"Historia e gruas së fotografit” është emri me të cilin e njohin të gjithë, ato pak herë që e përdorin, por, në të vërtetë, ajo është edhe historia e vetë fotografit, ose më saktë, është historia e teorisë së tij mbi rëndësinë e gjërave të vogla.
Përrallat e treguara nga Mitrush Kuteli përbëjnë pjesën më të rëndësishme të letërsisë shqiptare, një frymëzim për një numër të madh veprash të tjera letrare që pasuan përgjatë dekadave. Tregime të Moçme Shqiptare përbën një klasik të të gjitha kohërave.
Për shumë vite me radhë Enver Hoxha i imponoi historisë versionin e tij. Ai rezulton i paturpshëm për t'i transformuar ngjarjet, për t'i fshirë ose zhdukur personazhet dhe për të ngritur në histori një protagonist të vetëm: atë vetë.
Duke lexuar "Prillin e thyer" kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin. "Miku, besa dhe gjakmarrja janë rrotat e mekanizmit të tragjedisë antike, dhe të futesh në mekanizmin e tyre është të shikosh mundësinë e tragjedisë."
Titulli: Poezi, poemë, drama në vargjeAutori: A. S. Pushkin Shqipëroi: Dhori QirjaziShtëpia botuese: Argeta - LMGViti: 2009 Fq. 176Pesha: 0.20 kgISBN: 978-99956-17-44-7
Mbi autorin
Letërsia ruse hyri në fazën më të ndritur të saj me veprat e poetit dhe prozatorit Aleksander Sergeyevich Pushkin. Ai me guxim dhe lehtësi zhbiroi tërë burimet e shkuara të gjuhës letrare ruse dhe krijoi një sinteze të re gjuhësore ruse e cila vazhdon edhe në ditët e sotme. Ky poet, një njeri gjerësisht i kulturuar dhe i mbrujtur me principet dhe harmoninë e Klasicizmit Freng që ishte promotor i vazhdueshëm në disa nga fazat më të rëndësishme të romanticizmit (romantizmit), lëvizi edhe më tej në vitet e mëvonshme drejt realizmit që dominoi letërsinë europiane në mesin dhe fundshekullin e 19-të. Pushkini i dha epokës se tij imazhin më të gjalle të poetit si një figure që ka përgjegjësi kalorësiake të dedikuar ndaj të vërtetës speciale të artit dhe nevojës se popullit të tij për të. Thelbi lirik i krijimtarisë se gjere të Pushkinit përmban reagimin e tij të përgjegjshëm personal ndaj përvojave shumëplanëshe të dashurisë, natyrës, dhe problemeve filozofike të se keqes, kohës, fatit dhe vdekjes. Në tragjedinë e tij historike "Boris Godunov" (1831) ai lëviz drejt një niveli shekspirian të të shprehurit.
Pas vdekjes Pushkini u quajt poeti më i madh rus i të gjitha kohërave, vlerësim që mbetet real edhe në ditët e sotme.
Ai më tepër krijon një komunitet ireal nëpërmjet monologjeve të shkurtër dramatikë të shprehur nga banorët e tij që nuk jetojnë më, sesa na jep përshkrime të drejtpërdrejta.
Përveç poezive, të qëmtuara me kujdes dhe që përfaqësojnë faza të ndryshme të krijimtarisë së këtij autori, botimi "Tadeusz Rozewicz – Përmbledhje poezish" shoqërohet edhe nga dy tekste që vihen në ndihmë të lexuesit për të komunikuar më mirë me krijimtarinë dhe për të pasur në duar disa çelësa.
Poezitë e përzgjedhura në këtë vëllim u përkasin veprave poetike: Harmonium, Poems added to Harmonium, Ideas of Order, Parts of a World, Transport to Summer, The Auroras of Autumn, The Rock dhe Adagio.
Për dymijë vite, rrëfimi epik i arratisjes së Eneas nga Troja, marrëdhënies fatkeqe të dashurisë me Didon, zbritjes së tij në botën e nëndheshme dhe historisë gjakatare pas ngritjes së Romës, ka elektrizuar audiencat në mbarë botën.
Në një dialog të mprehtë me Europën posthegjemoniste, poeti Rudolf Marku mbetet dishepull i paepur i një shkolle të përveçme; banor malesh dhe anëdetesh, poezia e tij i shmang perspektivat tokësore për të bërë bashk najadat dhe ujqërit. Marku është poet tragjik, por tragjedia nuk është fjala e tij e fundit.
Disa më kanë thënë se këto poezi mund të bëjnë keq. Ca të tjerë, shpirtra të mirë këta, më kanë thënë se mund të bëjnë mirë; as kjo nuk më ka pikëlluar. Frika e të parëve dhe shpresa e të dytëve njëlloj më kanë çuditur dhe kanë shërbyer vetëm për të marrë vesh se ky shekull i ka çmësuar dhe harruar të gjithë nocionet klasike lidhur me letërsinë.
Këto ese ‘mitologjike’ përballen, sikundër vetë mitet, me temat madhore në botë, por njëherësh, ato na falin kënaqësi të vërteta mendore dhe na tregojnë ne ‘ si të jetojmë’.
