"Historia e gruas së fotografit” është emri me të cilin e njohin të gjithë, ato pak herë që e përdorin, por, në të vërtetë, ajo është edhe historia e vetë fotografit, ose më saktë, është historia e teorisë së tij mbi rëndësinë e gjërave të vogla.
Përrallat e treguara nga Mitrush Kuteli përbëjnë pjesën më të rëndësishme të letërsisë shqiptare, një frymëzim për një numër të madh veprash të tjera letrare që pasuan përgjatë dekadave. Tregime të Moçme Shqiptare përbën një klasik të të gjitha kohërave.
Për shumë vite me radhë Enver Hoxha i imponoi historisë versionin e tij. Ai rezulton i paturpshëm për t'i transformuar ngjarjet, për t'i fshirë ose zhdukur personazhet dhe për të ngritur në histori një protagonist të vetëm: atë vetë.
Duke lexuar "Prillin e thyer" kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin. "Miku, besa dhe gjakmarrja janë rrotat e mekanizmit të tragjedisë antike, dhe të futesh në mekanizmin e tyre është të shikosh mundësinë e tragjedisë."
TitulliRubaijjati Umer KhajjamitAutoriUmer KhajjamPërktheuH.Ali KorçaPërgatiti për ribotimErmal Begaf. 144Viti i botimit: 2006 Mbi perkthyesinHafiz Ali Korça ka qenë një nder njohesit me
TitulliRubaijjati Umer KhajjamitAutoriUmer KhajjamPërktheuH.Ali KorçaPërgatiti për ribotimErmal Begaf. 144Viti i botimit: 2006 Mbi perkthyesinHafiz Ali Korça ka qenë një nder njohesit me te mirë te gjuhës Perse, dhe kjo deshmohet edhe nga perkthimi apo shqiperimi i Rubaijjateve te Ommar Kajjamit direkt nga origjinali.(persishtja) nderkohe qe ky është cilezuar edhe perkthimi me i mirë qe është bërë nga persishtja.Ja një pjese e Rubaijjateve prej këtij libri.1. Sir-rezet e ezelit un` e ti s`I diKëto shkronja gjëzash s` I njoh un`as tiPrapa perdes folmë, ç`folmë që të dy.Kur të ngrihet perdja ngelim në habi!2. Ata që përfshtullën vertutat pa anëNë mbledhje vertutash qiri shokësh janëNga kjo nat` e errët s` duallën në rrugëNga një preçart folën dhe në gjumë ranë.3. Me pahir më pruri sefte në trup muaVeç habitjes tjatër nga jeta s`mu shtuaIkmë me përdhunë s`dimë ç`ish qëllimiArdhmë ndejmë ikmë ç`ish s`u kupëtua.4. Kot më kot ca njerëz kapmë madhështinëDisa për sy-zezat për qoshqet u ngrinëKur të ngrihen perdet do të kupëtohetSe sa larg prej lagjes tënde do të rinë.5. Ca po vrasin mëndjen për fe për doktrinëDisa të habitur sakt`dyshim gjë s`dinëNjiherësh tellalli del nga ushja thotëS`ësht`o të pa ditçim çthot aju dhe tinë.6. Blerore, zallishtja mjaft kemi shëtiturPër dëfrim ndër qarqet krejt jemi vërtiturNjeri nga kjo udhë s`dëgjuam të vijëTë këthehet prapë aty ku-shtë ngritur.7. Kush e gatoi kupën dhe e pat përzjerë?Qysh kudzon I piri ta pasjë në terëSa krerë sa pulpa sa duar të njomaç`dashuri I çpiku ç`mëri I ka thyerë?8. Zemra ç`ëshë gjallja po ta kupëtontetë pshehtat e Zotit kur vdes I zbulontenesër që s`ndjen fare ç`do të marrç vesh vallëkurse je ndër vete s`kupëton gjë sonte.9. Nga ardhja, nga ikja jonë ç`dobi vallëPrej majit të shpresës ç`ish indi sa gjallë?Ndënë rreth të rrotës sa shpirtra të pastërDigjen bahen pluhur tymi ku ka dalë?10. Kur filloj të sillet ku tasi I artëKur do gërmadhohet ky themel I lartëMe peshën e mendjes s`kupëtohet kurrëAs që nuk peshohet me peshën e qartë.1.11. Faqe trëndafilen as kush s`e ka pjekurMe koçkorë koha zemrën pa I a djegurGjer u çfarë kërhëni shihe një qind degëBukuroshes dora flokët s`I a ka prekur.12. Ata që përpiqen vrasin mendjen janëQoftë lark si ca që më kot mjelin kanëPetkë mos-kuptimi të vishnin më mirëSe sot mëndjet vleftë sa një fill gjth s`kanë.13. Shkoj reja dhe bimën rish e lau me lotPa verë renk-gjyli nuk jetohet dotPër ne vënt-dëfrimi kjo bim`ësht sotPër ta vënt-dëfrimi bima jonë mot?14. Stamnën-çini mbrëmë, mbi gurt e kam thyerIsha dehur bëra gjë të papëlqyerSamna si ty isha, më tha por dhe tinëSi mua do bëhesh a mëndje-gënjyer!15. Krejt shokët për kokë në dorë s`na ngelnëNë këmbët e vekjes një nga një u shkelnëNë mbledhët të jetës një lloj verë pinëDy tre vollt më parë u dehn`e s`u ndanë.16. Para meje teje, kisht dit` e natëPër pun`është sjellë rrot e qjellit gjatëHap sytë ngadalë të shkelç përmi tokëtBebe-syri vajzash është pluhur`I thatë.17. Në ç`do fushë q`është një lulishtë bërëAto me gjak mbreti jan`ushqyer tërëç`do gjeth manushaqesh që mbleron nga tokaNishan-faqesh janë prej gocash me sërë!…18. Çdo bimë që buzë lumit ka bleruarKa mbirë nga buz`e një vetij`ëngjëlluarMos shkel mbi ç`do bimë me çnder se ka mbirëNga pluhuri I një faqe lales të uruar.19. Brenda në trekt dije një poçar kam parëNdër shqelmë një copë balt`e kishte marëBalta po I thoshte me gjuhën e vetëSi ti kam qën`unë mos më merr pra zvarë.20. Poçarët kur dorën gjith në balt`e mbajnëMëndjen e mentimin duhet mos ia ndajnëShqelmin edhe grushti, gjer kur do t`I a venëBaltë-trupash eshtë, ç`pandehin ku janë?
