Studies on Albanian and other Balkan languages, Victor A. Friedman

Eli, Samëra dhe Jasmina po argëtohen me nimfat e ujit në Liqenin e Zambakëve. Por kur Mbretëreshë Zemërkeqja dhe Krijesat e Stuhisë i bëjnë magji Ujëvarës së Kthjellët, argëtimi i tyre merr fund.

'The vessel drove before her bows two billows of liquid phosphorus'

Dymbëdhjetë vjet pas Hajdutja e librave, Markus Zusak kthehet me një roman me një bukuri therëse, që nuk ka frikë të mallëngjejë dhe që e konfirmon si një ndër autorët më të rëndësishëm të skenës letrare botërore.

 Kjo metodë zbatohet këtu në shtatëmbëdhjetë poezi të botuara në përmbledhje, revista apo internet në dhjetëvjeçarin e fundit nga poetë të lindur në vitet shtatëdhjetë. Por lexuesi, me ndihmën e këtij doracaku, mund ta zbatojë lehtësisht në poezitë e përzgjedhura vetë. Ky lloj leximi është si filli i Arianës që të çon tek poezia e mirë, sepse vetëm poezia...

Ka dymbëdhjetë histori me një sërëtemash mbërthyese. Një teze e moshuar që i druhet varrosjes për së gjalli, vendos të marrë celularin e sajnë varr dhe u kërkon familjarëve ť'i telefonojnë një ditë pas funeralit. 

Në këtë libër unë jam përpjekur të zhvesh gënjeshtrat më popullore mbi lumturinë – të cilat nuk janë trajtuar më parë – e që na kanë nxitur t’u besojmë verbërisht.

Unë besoj se ne duhet të përballemi me vdekjen, ashtu sicc përballemi me frikërat e tjera. Duhet të mendojmë për fundin tonë final, të familjarizohemi me të, ta zbërthejmë e ta analizojmë, ta arsyetojmë dhe të heqim dorë nga shtrembërimet tmerruese të fëmijërisë për vdekjen.

Mbretëreshë Zemërkeqja i bën magji Mbret Gazmorit, ndërsa Eli, Samëra dhe Jasmina duhet të gjejnë gjashtë përbërës të rrallë për të përgatitur shurupin shërues. Ato nisen për tek Vullkani Gurgullues që të kërkojnë përbërësin e parë.

Ketlini dhe Beba, dy vajza të reja nga nje fshat i Irlandës, krejt te ndryshme për nga natyra, kanë qenë shoqe të ngushta qysh në fëmijëri. Teksa lënë pas sigurinë e kolegjit në kërkim të jetës së vrullshme dhe të dashurisë në qytetin e madh, ato rreken të ruajnë në njëfarë mënyre miqësinë e tyre të trazuar.

'Phileas Fogg was one of those mathematically exact people, who, never hurried and always ready, are economical of their steps and their motions. He never made one stride too many, always going by the shortest route. He did not give an idle look. He did not allow himself a superfluous gesture.'.

Tregtar arti në Nju Jorkun bohemian të viteve 1910, muzikant kur mundej, Ernst Hanfeshtengel u bë dhjetë vjet më vonë njeri i afërt dhe pianist i Hitlerit. Ky burrë ekstravagant që ngjalli xhelozinë e nazistëve, ishte magjepsur nga shefi i tyre të cilit i fali para, familje dhe meloditë e Vagnerit ditë e natë.