"Historia e gruas së fotografit” është emri me të cilin e njohin të gjithë, ato pak herë që e përdorin, por, në të vërtetë, ajo është edhe historia e vetë fotografit, ose më saktë, është historia e teorisë së tij mbi rëndësinë e gjërave të vogla.
Përrallat e treguara nga Mitrush Kuteli përbëjnë pjesën më të rëndësishme të letërsisë shqiptare, një frymëzim për një numër të madh veprash të tjera letrare që pasuan përgjatë dekadave. Tregime të Moçme Shqiptare përbën një klasik të të gjitha kohërave.
Për shumë vite me radhë Enver Hoxha i imponoi historisë versionin e tij. Ai rezulton i paturpshëm për t'i transformuar ngjarjet, për t'i fshirë ose zhdukur personazhet dhe për të ngritur në histori një protagonist të vetëm: atë vetë.
Duke lexuar "Prillin e thyer" kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin. "Miku, besa dhe gjakmarrja janë rrotat e mekanizmit të tragjedisë antike, dhe të futesh në mekanizmin e tyre është të shikosh mundësinë e tragjedisë."
TitulliGjenerali Kallugin: të eleminohetbota me sytë e KGB-sëAutoriEugjen StriginPërktheu nga origjinaliNikolla SudarShtëpia botuese55, korrik 2008f. 372Pesha: 0.61 kg. Mbi LibrinApatia e krekrëve të BRSS-s dhe lufta pa ide për k
TitulliGjenerali Kallugin: të eleminohetbota me sytë e KGB-sëAutoriEugjen StriginPërktheu nga origjinaliNikolla SudarShtëpia botuese55, korrik 2008f. 372Pesha: 0.61 kg. Mbi LibrinApatia e krekrëve të BRSS-s dhe lufta pa ide për kolltuk ishin tipare karakteristike të periudhës sovjetike. Kapot shpërblenin shoku-shokun me medalje dhe privilegje, kurse paaftësinë për të drejtuar e mbulonin me mashtrime. Në mbarë vendin ishte krijuar aristokracia komuniste. Përballja personale e Boris Jelcinit me Mihail Gorbaçovin në luftën e brendshme politike, krijoi humnerën e hipokrizisë, të mashtrimit dhe të gënjeshtrës bizantine.Por pakënaqësia e pavetëdijshme popullore po rritej dhe në rrethana të volitshme ajo do të shpërthente. Turbullirat pak nga pak përfshinë tërë vendin, duke krijuar kështu një kërcënim të plotë dhe të pamëshirshëm e, duke shkurorëzuar mitin, gjoja të pathyeshmërisë së kështjellës së socializmit triumfues. KGB-ja, që përfaqësonte shërbimin sekret më të fuqishëm në botë, u tregua e paaftë për mbrojtjen e supershtetit, i cili nga fillimi i viteve 90` pushoin së ekzistuari. Nga tempi dhe përmasat, shkatërrimi i BRSS-s nuk njeh precedentë në historinë botërore....Në letrën e datës 20 mars 2000, dërguar Putinit, ish-gjenerali i KGB-së, Oleg Kallugini, shkruante:“...Në dhjetor të vitit të kaluar (1999), ju rivendosët në murin e Lubjankës pllakën përkujtimore kushtuar Juri Andropovit, pasuesit shpirtëror të “princit të revolucionit të tetorit”, Feliks Xherxhinskit, i cili ka simbolizuar despotizmin komunist...Në ndërgjegjie ju mbani pasojat e raprezaljeve më të përgjakshme kundër popullit tuaj. Nën maskën e luftës kundër terrorizmit, keni zhdukur me mijëra pleq, gra e fëmijë të pafajshëm. Ju i shpallët çeçenët organizatorë të akteve terroriste në Moskë dhe Volgodonsk, pa paraqitur deri më sot asnjë dëshmi të pjesëmarrjes së tyre në këto krime.Në këtë situatë, isha i detyruar të kërkoja azil politik në botën e lirë, duke shpresuar se si i arratisur politik, do të isha në gjendje të jetoja jashtë kufijve të Rusisë, me ndjenjën e dinjitetit dhe sigurisë.”...Por nën flamurin e luftës “për demokraci” dhe transformimin e Rusisë e të shërbimeve të saj sekrete, gjeneral Kallugini u dorëzoi amerikanëve gjithçka mundi duke i bërë një dëm të pandreqshëm Rusisë. Me ndjenjën e përmbushjes së detyrimit ndaj CIA-s, ai braktisi shtëpinë e tij të vërtetë për SHBA-në.Më 26 qershor 2002, Gjykata e qytetit të Moskës e cilësoi Oleg Danilloviç Kluginin fajtor dhe e dënoi (në mungesë) më 15 vjet privim lirie, në izolim të rreptë. Kalluginit gjithashtu iu mohuan titujt, gradat dhe pensioni.
