Eliot – i arrin t'i dëgjojë Muzat – sirena, ndonëse me ndërprerje, vetëm atëherë kur ai ka flakur konvulsionet e nervave të tij në forma të rregullta mbi ekranin estetik të tekstit. Të bëjë përpjekjet e ndarjes kompozicionale – të vështrojë brenda Çmendurisë së vetes prej anës së jashtë të kësaj Çmendurie së vetes prej anës së jashtme të kësaj Çmendurie.

Kjo asht recepta e jetësM'tha nanaSa më mbante në krah kur lotojaMendo për ato lulet që mbjell

Mërzia më vrau për fjalët që më the,E unë buzë detit vrapova e braktisur,Sot gëzohu, afër trupit tënd s'më ke,Nga sot për ty një jetë tjetër ka nisur.

Të gjitha këto që kam shkruar deri këtu, me vjet të tana kanë qëndrue në tru dhe duke i përsëritë me vetveten, me kokë nën jorgan, ose në vende ku isha ma i vetmuem, kam mundë me i ruejtë në kujtesë.

Shkruar kryesisht midis Tiranës dhe Padovës, por edhe në qytete (apo fshatra) të tjera ku jeta e ka hedhur, këto tridhjetë e ca poezi që nuk u bënë dot kurrë dyzet, rrinë, drojtur e thukësisht, si në boshin e ekzistencave tona në kufijtë e bardhësisë së faqes, në pritje për t'u shkrirë e humbur në të dhe prapë idealiste, ëndërrimtare, kryeneçe, të gatshme...

Pi verëTë njelmëtNë gotëGostieKëtu.

Në këtë vëllim janë renditur shqipërime nga Dritëro Agolli të poetëve si: A. A. Ahmatova, E. G. Bagricki, K. D. Balmont, A. Bjelli, A. A. Bllok, V. J. Brjusov, M. I. Cvetajeva, S. A. Esenin etj.

Ashtu si më bënë mua të më lindë ky monolog, mbas çdo takimi nga largë me këto tre shtojzavalle dhe hedhja me një frymë në telajo, që konkretizuan një nga ekspozitat më të bukura për mua. Këto tre elementë, poezia, monologu im në prozë dhe pikturat e kësaj stine të lirisë, do tju bëjnë të ri jetoni këtë perlë lirie, që ishte në shpërthimin e saj dhe që...

Planeti ngjyrë ujiTani kemi zbritur në perandorinë e pranimit,Ku portat janë të ngushta,dhe ne, shndërruar në frymë, hyjmë...