Një buzëqeshje e pabesueshme, Fatos Arapi

Duke njohur edhe krijimtarinë e mëparshme të poetes, kjo buqetë poetike shënon një stad edhe më të arrirë.

Në mendje kam, e pezull rri, pak vesë e mbramë, një kërshëri, për ditë që shtojnë, pak dritë të shtojnë.

Titulli: okul defteriPoeziAutori: Indrit SinanajPoetët e të mërkurëskolana poetike e librarisëe Për7shmeViti: Tiranë, 2008f. 96Pesha: 0.1 Kg.Per me teper lexo ketu:

Titulli: Gjeth e LulePoeziAutori: At Vinçenc PrennushiShtëpia botuese: Botime FrançeskaneVendi dhe Viti: Shkodër, 2006Bazuar te botimi origjinal i vitit 1931f. 180Pesha: 0.32 kgISBN: 9789992798171 Dialekti: Gegnisht

Princesha me djep në krahëU vërvit nga kulla poshtë...Dallëndyshet i ke parëKur mësojnë vjeshtës zogjtë?

Ne jemi të gjithë këtu poshtë, po jemi vetëm Zoti është aq lart sa gjëkundi s'duket, Ndërsa tribuna pothuaj gjithnjë bosh,Dhe kur dalin, ata duan vetëm t'i dëgjosh.Ndaj ne jemi një turmë e madhe, e shtrënguar, jetime. Këndojmë të gjithë me qirinj të fikurFryu erë e fortë, s'ka kush të na i ndezë, Ne tribunë nuk duket këmbë njeriu Dhe kur vijnë,Nuk kanë me...

Po ikënPo vdes fjala e ëmbël në kraharorin timSiç vdesin kafshët e egra nga etja

Titulli: Vajtimi i KalipsosëOrigjinali: Vajtimi i KalipsosëGjinia: PoeziAutori: Manjola BrahajShtëpia botuese: Pika pa sipërfaqeViti: 2010Fq. 100Pesha: 0.12 kgISBN: 978-9928-4041-0-7

Autorja triumfon artistikisht me veprën e saj falë lirisë së egos që ka, jeton diku ku nuk ka smirë, egoizëm, vrasje, kriza, ajo bën jetën nën mbretërinë e pakushte të pasionit, diku në thellësinë e natyrës njerëzore, ku s'ka ideologji as diktaturë, kah nuk ka qarkulluar bibël as kuran.

"Nuk është e vështirë të dallosh vargjet e ngrohta, plot mendime, që kanë gjithmonë një rrjedhë të vetvetishme, të Sadik Bejkos... Dhe jam i bindur se nuk e ekzagjeroj aspak po të përmend se shumë vjersha të Sadik Bejkos (...) janë në nivelin e mirë të poezisë sonë në plan nacional". Ismail Kadare

Po të jetë poezia diçka e ngrirë, si një trung, atëherë sipas autorit i kemi këmbët në tokë. Ai u bën thirrje zogjve t’i nxjerrin sytë këtij armiku, por nuk sqaron se kush është ky armik, prandaj poezia tingëllon armiqësore, si diçka që i bën sfidë shoqërisë.

Zhapiku u kulaç si kushëriri tjetër pa këmbë mbi do gjethe të kthyera në pleh kur pa ballin tim. Fillova t'i flas. Unë jam një shpirt i rilindur. I njoh mirë dhëmbët e tu. Ati im ish shkrimtar i pafe; vëllai një flokëpërdredhur mbi supe. Nëna ishte një mbretëreshë e martuar rishtas. Unë jam kripë e futur mishit për njerëzit.

Poezia e Xhevahir Spahiut hap një etapë të re në poezinë bashkëkohore shqiptare, duke i zgjeruar mundësitë e saj reflektive.

Marga qëndis si nikoqire e mirë një oqean të thellë ritmesh e ndjenjash, duke ia dhuruar lexuesit me forcën dhe delikatesën e gruas. Ajo end ngadalë, vargje pa bujë, shpesh herë e mbyllur brenda guaskës intime, ashtu si zogjtë thurin me art majë pemëve të larta foletë e tyre, për të qenë më pranë yjeve dhe qiellit.