Studime Letrare

Për çdo produkt të kulturës, e përcaktojmë vlerën në përputhje me qëllimin që e bën atë të domosdoshëm. Dhe ky produkt, nuk sjell vetëm pasojat për të cila u ndërtua por edhe pasoja të paparashikueshme të cilat po i quajmë efekte anësore. 

Një nga teoricienët më të njohur francezë të letërsisë bashkëkohore, Gerard Genette (1930-2018) vjen me këtë libër në të cilin krijon një teori sistematike mbi analizën e shkrimeve të Marcel Proust, në veçanti të serisë Në kërkim të kohës së humbur.

Autori i këtij libri, John Ruskin, (1819-1900_ është mendimtari që konsiderohet si themeluesi i kritikës së artit. Një figurë me shumë ndiki, ai konsiderohet se ka frymëzuar njerëz të shumtë, përfshirë Mahatma Ghandin dhe Leon Tolstoin. Ai është më së shumti i njohur si kritik dhe patron arti, por ishte gjithashtu një polimath, mësues, gjeolog i...

Autori shkruan për një varietet temash, që nga historiku i shtypit në Shkodër, te kritika ndaj hegjemonisë kulturore të elitës postkomuniste shqiptare, te recensione për vepra letrare të botuara gjatë këtyre viteve. 

Vepra e Kadaresë, në letërsinë shqipe, është më e pasura, njëherësh, dhe më e larmishmja e shekullit XX, emblemë e identitetit dhe e origjinalizmit të saj në botë. Edhe kritikat e studimet në gjuhët e tjera, prej kohësh dhe në vazhdim, e cilësojnë ndër të mëdhatë, parësore, një nga përfaqësueset e letërsisë europiane të shekullit XX, mbështetur nga...

Në Shqipëri, këto vite të gjata e të errëta krijuan një mungesë të madhe njohjesh objektive për botën e jashtme, ndërsa në botën perëndimore ato krijuan një mungesë po aq të madhe informacioni për Shqipërinë, një vend i cili për shumicën e njerëzve kishte pushuar së ekzistuari, derisa dhjetëra mijëra refugjatë papritur dolën në brigjet e Italisë jugore në...

Kode zakonore në dramaturgjinë shqipe" shtrihet mes periudhave të ndryshme historike të Shqipërisë, ndërsa bën analizën e disa veprave të rëndësishme e të mirënjohura, ku hulumton përdorimin e kodeve zakonore në to, si edhe qëllimin pse i ka përdorur autori

Sapo u botua (më 1902), "Estetika si shkencë e shprehjes dhe e gjuhësisë së përgjithshme: Teoria dhe Historia”, u prit në mënyrë të atillë që do e shndërronte atë në një ngjarje të paharrueshme, periodizuese në historinë e kulturës italiane dhe, shumë shpejt, një pikë referimi e domosdoshme në diskutimin e problemeve estetike në kulturën ndërkombëtare.