• Banner

  • Në aksion!
15 ditë prilli, Anisa Markarian
  • 15 ditë prilli, Anisa Markarian
  • 15 ditë prilli, Anisa Markarian

15 ditë prilli, Anisa Markarian

Në një cep të sallës, një vajzë flokëverdhë e ngritur në këmbë po i bënte shenjë me dorë. Ishte aq trupimët e gjymtyrëhollë, saqë ngjante e parritur. E thërrmueshme, madje. Me një lëkurë të tejdukshme si cipë veze, dy gjinj të porsashpërthyer e një qafë qumështore si kërcell barishtor.

16,65 
Sasia
Në gjendje

Përshkrimi

Titulli: 15 ditë prilli
Gjinia: Roman
Autori: Anisa Markarian
Shtëpia botuese: Çabej
Viti: 2019
Fq. 376
Pesha: 0.601 kg.
ISBN: 978-99956-38-49-7

Fragment nga libri

– Mund të bëj një pyetje? – u dëgjua një zë i hojmë femëror, i fortë dhe i vendosur.

Kuptohej haptas që brenda lutjes ishte përfshirë edhe e drejta e patjetërsueshme e fjalës. E vërtetonte ai zë burrëror. Kishte kërkuar leje veç për mirësjelljeje.

– Ju lutem! – tha ai, i lumtur që më në fund akulli ishte thyer. – S’po ju shoh. Ku jeni?

Në një cep të sallës, një vajzë flokëverdhë e ngritur në këmbë po i bënte shenjë me dorë. Ishte aq trupimët e gjymtyrëhollë, saqë ngjante e parritur. E thërrmueshme, madje. Me një lëkurë të tejdukshme si cipë veze, dy gjinj të porsashpërthyer e një qafë qumështore si kërcell barishtor. Flokët e gjatë, të hollë e të papeshë, i kishin ngecur në ajër si cerga merimangash të elektrizuara në kushedi ç’fërkim vetëtimash. Sytë i kishte strehuar nën balluket e më­ndafshta, të bëra gërshet me qerpikët.

– Ufff, ja kjo! S’i rrihet pa folur! – u ankua Vanda, bibliotekarja e dytë.

– Po si ka mundur të hyjë në sallë?! – u shqetësua Agata.

– E njihni? – pyeti Vladi, kureshtar të kuptonte arsyen përse prania e vajzës ishte e aq e padëshirueshme.

– E njohin të gjithë. Është “prishësja e festave”, – i shpjegoi ajo.

– I mungojnë ca vidha, – plotësoi Vanda duke rrotulluar gishtin tregues në tëmthin e vet për t’i dhënë të kuptonte se në ç’pjesë të trupthit të vajzës kishte bërë fole e keqja.

– Mos ki frikë, nuk kafshon. Thotë vetëm gjepura, se ka maninë e të dukurit. Po më dëgjove mua, mos ia zgjat shumë, – e këshilloi Irisi, ndërsa i bënte shenjë vajzës të fliste.

– Emri im është Ida Raez, – u prezantua ajo. – Ju ndjek rregu­llisht nëpërmjet artikujve që botoni te revista «Etja», qoftë nën emrin tuaj, qoftë me pseudonimin «Grethi».

– Ah?! Mendoja se s’do të më pikaste kush, – replikoi Vladi, hokatar.

– Ju tradhton pena juaj e pashkëmbyeshme me asnjë tjetër.

– Ju falemnderit! Cila është pyetja juaj?

Vajza shthuri balluket me një lëvizje të shpejtë koke. Flokët bredharakë iu shpërndanë në njërën e në tjetrën anë të ballit pa as më të voglën rregullsi duke nxjerrë në dritë dy sy viganë, të papërputhshëm me hajthmërinë trupore. I zinin pothuajse të gjithë fytyrën. Nuk ishin sy, por flakadanë.

– Ja nga i buron forca e pazakontë e zërit, – mendoi Vladi.

Sytë e saj dukeshin si të stisur nga trillet e një piktori që ia kishte skicuar portretin nën dritën e hënës. Tymthi, marramenthi! Tamam si nëpër ëndërr. Me një pluhurizë tiparesh mbetur në atelie nga tablo të shkuara. Vladi përfytyroi procesin krijues si të kishte qenë i pranishëm dhe u rrëqeth i zilisur. Ballë për ballë kryeveprës së mjeshtrit e ndieu veten banor të një bote çudirash ku frymëzimi kalëronte lëndinave i pafre.

– Në librin tuaj, ngjarjet zhvillohen në një qytet ku “nëpër parqe nuk ka lule por bunkerë, që qytetarët i mbjellin me punë vullnetare çdo të dielë”, – citoi vajza një nga përshkrimet e tij. – A mund të më thoni ku ndodhet ky qytet i kobshëm?

