Mesimet e mia, Jacques Lacan

Titulli: Mësimet e mia
Origjinali: Mon enseignement
Gjinia: Filozofi
Autori: Jacques Lacan
Shqipëroi: Ardian Vehbiu
Shtëpia botuese: Onufri
Viti: 2012
Fq. 152
Pesha: 0.151 kg
ISBN: 978-9928-164-21-6

Koment nga Jacques – Alain Miller

Çdonjëra prej tre konferencave të përmbledhura në këtë vëllim është një operacion komandosh: Lacan – i zbret me parashutë para publikut të vet, ka vetëm një orë në dispozicion për t'u thënë njerëzve në sallë se cili është dhe çfarë bën, dhe u tërheq vëmendjen për kundërtinë e mëposhtme:

a) E pavetëdijshmja është pranuar vërtetë, nuk habit më kënd, por kjo ka ardhur si pasojë e propagandës: me psikanalizën jemi mësuar, por si të ishte një modë terapeutike, e shërbyer me "sheqerosje", të cilat e reduktojnë në çfarë njihet tashmë.
b) Megjithatë, psikanaliza ia hap dyert një eksperience të pashoqe. E pavetëdijshmja freudiane është risi e paparë. Faktet kësisoj të nxjerra në dritë nuk pajtohen as me dëshmitë e të menduarit praktik, as me premisat e filozofisë. Por të merren seriozisht, ato na kërkojnë ta rimendojmë gjithçka nga fillimi. Lacan – it iu desh t'i përvishej vetë kësaj pune, kështu u krijuan rrethanat (Lacan – i rrëfente anekdota rreth kësaj).

Metoda e Lacan – it është që të niset nga çfarë dihet nga të gjithë. Pastaj, si pa e kuptuar, me shkathtësi, si duke luajtur, ai na shpalos para syve një ujëvarë konceptesh të habitshme: një mendim që nuk e mendon veten; një të pavetëdijshme që është gjuhë; një gjuhë që rri "në tru, si pezhizhkë merimange", një seksualitet që "hap një vrimë tek e vërteta"; një Tjetër ku kjo e vërtetë përurohet; një dëshirë që çlirohet që andej dhe që nuk mund të nxirret më vete veçse me çmimin e një humbjeje gjithmonë; dhe ideja se të gjitha këto paradokse i përgjigjen një logjike, të dallueshme nga çfarë e quajnë "psikizëm".