Strehë nga stuhia, Bob Dilan

Titulli: Strehë nga stuhia
Origjinali: Shelter from the storm
Gjinia: Poezi
Autori: Bob Dilan
Shqipëroi: Edvin Shvarc
Shtëpia botuese: Plejad
Viti: 2011
Fq. 274
Pesha: 0.40 kg
ISBN: 978-99956-57-58-1

Fragment nga libri

Varg ëndrrash

Po mendoja për një varg ëndrrash
Ku asgjë nuk del në sipërfaqe,
Çdo gjë rri poshtë aty ku plagë ka marrë
Dhe ndalet përfundimisht.
Nuk po e vrisja mendjen për ndonjë gjë të veçantë
Porsi në një ëndërr, kur dikush zgjohet dhe ulërin.
Asgjë edhe po aq e veçantë,
Thjesht po mendoja për një varg ëndrrash.

Duke menduar për një varg ëndrrash
Ku koha dhe ritmi fluturojnë
Dhe s'ka dalje nga asnjë drejtim
Veçse nga ai që me sy nuk e dallon dot.
Nuk është se po bëja ndonjë lidhje kushedi se çfarë,
S'po bija pre e ndonjë intrige të ndërlikuar,
Asgjë që nuk mund të zhbirilohej
Thjesht po mendoja për një varg ëndrrash.

Ëndrra aty ku çadra mbyllet
Nëpër shtegun ku je vërvitur
Dhe letrat që mban në dorë s'janë fort të hairit,
Vetëm nëse u përkasin ndonjë bote tjetër.

Në njërën, numrat kishin marrë flakë,
Në një tjetër më ra rasti të shoh një krim
Tek një e tretë ia kisha dhënë vrapit dhe tek e katërta
Thjesht po kacavirresha
Pa kërkuar ndonjë ndihmesë të veçantë,
Pa bërë ndonjë përpjekje të stërmundimshme,
E kisha arritur cakun ndërkaq
Thjesht duke vrarë për një varg ëndrrash.

Mbi autorin

Sot, Bob Dilani njihet anembanë botës si një këngëtar i palodhur, shkrues këngësh të panumërta, muzikant i pashembullt, piktor dhe poet. Karriera e tij që shtrihet në gati pesë dekada ka njohur ngritjet dhe jo rrallë herë edhe uljet e saj, ose më mirë kritikat e pafund për gjithçka që bënte duke filluar që nga akuzat për tradhti ndaj folk – ut të tij kur la mënjanë kitarën akustike për të luajtur me një elektrike në Festivalin e Njuportit në 1965, braktisjen e këngëve të protestës e deri tek konvertimi i tij në të krishterë apo rikthimi sërish ne fenë e të parëve.

Si artist, Dilani ka prodhuar me qindra këngë, ka regjistruar rreth 45 albume ku përfshihen pothuajse të gjitha gjinitë muzikore tradicionale amerikane, qysh nga ajo folk – u, blues – i dhe country, për të vazhduar me rok and roll – in, muzikën gospel, madje është shtrirë deri tek jazz – i dhe swing – u. Përgjatë gjithë kësaj karriere, Dilani ka fituar çmimet Academy Awards (Oscar), është pranuar në Rock and Roll Hall of Fame, madje i është dhënë edhe Kennedy Center Honir në vitin 1997.

Në vitin 2004, ai ishte kandidat për Çmimin Nobel në Letërsi dhe emri i tij është përfolur gjatë si një fitues i mundshëm në vitet pasuese. Poezinë e parë, Bobi e qëndisi në fillim të viteve '50 – të duke ia kushtuar së ëmës, Betit, si dhuratë për Ditën e Nënës, ndërsa eksperimentet e para muzikore i provoi me pianon Gulbransen që i ati e kishte sjellë në shtëpi, por katërmbëdhjetëvjeçari nuk ishte nga ata që shtroheshin dhe merrnin mësime profesioniste muzike.

Bobi kishte idetë e tij për muzikën dhe pianos donte t'i binte vetëm sipas kokës së vet. Për këtë arsye ai nuk mësoi asnjëherë solfezh dhe nuk ia doli dot kurrë mbanë të lexonte notat muzikore e t'u binte pjesëve me partiturë. Pasi provoi edhe një bori, prej së cilës nuk nxori dot veçse disa tinguj të çjerrë, për t'u engledisur më vonë për ca kohë edhe me një saksofon, ai mori me qera një kitarë spanjolle, që u shndërrua në armën e tij për të ndryshuar botën dhe të cilën edhe sot e kësaj dite, pas më shumë se 50 vitesh nuk e ka lëshuar ende nga dora.

Bob Dilani gjatë gjithë jetës së vet artistike mundi të luajë e t'i bjerë mjeshtërisht kitarës, pianos dhe sazes, që e varte me një tel në qafë dhe prej së cilës hoqi dorë vetëm në vitin 1997, pas një sëmundjeje të rëndë në mushkëri, që për pak i mori jetën.