Okul Defteri, Indrit Sinanaj

Ngjarje në tokë, një përmbledhje e veprës së poetit dhe politikanit shqiptar Preç Zogaj, flet për përvojën kolektive të popullit shqiptar gjatë periudhës që çoi drejt rënies së komunizmit në Europën Lindore dhe menjëherë pas saj.

Ndërkaq, e sikur nën tjetër nur e hir hënor, pozon barka ende e shlirëNatyrshëm muzgut për ndonjë piktor. Që vjen diku e ndryn varkaNë tablo si të dojë ta llokoçisë sfondin me det e të shtrijë penelin nëpërtrajta ovale e forma të ndjera vezake, në prani të ngjyrës klasike mavi!

I drejtpërdrejtë në komunikim, me një këndvështrim qytetar që i shmanget patetikës, qibar në fjalë por jo i sofistikuar në konceptime, Bardhyl Londo është poet me zemrën në dorë. Ai është nga ata poetë që kanë tharm të fortë krijues, çka do të thotë afatgjatë, prandaj pavarësisht nga mosha, talenti i tyre nuk fiket.

Poezitë dhe imazhet e këtij grupimi nuk janë romantike, edhe kur flasin për dashurinë. Romantizmi pushon që qeni i tillë, sapo ngre krye ironia apo grotesku, që i bën poetët e këtij grupimi "të rrezikshëm".

Njëzet shkaba po thinjen mbi rërë,Presin Prometetë e tyre, s'denjojnëCopë – copë t'ma bëjnë mëlçinë,(edhe zemrënë)

Deri atë ditë I kisha të gjitha hapësira pushtoja dhe horizonteve vrapoja i shpenguar, me besim të patundur isha, pranë e ndjeja si far ne tramundan e dallgë, si udhërrëfyes e kisha...

"Nuk është e vështirë të dallosh vargjet e ngrohta, plot mendime, që kanë gjithmonë një rrjedhë të vetvetishme, të Sadik Bejkos... Dhe jam i bindur se nuk e ekzagjeroj aspak po të përmend se shumë vjersha të Sadik Bejkos (...) janë në nivelin e mirë të poezisë sonë në plan nacional". Ismail Kadare

Poezitë nuk vijnë thjesht si përjetime të çastit apo çlirime spontane të shpirtit, por të strukturuara sipas një mendimi poetik të qartë, me një vetëdije autoriale të qëndrueshme dhe të qëllimshme.

Poezia e Xhevahir Spahiut hap një etapë të re në poezinë bashkëkohore shqiptare, duke i zgjeruar mundësitë e saj reflektive.

Kur të pashë tek vallëzojë në ecjeNdjeva në shpirt dhjetëra melodiZgjata dorën e zemrës, dhe mora një të bukur si ti!

Ajo është një krijuese e talentuar e krahasimit... Ky mjet shfaqet shumë unik tek Lleshanaku. Është me rëndësi të theksojmë që ekziston rreziku, që ky mjet, mund të kthehet në zakon, por në përgjithësi krahasimet e Lleshanakut veprojnë më tepër si një akt skicimi, duke përcaktuar koordinata të saktë në një territor, që për në, për fat, mbetet i panjohur...

Unë dhe Zeusi jemi shpellarë, perëndi supreme kemi zotin Zjarr. Ti pyet pse rri në terr e në të ftohtë.  Besomë se as nën diellin tuaj s’është më dritë e më ngrohtë.