Dhoma, Emma Donoghue

Titulli: Dhoma
Origjinali: Room
Gjinia: Roman
Autori: Emma Donoghue
Shqipëroi: Renato Kalemi
Shtëpia botuese: Morava
Viti: 2017
Fq. 342
Pesha: 0.391 kg.
ISBN: 978-9928-208-32-3

Mbi librin

Një roman i veçantë që flet për Xhekun, një djalë pesëvjeçar, bota e të cilit kufizohet në një zgëq tre metra katrorë. Dhoma është vendi ku ai ka lindur dhe është rritur; aty jeton së bashku me Manë.

Historia rrëfehet nga këndvështrimi i Xhekut, një fëmije i cili nuk e ka ndier kurrë ngrohtësinë e rrezeve të diellit, nuk ka thithur kurrë ajër të pastër dhe sigurisht, nuk ka takuar askënd tjetër veç vetes, nënës së tij dhe Plakut Nik, njeriu që ka rrëmbyer dhe përdhunon vazhdimisht Manë prej shtatë vitesh.

Me vendosmërinë, zgjuarsinë dhe dashurinë e paepur të nënës, Maja i ka dhënë një jetë Xhekut. Por, ajo e di se kaq nuk mjafton... as për të, as për të birin.

Sapo Xheku mbush pesë vjeç, Maja i tregon për botën e jashtme. Por ai mendon se ato janë thjesht përralla të pavërteta; megjithatë, Maja këmbëngul se ato janë të vërteta. Por, Xheku ende s'e rrok idenë e ekzistencës së një bote të jashtme, kështu që, kur Maja i thotë se duhet të arratisen, bota e tij bëhet copash.

Ajo harton një plan të vështirë arratisjeje, i cili bazohet në trimërinë e të birit, por edhe në shumë fat. Pa e ditur se është e papërgatitur që plani të funksionojë si duhet.

Fragmente nga libri

Do ta zë me shkelma Plakun Nik, derisa t'ia bëj kurrizin më të butë se barkun. Pastaj, do hap Derën me Telekomandë dhe do rrëshkas si shigjetë në Hapësirën e Jashtme, për të blerë shumë gjëra në dyqanet e vërteta e do t'ia sjell Masë.

***

Aty Jashtë ka nga të gjitha gjërat. Tani, sa herë që mendoj për gjëra të ndryshme - për skitë, fishekzjarret, ishujt, ashensorët - më kujtohet që janë të vërteta, se të gjitha bashkë ekzistojnë aty Jashtë. Më bëjnë me dhimbje koke.

Po ashtu edhe njerëzit – zjarrfikësit, mësuesit, hajdutët, të sapolindurit, shenjtorët, futbollistët e shumë të tjerë – janë të gjithë aty Jashtë. Por unë nuk jam aty, unë dhe Maja jemi të vetmit që mungojmë. A ekzistojmë ne?