Historia e arkitekturës moderne, vëllimi i dytë, Bruno Zevi

Titulli: Historia e arkitekturës moderne, vëllimi i dytë
Origjinali: Storia dell'architettura moderna, volume ll
Gjinia: Arkitekturë
Autori: Bruno Zevi
Shqipëroi: Albana Tollkuçi, Dorina Papa
Shtëpia botuese: Dituria
Viti: 2012
Fq. 722
Pesha: 1.211 kg
ISBN: 978-9928-103-38-3

Mbi librin

Në vëllimin e parë të "Historia e arkitekturës moderne" janë dokumentuar origjina e lëvizjes moderne (nga Revolucioni Francez e këndej), periudha e parë pionere me Arts and Crafts të Morris dhe Art Nouveau të arkitektëve Horta, van der Velde, Olbrich, Gaudi dhe Loos, periudha racionaliste e shënjuar nga Le Corbusier, Gropius dhe Bauhaus, Mies van der Rohe dhe nga ekspresionizmi i Mendelsohnit dhe, në fund stina organike, protagonist i së cilës është arkitekti i shquar, Alvar Aalto.

Në këtë vëllim, historia është zgjeruar me itinerarin organik amerikan, ku shkëlqen gjenia e Frank Lloyd Wright dhe me kontributet komplekse gjuhësore të 45 viteve të fundit, të iniciuara nga Scharoun, Pietilä, Utzon, Gehry. Arkitektura moderne po bëhet gjithnjë e më e diferencuar pa humbur identitetin e vet.

Stimuli krijues është i orientuar drejt asaj që Anjshtajni e quajti "hapësirë pa kuti, ngjarje e lokalizuar jo vetëm në kohë, por edhe në hapësirë." Kjo është ëndrra dhe angazhimi i çliruar nga dogmat e klasicizmit, nga pengu i një vizioni statik, perspektiv, tredimensional, i trashëguar nga Rilindja. Hapësira si një mjet për emancipimin vetjak dhe të komunitetit, që reflekton e sfidon shoqërinë për të stimuluar rinovimin e saj.

Mbi autorin

Bruno Zevi (Romë, 1918 – 2000) u diplomua në arkitekturë në Graduate School of Design në Universitetin e Harvardit, që drejtohej nga Walter Gropius; në SHBA drejtoi "Fletoret italiane" të lëvizjes Drejtësi e Liri. U kthye në Europë më 1943 e mori pjesë në luftën antifashiste në radhët e Partisë së Aksionit.

Pas lufte organizoi Shoqatën për Arkitekturë Organike (APAO) e revistën "Metron – arkitektura". Nga 1955 drejtoi revistën mujore "Arkitektura – kronikë dhe histori" e kujdesej në "Espresso" për një rubrikë, artikujt e së cilës u mblodhën në njëzet e pesë vëllimet e Kronika të Arkitekturës.

Profesor i historisë së arkitekturës në Venecia e Romë, me diplomë honoris causa të universiteteve të Buenos Airesit, të Miçiganit e Technion në Haifa, anëtar nderi i Institutit Mbretëror të Arkitektëve Britanikë e Institutit Amerikan të Arkitektëve, përveç se zëvendëspresident nga themelimi më 1959 i Institutit Kombëtar të Arkitekturës, Akademik i Institutit Internacional të Arkitekturës, president emeritus i Comitè International des Critiques d'Architecture (CICA) dhe kryetar nderi i Partisë Radikale, ishte edhe sekretar i përgjithshëm i Institutit Kombëtar të Problemeve Urbane (INU) dhe anëtar i Parlamentit në legjislaturën e dhjetë.