Miku, besa dhe gjakmarrja janë rrotat e mekanizmit të tragjedisë antike, dhe të futesh në mekanizmin e tyre është të shikosh mundësinë e tragjedisë."
TitulliGjenerali Kallugin: të eleminohetbota me sytë e KGB-sëAutoriEugjen StriginPërktheu nga origjinaliNikolla SudarShtëpia botuese55, korrik 2008f. 372Pesha: 0.61 kg. Mbi LibrinApatia e krekrëve të BRSS-s dhe lufta pa ide për k
TitulliGjenerali Kallugin: të eleminohetbota me sytë e KGB-sëAutoriEugjen StriginPërktheu nga origjinaliNikolla SudarShtëpia botuese55, korrik 2008f. 372Pesha: 0.61 kg. Mbi LibrinApatia e krekrëve të BRSS-s dhe lufta pa ide për kolltuk ishin tipare karakteristike të periudhës sovjetike. Kapot shpërblenin shoku-shokun me medalje dhe privilegje, kurse paaftësinë për të drejtuar e mbulonin me mashtrime. Në mbarë vendin ishte krijuar aristokracia komuniste. Përballja personale e Boris Jelcinit me Mihail Gorbaçovin në luftën e brendshme politike, krijoi humnerën e hipokrizisë, të mashtrimit dhe të gënjeshtrës bizantine.Por pakënaqësia e pavetëdijshme popullore po rritej dhe në rrethana të volitshme ajo do të shpërthente. Turbullirat pak nga pak përfshinë tërë vendin, duke krijuar kështu një kërcënim të plotë dhe të pamëshirshëm e, duke shkurorëzuar mitin, gjoja të pathyeshmërisë së kështjellës së socializmit triumfues. KGB-ja, që përfaqësonte shërbimin sekret më të fuqishëm në botë, u tregua e paaftë për mbrojtjen e supershtetit, i cili nga fillimi i viteve 90` pushoin së ekzistuari. Nga tempi dhe përmasat, shkatërrimi i BRSS-s nuk njeh precedentë në historinë botërore....Në letrën e datës 20 mars 2000, dërguar Putinit, ish-gjenerali i KGB-së, Oleg Kallugini, shkruante:“...Në dhjetor të vitit të kaluar (1999), ju rivendosët në murin e Lubjankës pllakën përkujtimore kushtuar Juri Andropovit, pasuesit shpirtëror të “princit të revolucionit të tetorit”, Feliks Xherxhinskit, i cili ka simbolizuar despotizmin komunist...Në ndërgjegjie ju mbani pasojat e raprezaljeve më të përgjakshme kundër popullit tuaj. Nën maskën e luftës kundër terrorizmit, keni zhdukur me mijëra pleq, gra e fëmijë të pafajshëm. Ju i shpallët çeçenët organizatorë të akteve terroriste në Moskë dhe Volgodonsk, pa paraqitur deri më sot asnjë dëshmi të pjesëmarrjes së tyre në këto krime.Në këtë situatë, isha i detyruar të kërkoja azil politik në botën e lirë, duke shpresuar se si i arratisur politik, do të isha në gjendje të jetoja jashtë kufijve të Rusisë, me ndjenjën e dinjitetit dhe sigurisë.”...Por nën flamurin e luftës “për demokraci” dhe transformimin e Rusisë e të shërbimeve të saj sekrete, gjeneral Kallugini u dorëzoi amerikanëve gjithçka mundi duke i bërë një dëm të pandreqshëm Rusisë. Me ndjenjën e përmbushjes së detyrimit ndaj CIA-s, ai braktisi shtëpinë e tij të vërtetë për SHBA-në.Më 26 qershor 2002, Gjykata e qytetit të Moskës e cilësoi Oleg Danilloviç Kluginin fajtor dhe e dënoi (në mungesë) më 15 vjet privim lirie, në izolim të rreptë. Kalluginit gjithashtu iu mohuan titujt, gradat dhe pensioni.
Perikliu përshkruan mënyrën si i shikonin gjërat Athinasit duke përmendur dy bindje, që në thelb, janë parimet mbi të cilat mbështeten të gjitha sa kishte thënë.
Nëpërmjet këtij libri tregohet historia sipas deshmive dhe dëshmitarëve më të drejtpërdrejtë të ngjarjeve të mëdha, por edhe të disa aspekteve të jetës së përditshme të popujve të lashtë, që nga Europa deri në Lindjen e Largët.
Historiane dhe studiues shqiptarë referuan mbi rëndësinë e këtij studimi që tashmë flet shqip dhe është një tregues mbi marrëdhëniet e ndërsjella të shqiptarëve me Venedikasit.Lucia Nadin ka kryer disa studime ku trajton raportet e shqiptareve me Venedikun si “Statuti i Shkodrës në gjysmën e parë të shekullit 14-të”, ndërkohë që ka në proces...
Rëndësia e Varrezave të Dëshmorëve për regjimin komunist ishte po aq e madhe sa politika të tjera zyrtare, si industrializmi apo emancipimi. Këtu nuk bëhet fjalë vetëm për materializimin monumental e përkujtimor të dëshmorëve, si themel që justifikonte gjenezën e regjimit, por shfaqet qartazi dhe përpjekja për të njësuar dëshmorët, për të njësuar gjithçka...
Ditari i prof. Rexhep Qosjes është një histori e Kosovës në radhë të parë, por edhe e Shqipërisë, në të vërtetë një histori e brendshme e jetës kombëtare, kulturore e politike të popullit shqiptar.
Duke lexuar këtë libër, njihemi me historinë politike dhe ekonomike të Kuvajtit, që shtrihet në ekstremin verior të Gjirit Persik, mes Arabisë Saudite dhe Irakut, gërshetuar edhe me historinë, me ngjarje të vendeve fqinje apo të vendeve të tjera të mëdha që kanë pasur lidhje ekonomike dhe historike me Kuvajtin.
Ky letërkëmbim midis presidentit Ramiz Alia dhe shkrimtarit Ismail Kadare, është botuar së pari në Francë, në fillim të vitit 1991, disa muaj pas vendosjes së shkrimtarit në këtë vend.
Një profesore shqiptare në Shkollën Ekonomike të Londrës trazon Britaninë e Madhe dhe, akoma më shumë, vendin e saj të lindjes, me një autobiografi medituese mbi një adoleshente që del në jetë në vitet e fundit të regjimit komunist. I prezantuar në Tiranë në prani të një numri të lartë politikanësh, kjo autobiografi u bë temë debati jo thjeshtë mbi...
"Patriotizmi Kushtetues" ofron një teori të re të nënshtetësisë dhe besnikërisë qytetare për demokracitë liberale, kulturalisht të larmishme. Duke refuzuar përshkrimet konvencionale të nacionalizmit liberal dhe kozmopolitizmit, Jan-Werner Müller argumenton për një formë të përkatësisë politike, të përqendruar në normat universaliste të përshtatura për...