– Askund! Është fryt i fantazisë së autorit, – iu përgjigj Irisi, tak-fak.

– Është një lloj qyteti butaforik i sajuar për të vënë në skenë ngjarjet e romanit, – i shpjegoi Vladi, buzagaz. – Shkrimtarët nuk janë të detyruar të tregojnë histori që shtjellohen domosdoshmërisht në mjedise të vërteta apo të njohura.

– Jam dakord me ju. Le të pranojmë që është një qytet paksa… i-ma-gji-nar, – tha Ida duke rrokjezuar qartas fjalën e fundit.

– Kryekëput imagjinar! – ritheksoi tjetra.

– Vazhdoni, ju lutem, – e ftoi Vladi, ndërsa me mend i jepte zemër: mos u tut, brishtësi!

Por përthyeshmëria fizike e vajzës s’ishte veçse një mbresë kalimtare, e përftuar nga një vlerësim sipërfaqësor. Kur nxirrte në mejdan sytë jataganë, gjithkujt i bëhej e qartë që boshtin kërcellor e kishte prej çeliku dhe cipën guaskore të fortë si diamant. Meqenëse hamendas nuk i jepte më shumë se 16 a 17 vjeç, do të kishte qenë më e saktë ta emërtonte “vogëlushe”. I kishte hyrë tashmë shtegut të një moshe kur fëmijët dhe adoleshentët ishin të përligjur ta thë­rrisnin “xhaxhi”. Po u afrohej të dyzetave.

– Gjatë leximit të romanit tuaj, faqe pas faqeje, presim me padurim që mes Marës dhe Tonit të lindë dashuria, – vuri në dukje Ida. – Por, fatkeqësisht, nuk ndodh. Sado ta shpresojmë apo ta dëshirojmë ne, lexuesit. Përse?

– Pritja është gjithnjë më joshëse se shijimi i së kryerës, – buzëqeshi Vladi.

– Prandaj jeni përpjekur me të gjitha forcat t’i mbani larg njëri-tjetrit?!

– Nuk ju kuptova.

– Desha të them, kundër rrjedhës së natyrshme që mund të kishte marrë jeta e tyre pa ndërhyrjen tuaj.

– Çfarë ju shtyn të mendoni kështu? – pyeti ai, pa kuptuar se ku qëllonte.

– Kam përshtypjen se në kapitujt e fundit, Mara e Toni ju “kanë shpëtuar nga duart”. Veprimet e tyre nuk janë në përputhje me personazhet që keni krijuar, – shtoi ajo.

– Dokrra me xhufkë! – komentoi Agata.

– Sipas jush, personazhet letrare kanë një… ekzistencë më vete, të pavarur nga mendja e lapsi i krijuesit?! – dyzoi Vladi për një çast.

– Po. Mendoj se vjen një çast kur dialektika e krijesave e kapërcen vullnetin e krijuesit.

U dëgjua kollitja lehëse e Irisit – sinjal i kodifikuar për të ftuarin, që të kuptonte se ishte zgjatur tepër.

– Ju siguroj që s’ndodh asgjë pa dëshirën dhe miratimin e autorit. Por… dhe këtu ju jap të drejtë, gjatë shkrimit të një libri ndodh shpesh që ngjarjet nuk shtjellohen sipas idesë fillestare, – shpjegoi Vladi. – Dhe aq më mirë! Tregon që shkrimtari ka hyrë plotësisht në petkat e personazheve që ka krijuar.

– Pyetja ime është: përse i penguat Marën e Tonin të dashurohen? – këmbënguli Ida.

– E thënë kështu, ngjan sikur “pengesa” është një tekë e autorit, – buzëqeshi Vladi. – Mos harroni që jetojnë në një qytet ku, në emër të një ideali absurd, banorëve u është mohuar çdo e drejtë. Mendimi dhe fjala e lirë janë të ndaluar me ligj.

– Por jo dashuria… Nuk e keni shkruar askund që është e ndaluar.

– Ishte e nevojshme?!

– Sigurisht! Përndryshe, nuk mund të shpjegohet që…

– Monopolizimi i diskutimeve s’është aspak demokratik! – ia preu fjalën Irisi. – U duhet lënë radhë edhe të tjerëve, Vlad, – iu drejtua ish-shokut të fakultetit.

– Cilët “të tjerë”?! E ke fjalën për mumiet?! – deshi t’i përgji­gjej, por u përmbajt.

Nuk ia vlente të hynte në rragatë me të. Do të qe humbje kohe. Për më keq, do t’i shthurej filli i debatit me syviganen. Nuk e dëshironte kurrsesi! Ishte personi i vetëm në sallë që meritonte të quhej bashkëbiseduese. “Të tjerët” nuk ishin veçse figurantë.

