"Historia e gruas së fotografit” është emri me të cilin e njohin të gjithë, ato pak herë që e përdorin, por, në të vërtetë, ajo është edhe historia e vetë fotografit, ose më saktë, është historia e teorisë së tij mbi rëndësinë e gjërave të vogla.
Përrallat e treguara nga Mitrush Kuteli përbëjnë pjesën më të rëndësishme të letërsisë shqiptare, një frymëzim për një numër të madh veprash të tjera letrare që pasuan përgjatë dekadave. Tregime të Moçme Shqiptare përbën një klasik të të gjitha kohërave.
Për shumë vite me radhë Enver Hoxha i imponoi historisë versionin e tij. Ai rezulton i paturpshëm për t'i transformuar ngjarjet, për t'i fshirë ose zhdukur personazhet dhe për të ngritur në histori një protagonist të vetëm: atë vetë.
Duke lexuar "Prillin e thyer" kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin. "Miku, besa dhe gjakmarrja janë rrotat e mekanizmit të tragjedisë antike, dhe të futesh në mekanizmin e tyre është të shikosh mundësinë e tragjedisë."
TitulliRubaijjati Umer KhajjamitAutoriUmer KhajjamPërktheuH.Ali KorçaPërgatiti për ribotimErmal Begaf. 144Viti i botimit: 2006 Mbi perkthyesinHafiz Ali Korça ka qenë një nder njohesit me
TitulliRubaijjati Umer KhajjamitAutoriUmer KhajjamPërktheuH.Ali KorçaPërgatiti për ribotimErmal Begaf. 144Viti i botimit: 2006 Mbi perkthyesinHafiz Ali Korça ka qenë një nder njohesit me te mirë te gjuhës Perse, dhe kjo deshmohet edhe nga perkthimi apo shqiperimi i Rubaijjateve te Ommar Kajjamit direkt nga origjinali.(persishtja) nderkohe qe ky është cilezuar edhe perkthimi me i mirë qe është bërë nga persishtja.Ja një pjese e Rubaijjateve prej këtij libri.1. Sir-rezet e ezelit un` e ti s`I diKëto shkronja gjëzash s` I njoh un`as tiPrapa perdes folmë, ç`folmë që të dy.Kur të ngrihet perdja ngelim në habi!2. Ata që përfshtullën vertutat pa anëNë mbledhje vertutash qiri shokësh janëNga kjo nat` e errët s` duallën në rrugëNga një preçart folën dhe në gjumë ranë.3. Me pahir më pruri sefte në trup muaVeç habitjes tjatër nga jeta s`mu shtuaIkmë me përdhunë s`dimë ç`ish qëllimiArdhmë ndejmë ikmë ç`ish s`u kupëtua.4. Kot më kot ca njerëz kapmë madhështinëDisa për sy-zezat për qoshqet u ngrinëKur të ngrihen perdet do të kupëtohetSe sa larg prej lagjes tënde do të rinë.5. Ca po vrasin mëndjen për fe për doktrinëDisa të habitur sakt`dyshim gjë s`dinëNjiherësh tellalli del nga ushja thotëS`ësht`o të pa ditçim çthot aju dhe tinë.6. Blerore, zallishtja mjaft kemi shëtiturPër dëfrim ndër qarqet krejt jemi vërtiturNjeri nga kjo udhë s`dëgjuam të vijëTë këthehet prapë aty ku-shtë ngritur.7. Kush e gatoi kupën dhe e pat përzjerë?Qysh kudzon I piri ta pasjë në terëSa krerë sa pulpa sa duar të njomaç`dashuri I çpiku ç`mëri I ka thyerë?8. Zemra ç`ëshë gjallja po ta kupëtontetë pshehtat e Zotit kur vdes I zbulontenesër që s`ndjen fare ç`do të marrç vesh vallëkurse je ndër vete s`kupëton gjë sonte.9. Nga ardhja, nga ikja jonë ç`dobi vallëPrej majit të shpresës ç`ish indi sa gjallë?Ndënë rreth të rrotës sa shpirtra të pastërDigjen bahen pluhur tymi ku ka dalë?10. Kur filloj të sillet ku tasi I artëKur do gërmadhohet ky themel I lartëMe peshën e mendjes s`kupëtohet kurrëAs që nuk peshohet me peshën e qartë.1.11. Faqe trëndafilen as kush s`e ka pjekurMe koçkorë koha zemrën pa I a djegurGjer u çfarë kërhëni shihe një qind degëBukuroshes dora flokët s`I a ka prekur.12. Ata që përpiqen vrasin mendjen janëQoftë lark si ca që më kot mjelin kanëPetkë mos-kuptimi të vishnin më mirëSe sot mëndjet vleftë sa një fill gjth s`kanë.13. Shkoj reja dhe bimën rish e lau me lotPa verë renk-gjyli nuk jetohet dotPër ne vënt-dëfrimi kjo bim`ësht sotPër ta vënt-dëfrimi bima jonë mot?14. Stamnën-çini mbrëmë, mbi