Perralla me princesha dhe kalores, Charlotte Grossette, Sophie de Mullenheim, Beatrice Boutignon

Titulli: Përralla me princesha dhe kalorës
Gjinia: Përralla
Autori: Charlotte Grossette, Sophie de Mullenheim, Beatrice Boutignon
Shqipëroi: Mimoza Mema
Shtëpia botuese: Albas
Viti: 2013
Fq. 48
Pesha: 0.249 kg.
ISBN: 978-9928-02-333-9

Mbi librin

Pesë përralla të mrekullueshme plot me aventura princeshash dhe kalorësish, shkruar kryesisht për të rriturit, që t'ua tregojnë fëmijëve në mbrëmje e të nxitin dëshirën e tyre për t'i lexuar vetë. Në këtë vëllim janë përmbledhur përrallat: "Beteja e tre vëllezërve", "Një kështjellë në duar të sigurta" dhe "Princeshat e katër stinëve" të Sophie de Mullenheim; "Princesha dhe pirati" të Charlotte Grossette dhe "Përrallë para gjumit" të Beatrice Boutignon.

Fragmente nga libri

Beteja e tre vëllezërve

Na ishte njëherë, në kohën e kështjellave e të kalorësve, një burrë që kishte tre djem. Të tre djemtë ëndërronin të merrnin titullin kalorës. Më i madhi, Tristani, kishte një hundë gjigante. I mesmi, Gregori, valëviste rrugëve dy veshë gjigantë. Sa për Robin, të voglin, ai e shihte botën me dy sy gjigantë.

Një kështjellë në duar të sigurta

Na ishte një mbret që u nis për në luftë... Para se të nise, mbreti Uilfrid ia besoi kështjellën dhe familjen vetëm një njeriu: Enrikut. Ky ishte një kalorës trim, guximtar dhe shumë i zgjuar e dinak. Mbreti kishte shumë besim se ai do ta ruante kështjellën dhe do të mbronte mbretëreshën Adelaidë, princeshën Matildë dhe princin e vogël, Engerand.

Princesha dhe pirati

Ishte seç na ishte... Ishte njëherë një princeshë e re dhe e bukur japoneze, që e kishte emrin Satoko. Kjo princesha po udhëtonte me anije me vela për në Kinë. Ishte mjegull. Marinarët nuk shihnin asgjë dhe anija mezi po lundronte. Kapiteni Xi – Han, që vështronte i shqetësuar shkëmbinjtë që shfaqeshin në det si fantazma, thoshte me vete: "E urrej lundrimin me këtë kohë. He – Mai këto raste pret për të sulmuar".

Përrallë para gjumit

Është seç na është... princi i vogël Ludovik dhe princesha Kapuçina, motra e tij... Ata janë trashëgimtarët që flenë me çarçafë të qëndisur me ar, në dhomën më të sigurtë të kështjellës, të përkundur nga ngrohtësia e ëmbël e zjarrit që kërcet në oxhakun më të bukur të krejt krahinës. Ata nuk i zë gjumi pa dëgjuar një përrallë.

Princeshat e katër stinëve

Na ishte njëherë, shumë kohë më parë, një mbret që kishte katër vajza: Eglantinën, Helenën, Orianën dhe Albanën. Një ditë të bukur, një princ me lëkurë ngjyrë bakri e me sy si bajame, troket në portën e kështjellës dhe kërkon të takohet me mbretin.
- Zotëri, - filloi ai, - kam ardhur t'ju kërkoj dorën e Eglantinës.
- Çfarë i ofron ti vajzës sime për ta bërë të lumtur? – e pyet mbreti.
- Në vendin tim në Japoni, ne kemi kopshtet më të bukura në botë. Ka shumë pemë qershie, lulet e të cilave janë rozë si faqet e vajzës suaj.