– Pamundësia e dy të rinjve për të rënë në dashuri me njëri-tjetrin si­mbolizon përçudnimin shpirtëror të njeriut në një shoqëri besëshkalë, – vazhdoi Vladi. – Heronjtë e mi jetojnë në një qytet ku tradhtia rri në pritë pas çdo qoshe muri. Mbijeton vetëm ai që ia bën gropën tjetrit sa më shpejt e më të thellë. S’mund të dashurohet në pabesi.

– Një minutë! Mara e Toni ndodhen në të njëjtën anë të barrikadës. Pra, në mirëbesim. Kurthngrehësit janë në krahun tjetër, keni shkruar në libër.

E kotë t’i hynte polemikës. Analiza e saj ishte e saktë dhe logjike. Por letërsia ndjek të tjera shtigje arsyetimesh. Në morinë e pamundësive mbytëse të jetës në bunker, pamundësia e lidhjes dashurore mes personazheve kryesore u jepte ngjarjeve një trysni edhe më dramatike. E shndërronte romanin në një tenxhere me presion pa valvul shkarkuese.

– Tharmi i intrigës nuk është pamundësia e dy të rinjve për t’u dashuruar, por dashuria e tyre e pamundur, – tha Ida, sikur t’i kishte lexuar mendimet.

– A nuk është e njëjta gjë?!

– Jo. Dashuria funksionon në bazë të një vetërregullimi të brend­shëm, pa kompromise rrethanore, – shtjelloi ajo. – Njerëzit bien në dashuri pavarësisht kushteve historike, socialo-politike, ekonomike, apo kulturore.

– Ky lloj arsyetimi quhet idealizëm objektiv: dashuria si vlerë absolute, e pandikueshme nga faktorë subjektivë. Është, thjesht, utopi, – argumentoi Vladi.

– E megjithatë…

– Stop, stop! – urdhëroi Vanda dhe u ngrit në këmbë.

Me qëllim që t’u zinte pamjen e drejtpërdrejtë e t’u ndërpriste shkëmbimet gojore, zuri vend si shtyllë mes Idës e Vladit, por ata e shmangën duke u brinjuar. U anua edhe ajo. Së pari djathtas. Pastaj, hop, majtas. Më pas, fup, përsëri djathtas. E pak më tej, sërithi majtas. Hop-hup, fap-fup! Hop majtas, fup djathtas… Rihop majtas, rifup djathtas, si lavjerrës. Së fundmi, si të shpaloste një perde mishtore, hapi edhe krahët e këmbët, por pa dobi. Për sytë e Idës e të Vladit ishte bërë ndërkaq e tejdukshme.

– Dashuri të mëdha kanë lindur kudo e kurdoherë, – vazhdoi Ida. – Në periudha luftrash e epidemish vdekjeprurëse, në bunkerët e ngujimit e në kampet e shfarosjes, në pavijonet e të marrëve e të kancerozëve… Fatkeqësisht, shumica janë histori tragjike. Dashuri pa të ardhme. Pra, të pamundura.

– E qartë, – pohoi Irisi dhe i bëri shenjë me dorë të ulej. – Kush tjetër e do fjalën?

– E keni kuptuar, besoj, që tema qendrore e librit tim është pamundësia në të gjitha format dhe shprehjet e saj, – iu drejtua Vladi të pranishmëve, për t’i përmendur nga dremitja.

– Keni shkruar romanin e Pamundësisë e të Pabesisë së Madhe, – shtoi Ida.

Detajet e librit
Cabej
Bashkëngjitje
Shkarkime
KATËR HAPA PER TE POROSITUR

Udhëzues i shkurtër mbi procesin e porositjes së librave nëpërmjet faqes tonë.

Shkarkime (292.13KB)
16 libra të tjera në këtë kategori:

Botuesi: UET Press

KM, Kryeministri, Ben Blushi

KM është historia e një Kryeministri që për të fituar zgjedhjet planifikoi një atentat kundër vetvetes. Ngjarjet zhvillohen në Shqipëri, në vitin 2021, kur një ushtar i akuzuar për bashkëpunim me organizata terroriste dhe i sapokthyer nga Afganistani pranon të marrë pjesë në atentat duke e vrarë Kryeministrin.

Çmimi 11,10 
More
Në gjendje

Botuesi: Skanderbeg Books

Fletë hyrje për në varr, Arber Ahmetaj

Në mes të dënesave dëgjova një zë. Jo zë njeriu. Zë drurësh, zërin e pyllit, një zë të çuditshëm, vajtues, jeshil. Ashtu në gjunjë u vura në ndjekje të atij zëri, të burimit të tij dhe ja, në mes të një lëndinë e dashura ime, krejt e blertë, gjysmë lakuriqe, rënkonte.