Pa i shpëtuar tërheqjes së atij ekzotizmi, Augiasi ngre me hijeshi velin dhe zbulon thelbin më autentik të qytetit, atë që turisti jo gjithmonë di apo mundet të rrokë.
Arbër Xhaferi është si një udhëkryq që i bashkon rrugët shqiptare për të rindarë drejtimet e të menduarit mbi të shkuarën, të sotmen e të ardhmen e shqiparizmës, dhe mbase është po ashtu, i vetmi mes të shquarve të gjindjes sonë, që as nuk është lëvduar ndonjëherë aq sa e meriton, po as nuk është gjuajtur ndonjëherë me gurë siç nuk e meriton.
Rruga mëse e jashtëzakonshme e jetës së tij ka treguar se si idetë e mbrapshta, të përhapura si ide misionarësh, mund të çojnë në programe politike plotësisht të çmendura dhe në tragjedi më përmasa botërore. Ky libër duhet lexuar që t'i hiqet velloja e misterit që e rrethon, për të parandaluar ekstremizmin dhe urrejtjen e çdo lloji. Mein Kampf duhet të...
Eugjen Mërlika na paraqet në këtë libër një histori konçize të trojeve shqiptare nga ilirët deri në ditët tona me një vëmendje të veçantë mbi perandorët ilirë të Romës dhe Bizantit. Autori, nipi i historianit dhe gjuhëtarit Mustafa Mërlika – Kruja, shfrytëzon burime të shumta për të na sjellë këtë histori.
Mehdi Frashëri, ky njohës i thellë i Perandorisë Osmane, thotë se Ibrahim Pashë Pargaliu ka qenë me gjak shqiptar,prej Pargës së Çamērise, por që autorja, për mungesë informacioni,e quen grek.
Një liber ku ndërthuren kujtimet e një personi i cili ka njohur drejtpërdrejtë ose indirekt protagonistët e kohës, me analizën dhe kritikën historiografike. Intelektual është ai që guxon dhe Xhemal Kusi ka guxuar të thotë të vërtetën pas dy burgimesh dhe në një gjendje të vështirë shëndetësore, ekonomike dhe familjare.
Libri “Mësimet e historisë”, një studim përmbledhës i kulturës dhe qytetërimit të njerëzimit, është produkt i punës kërkimore të një jete të tërë nga historianët Will dhe Ariel Durant.
Libri që ka rrokur 630 referenca nga 2500 dokumenta të nxjerra nga Arkivit të Shtetit e Arkivit të Forcave të Armatosura. “Qeverisja e Shqipërisë gjatë Luftës së II Botërore (1939 – 1944)” sjell një tjetër vështrim për atë që ka ndodhur në Shqipëri, për të vërtetën.
Filozofinë e këtij libri ia detyroj filozofisë së Goethe-s, e cila është praktikisht e panjohur sot, dhe gjithashtu (por në një shkallë shumë më të vogël) asaj të Niçes.
Ky letërkëmbim midis presidentit Ramiz Alia dhe shkrimtarit Ismail Kadare, është botuar së pari në Francë, në fillim të vitit 1991, disa muaj pas vendosjes së shkrimtarit në këtë vend.
Nëse në historiografinë bashkëkohore shqiptare etapat historike analizohen dhe vlerësohen sipas parimit të rolit të masave në zhvillimet historike, përkundër në këtë punim filli përçues i trajtimit historiografik është roli i protagonistëve individualë që marrin përsipër të kryejnë kthesa të mëdha historike në jetën politike të një populli.
“Abetare e ilustruar e Prishtinës” është një minienciklopedi e kryeqytetit, që njëherësh mund të shërbejë edhe si një udhërrëfyes turistik, që ka për qëllim ruajtjen dhe promovimin e kulturës së Prishtinës.