Ja edhe një tragjedi tema e së cilës është marrë nga Euripidi. Ndonëse kam ndjekur një rrugë deri diku tjetërfare nga ajo e autorit sa i përket zhvillimit të veprimit, unë nuk kam ngurruar për të pasuruar veprën time me të gjitha ato që më dukeshin me vlerë të lartë në veprën e tij.
Konstantin Paustovski (31 maj 1892 – 14 korrik 1968) është sipas një mendimi të përgjithshëm shkrimtari më lirik i letërsisë sovjetike. U lind në Moskë në familjen e një nëpunësi hekurudhe, që e merrte familjen me vete në zhvendosjet e tij të shpeshta.
Nxori një shigjetë dhe e vendosi në hark. Dy ushtarë morën djalin dhe e çuan në anën tjetër të sheshit ku ndodhej një pemë. Djali u mbështet në pemë. Gotije pa të atin duke buzëqeshur.Trupi i Vilhelmit u trondit pak. E vendosi harkun në gjoks dhe e tërhoqi. Koka i ishte përkulur në drejtim të shigjetës.Të gjithë po mbanin frymën.
Title: Tregime nga njëri xhepAuthor: Karel ÇapekCategory: FablesAlbanian translator: Alfred XhufkaPublisher: AlbinYear: 2001Pgs. 168Weight: 0.19 kgISBN: 99927-51-01-0
Thuamë që më do, duamë e thuama këtë. Kemi shumë gjëra për të arritur e këtë do ta përsëris pa u lodhur, o ti, vela ime e vogël dhe e bukur që vrapon nëpër detin me ngjyrë të verës së errët, fluturo dhe eja tek unë. Era fëshfërin në gjethet e pemëve e më thotë se pikërisht koha e lashtë e yjeve na hodhi në krahët e njëri – tjetrit.
Botuar për herë të parë në 1936 – ën, tema e këtij romani klasik është beteja e individit kundër shtetit. Përshkruan ndikimin e Revolucionit Rus mbi tri qenie njerëzore, të cilat kërkojnë të drejtën për të jetuar dhe për të ndjekur lumturinë e tyre.
E vërteta është se me poetizim të dashurisë, ne nënkuptojmë një nga gjërat që duam, dinjitetin, që shpesh mungon mes nesh dhe, rrjedhimisht, bëhet burim i pafund gabimesh e vuajtjesh.
Kjo vepër reflekton jetën në Irlandë në nisje të shekullit të kaluar, dhe duke hedhur poshtë eufemizmat, zbulon realitetin aspak romantik të Irlandezëve. Secila nga të 15 historitë ofron grimca nga jetët e dublinasve të zakonshëm dhe bashkërisht këto histori përbëjnë portretin e një kombi.
Ngjarja vendoset në "Pensionin Familiar" pronë e trashëguar e zonjës Voker e cila jetonte pa të shoqin e vdekur prej disa vitesh tashmë.Në këtë shtëpi qëndronin pleq e të rinj duke paguar një shumë mujore sipas marrvëeshjes. Një ndër banorët ishte Xha Gorio, një ish i pasur që e kishte krijuar kapitalin e tij duke shitur fide e makarona.
Shkrimtari i shquar anglez u lind më 2 qershor 1840 në Higher Bockhampton. Në vitin 1862 u vendos në Londër, ku kreu studimet për arkitekturë. Aty nis të studiojë dhe merret me letërsi. Kjo qe për Hardin ëndrra më e madhërishme e jetës.
Atje, në mes të rrugës së gjerë dhe të ndritshme, atje, sikur të kishte dalë nga toka ose të zbriste nga qielli, qëndronte figura e një gruaje të vetmuar, e veshur nga koka në këmbë me rroba të bardha.
Mbreti i moshuar Lir vendos ta ndajë mbretërinë ndërmjet tri vajzave të tij, duke i caktuar secilës një pjesë, në përpjestim të drejtë me elokuencën e deklaratës së tyre të dashurisë. Hipokritet Gonerila dhe Regana bëjnë deklarata të mëdha dhe shpërblehen për to; Kordelja, bija më e vogël, e cila e do me të vërtetë Lirin, nuk pranon të flasë në mënyrë të...