Vitet e rinise, Arcibald Kronin

Titulli: Vitet e rinisë
Gjinia: Roman
Autori: Arçibald Kronin
Shqipëroi: Donika Budo
Shtëpia botuese: Redona
Viti: 2003
Fq. 144
Pesha: 0.181 kg
ISBN: 978-99927-911-1

Mbi autorin

Arçibald Kronin lindi në vitin 1896 në Dumbatoshir të Skocisë. Që nxënës e tërhiqte letërsia. Në moshën 13 vjeçare në konkursin për hartimin më të mirë në të gjitha shkollat e Anglisë mori Medaljen e Artë. Mësuesit e këshilluan të vazhdonte Fakultetin e Letërsisë, por pasioni për shkencat natyrore tek djaloshi i ri ishte më i fortë.

Pas mbarimit të shkollës së mesme fillon studimet në Fakultetin e Mjekësisë. Me përfundimin e fakultetit punon si mjek anijeje, në spitale, inspektor sanitar i minierave të qymyrgurit. Punon shumë e pa u lodhur. Në vitin 1925 Universiteti i Gllasgout i jep titullin ''Doktor i Shkencave Mjekësore''.

Në vitin 1926 transferohet në Londër. Shumë shpejt doktori nga Uellsi bëhet i njohur në të gjithë Londrën. Por, Arçibald Kronin sëmuret rëndë. Ka nevojë për pushim të gjatë. Kështu braktis Londrën dhe kthehet në Skocinë e tij të dashur. Këtu rizgjohet pasioni për letërsinë.

Në moshën 35 vjeçare, Kronin braktis përfundimisht mjekësinë dhe i kthehet letërsisë. 13 vjet më vonë shkruan romanin "Vitet e rinisë", në të cilin u rikthehet kujtimeve të vegjëlisë. Mbi librin Robert Shenoni i vogël, heroi i romanit, jeton në një qytet të vogël skocez. Mëson në shkollën ku kishte mësuar edhe autori.

Ai jeton në një ambient mbytës, të cilin Kronini e urrente. Robert Shenoni jeton e rritet në shtëpinë e të afërmve të tij. Është tepër i ndrojtur dhe i vetmuar. Ai është irlandez, katolik. Jeta e tij në shtëpi, në Lomond Vju është e vështirë.

"Në Lomond Vju, -thotë zoti Leki, - asnjë dysh nuk shkon kot". Koprracia e gjyshit bën që familja të ushqehet keq. Para! Para! Vetëm kësaj logjike i nënshtrohet çdo gjë në shtëpi. Nuk është çudi që Robert Shenoni i urren paratë më gjithë shpirt. Dalëngadalë në jetën e tij ndodhin ndryshime. Ai gjen miq. Por rruga e jetës është e vështirë dhe e mundimshme.

Megjithatë në fund të romanit djaloshi arrin të realizojë ëndrrën e tij. Ai shkon të studiojë në universitet. Romani është shkruar bukur dhe me vërtetësi. Autori nuk i zbukuron personazhet e tij, nuk i fsheh të metat e tyre. Ata përshkruhen të gjallë. Na duket sikur i njohim, jetojmë mes tyre.