Vajzat e mjegullës, Namik Dokle

Titulli: Vajzat e mjegullës
Origjinali: Vajzat e mjegullës
Gjinia: Roman
Autori: Namik Dokle
Shtëpia botuese: Toena
Viti: 2015
Fq. 240
Pesha: 0.291 kg.
ISBN: 978-9928-205-04-9

Komente mbi librin

"Duke zbuluar identitetin e një komuniteti të vogël, atij goran, që jeton në 29 fshatra në tre kufij të sotëm shtetërorë, Namik Dokle, zbulon njëkohësisht edhe identitetin e vet. Prandaj bëhet i besueshëm. Është rasti kur autori mund të pohojë: "Po, jam pikërisht në temën time!".

Dhe rasti bëhet më shënjues prej faktit se është romani i parë që letrave shqipe i vjen prej kësaj treve. Ndërkohë që mjegulla ngrihet, pas grisë së saj shfaqen ngjyrat e një tabloje që, ndonëse aq e veçantë për autenticitetin e vet, e përjashton spekulimin me ekzotikën."

Zija Çela

"Romani "Vajzat e mjegullës" është një roman prekës dhe libri më i bukur që është shkruar deri tani për Gorën. Me sinqeritetin dhe trishtimin që e përshkon, më ngjan dhe më kujton "Njëqind vjet vetmi" të G. G. Markesit. E tillë është jeta për të cilën shkruan Namik Dokle, e trishtë dhe e largët; të tillë janë njerëzit, jetimë dhe të vetmuar."

Sadik Idrizi, poet dhe filolog, profesor nw Universitetin e Prizrenit

"Vajzat e mjegullës" është romani i një dashurie të madhe, ku vërshojnë ndjesitë e dashurive ekzistenciale: dashurisë për jetën, për vendlindjen, për njerëzit, për gjuhën, për zakonet identifikuese, për mitet dhe legjendat ende të gjalla; është një roman i dashurisë për të bukurën në një realitet herë-herë të shëmtuar; i dashurisë për vajzat, lulet dhe këngët e tyre, si edhe i paqtimit me fatin, duke e jetuar atë në çdo frymëmarrje.

Përmes një stili gjuhësor krejt të veçantë dhe të ngjyrosur edhe me elemente të një kulture deri diku jo krejt të njohur, Namik Dokle paraqet situata dhe vende që nxisin thellë përfytyrimin e lexuesit dhe çdo përshkrim fjalësor mbërrin të kthehet në pikturë reale e plot ngjyra. Formulimet origjinale, humori fjalësor, ironia, si veçori gjuhësore, mbushin shpesh kontrastin mes ankthit të pasigurisë dhe forcës shpirtërore identifikuese.

Besnikëria ndaj gjuhës së gjallë të personazheve reale bëhet shpesh edhe forma e vetme e kundërshtisë së hapur ndaj zhargonit të pabesë të diktaturës. Goranët dhe Gora, përmes këtij rrëfimi grishës nga faqja e parë deri tek e fundit, vijnë te lexuesi përmes një simboli të fortë, që prek në mënyrë sa poetike, aq edhe tragjike sferën e vetëdijes mbi misterin dhe atë çka përcillet si e njohur e pakundërshtueshme.

Po "vajzat e mjegullës"? A janë edhe ato krijesa të misterit? Ah, jo! Ato i shquajmë qartë tek lodrojnë si mjegull e bardhë nëpër faqet e këtij romani që s'duhet humbur..."

Anrila Spahija

Fragment nga libri

E po, o Mësues, që erdhe nga Shkodra të mësosh fëmijët tanë, dije se në këtë botë ka vetëm një histori... nga ç'ka qenë, ç'është e ç'do të jetë njeriu, asgjë nuk ka qenë, nuk është dhe nuk do të jetë përgjithmonë, ajo që një ditë të bukur ka mundur të jetë, ditën tjetër do të pushojë së qeni...

E sa për fshatin tonë, mund të thuash apo të shkruash, se kam marrë vesh që ti shkruan... Shkruaj, atëherë, se në fund të botës apo në askund, fshehur në mjegull, ndodhet një fshat i quajtur Bukojna, ku lindin burra të cilëve u zbardhen flokët që fëmijë dhe që shohin më mirë natën sesa ditën.

A e di, o Mësues, se çfarë thonë për burrat dhe djemtë e fshatit tonë? Nuk i ka lindur nëna prej barkut, por i ka lindur mjegulla e Kallabakut. Qëkur lindin dhe derisa vdesin, janë fëmijë të mjegullës. Në pelena mjegulle i mbështjellin, kur dalin nga barku i nënës dhe në qefin mjegulle i fusin kur i përcjellin pas Kodrës, në varreza.

Dhe e gjithë jeta mjegull u shkon nëpër botë, i rrëmbejnë ku të munden erërat e vjeshtës, përqafohen me shkëmbinjtë në grykat e lumenjve, hanë bukë me natën e grinden me ditën... E vrasim shumë mendjen për këtë botë dhe për atë botë...

Mbi autorin

Namik Dokle lindi në Durrës, më 11 mars të vitit 1946. U diplomua në Universitetin Bujqësor, dega ekonomi agrare (1965-1970) si dhe në Universitetin e Tiranës, Fakulteti i Gazetarisë (1968-1970). Fillimisht ka punuar si gazetar, por që prej viti 1991 njihet si politikan në Parlamentin Shqiptar. Krijimtaria e tij letrare është pasur me tregime, drama, radiodrama, publicistikë dhe së fundi ka lëvruar edhe romanin.