Çmimi 8,88 
More
Në gjendje

Botuesi: Onufri

Prishtina, Mehmet Kraja

Në Prishtinë u ktheva më 18 qershor 1999, gjashtë ditë pas hyrjes së trupave të NATO – s në Kosovë. Në pragun e derës së apartamentit tim gjeta një mut të mbuluar nga mizat me krahë të shndritshëm, të cilat zukatnin hareshëm në ajrin kundërmues të korridorit.

Çmimi 11,10 
More
Në gjendje

Referenca: SKU000655

Botuesi: Onufri

Hija, Ismail Kadare

Ndërsa diktatura mbahet ende në fuqi në vendin e tij të Lindjes europiane, personazhi kryesor, një kineast pak a shumë i dështuar, gëzon kohë pas kohe privilegjin që të dërgohet me shërbim në Paris. Sa herë që kthehet nga qyteti-dritë i Parisit, atij i duhet të japë llogari para miqve të tij të mbetur në rrathët e ferrit.

Çmimi 7,77 
More
Ne gjendje

Botuesi: Botimet Dudaj

Çaste, kolazhe metropoli, Lindita Arapi

Dy të panjohur, të huaj me jetën e vet, pas një vërtitjeje vetmitare e shkëmbimeve flurore në përditshmërinë anonime urbane pikëpiqen, e për t'i shpëtuar tëhuajëzimit gërryes i dorëzohen ndjenjës më triviale e më të fuqishme. Kështu fluidja hedh rrënjë, çasti bëhet frymëgjatë dhe fragmented bashkohen.

Çmimi 8,88 
More
Në gjendje

Referenca: SKU000547

Botuesi: OMSCA-1

Çuka e shtegarit, Petro Marko

Lart, diku në ajërFluturimi i një shpendiPërvijon shkronja dhe shkronjat fjalëDiçka do të thotë...Çudi! Krisma nuk u dëgjua.Kush qëlloi... kush?Në tokë shpendi u rrëzua(Diçka deshi të thoshte...)Po ky gjak ç'është?Ç'është kjo njollë e errëtNë gjoksin tim?Kush qëlloi... kush?

Çmimi 6,55 
More
Ka mbaruar

Referenca: SKU000859

Botuesi: UET Press

Otello, Arapi i Vlores, Ben Blushi

Shkrimtari Ben Blushi vjen para lexuesit me romanin e dytë të tij "Otello, Arapi i Vlorës", plot një vit pas suksesit të pazakontë të librit të tij të parë "Të jetosh në ishull", i cili theu rekordet gjysmëshekullore në tregun e librit shqip me mbi 20.000 kopje të shitura në dhjetë muaj. 

Çmimi 11,10 
More
Ne gjendje

Botuesi: Zenit Editions

Melusina, Balil Gjini

Në rreth dyqind faqe, me një stil të ngjeshur e lakonik, është mëtuar të rrëfehet se letërsia s'është vetëm rrëfim i një historie, por edhe histori e një rrëfimi. Melusina dhe e motra e saj Jehona kanë mbërritur në një qytet të paemër dhe nga një kohë e paemër.

Çmimi 5,55 
More
Ne gjendje

Referenca: SKU001324

Botuesi: Toena

Jetë në një kuti shkrepësesh, Fatos Kongoli

Diku, në një apartament luksoz, në një prej pallateve të larta më të reja të kryeqytetit ndodh një krim. Vrasësi është një gazetar, pronar i apartamentit, i cili, pas një bashkëjetese prej dy vjetësh, sapo është ndarë me mikeshën e tij, gjithashtu gazetare, drejtuese e një emisioni të përjavshëm televiziv me VIP-a.

Çmimi 6,66 
More
Ka mbaruar

Referenca: 2327

Botuesi: Te tjere

Vila me dy porta, Vera Bekteshi

"Vila me dy porta" është një roman dokumentar apo rrëfimi i jetës së autores në një periudhë tronditjesh të forta, që shkojnë nga rinia e parë te spastrimet komuniste të viteve 1974 – 1975, nëpër kalvarin e internimeve e deri në vitet pas kthimit të lirisë.

Çmimi 7,77 
More
Ka mbaruar

Referenca: SKU000038

Botuesi: Botimet Dudaj

Një tjetër, Brunilda Zllami

Në këtë roman trajtohet jeta e njerëzve të lodhur nga përditshmëria. Personazhi kryesor, Mikeli, një gazetar deri diku idealist dhe i ndershëm, gjendet përpara shumë vështirësive në jetën profesionale dhe atë vetjake.

Çmimi 11,10 
More
Ne gjendje
Përshtypjet (0)