Nuk e marr dot me mend se si dikush me trutë në rregull vendos të shkojë te një psikoanalist.
Jeta është një agim madhështor. Nuk e kuptoj se pse vdekja nuk mundet të jetë një akoma më madhështore.
Mendoj se gjithçka është çështje dashurie: sa më shumë e do një kujtim, aq më i fortë dhe më i çuditshëm bëhet.
Një shkëmb mbi humnerë dhe logjika e gjithëpranuar na tredon ne se ezistenca është asgjë veç një shkëndijë drite mes dy përjetësive me errësirë.
Një shkrimtar duket të ketë precizionin e një poeti dhe imagjinatën e një shkencëtari.
Faqja është ende e bardhë por ka një ndjesi të mrekullueshme se fjalët janë aty, të shkruara në bojë të padukshme, duke ulëritur që të bëhen të dukshme.
Arti nuk ka kurrfarë rëndësie për shoqërinë. Është i rëndësishëm vetëm për individin.
Gjërat që unë urrej janë të thjeshta: budallëku, shtypja, krimi, mizoria… muzika e lehtë. Vladimir Nabokov