gurt e kam thyerIsha dehur bëra gjë të papëlqyerSamna si ty isha, më tha por dhe tinëSi mua do bëhesh a mëndje-gënjyer!15. Krejt shokët për kokë në dorë s`na ngelnëNë këmbët e vekjes një nga një u shkelnëNë mbledhët të jetës një lloj verë pinëDy tre vollt më parë u dehn`e s`u ndanë.16. Para meje teje, kisht dit` e natëPër pun`është sjellë rrot e qjellit gjatëHap sytë ngadalë të shkelç përmi tokëtBebe-syri vajzash është pluhur`I thatë.17. Në ç`do fushë q`është një lulishtë bërëAto me gjak mbreti jan`ushqyer tërëç`do gjeth manushaqesh që mbleron nga tokaNishan-faqesh janë prej gocash me sërë!…18. Çdo bimë që buzë lumit ka bleruarKa mbirë nga buz`e një vetij`ëngjëlluarMos shkel mbi ç`do bimë me çnder se ka mbirëNga pluhuri I një faqe lales të uruar.19. Brenda në trekt dije një poçar kam parëNdër shqelmë një copë balt`e kishte marëBalta po I thoshte me gjuhën e vetëSi ti kam qën`unë mos më merr pra zvarë.20. Poçarët kur dorën gjith në balt`e mbajnëMëndjen e mentimin duhet mos ia ndajnëShqelmin edhe grushti, gjer kur do t`I a venëBaltë-trupash eshtë, ç`pandehin ku janë?
Secili prej nesh s'është gjë tjetër veçse një qenie njerëzore, s'është gjë tjetër veçse një përpjekje, një diçka që ecën për të arritur diku. Por kjo qenie njerëzore duhet të ecë drejt vendit ku ndodhet përsosuria, duhet të synojë drejt qendrës dhe jo drejt periferisë.
Jeruzalemi i çliruar është një poemë epike nga poeti italian Torquato Tasso, botuar për herë të parë në vitin 1581, e cila tregon një version të mitizuar të Kryqëzatës së Parë, në të cilën, kalorësit e krishterë, të udhëhequr nga Godfrey i Bouillon – it, luftojnë myslimanët për të marrë Jeruzalemin.
Por, fundja, aq më keq për të! Tani Frederiku i urrente të gjitha gratë. Dhe lotët i ishin mbledhur lëmsh në grykë, sepse dashuria e tij kishte mbetur e papërfillur dhe dëshira e tij e zjarrtë nuk ishte plotësuar.
Në qytet tregojnë historinë e margaritarit të madh, se si e gjetën dhe si e humbën pastaj. Tregojnë për Kinon, peshkatarin dhe për të shoqen, Huanën, dhe për foshnjën e tyre, Kojotiton. Kjo histori është ngulur në mendjen e secilit ngaqë është treguar shumë herë.
Pushteti i parasë, fuqia, lavdia, janë leva që lëvizin pothuajse gjithçka në botën njerëzore. Në fuqizimin e pafre dhe më pas në shkatërrimin e Bankës Botërore, shohim shpërblimin për çmendurinë e përgjithshme, magjinë e pushtetin e parasë te të gjithë personazhet e romanit. Të gjithë i nënshtrohen Sakarit të plotfuqishëm: agjentët, shtypi, politika,...
I indinjuar nga gijotina dhe mënyra sesi i trajton shoqëria të dënuarit, Hygo vendosi ta denoncojë këtë absurditet përmes romanit të tij: kushtet e mjerueshme të jetesës së të burgosurve, trajtimin çnjerëzor të të dënuarve, duke përshkruar vuajtjet e tyre morale dhe fizike.
Në vitin 1852, Haxhi Murati, një nga prijësit më të paepur të maleve, është tmerri i ushtrisë ruse. Rusët u kënaqën kur më në fund ai u dorëzua. Apo pa dashur kishin futur në gjirin e tyre një agjent të dyfishtë?
Romani "Në moshën e pafajësisë" përqendrohet në martesën e pashmangshme të një çifti të klasës së lartë dhe në shfaqjen e një gruaje të gjendur në një skandal, e cila kërkon lumturinë e çiftit.
Ndalesa e parë është në ishullin e Liliputëve, ku gjithçka, që nga njerëzit e deri tek objektet, janë në përmasa mjaft të vogla. Më tej ai ndalon në Brobdingnag. Në të kundërt nga ishulli i parë, këtu e gjejmë protagonistin tonë në vendin e gjigantëve.
Por çdo çast e kishte degdisur drejt çastesh të tjera, çdo qenie drejt qenieve të tjera, dhe për ta mbyllur nuk kishte dashur asgjë nga ajo çka kishte zgjedhur, në mos po atë që pak nga pak i ishte imponuar përmes rrethanave, kishte zgjatur nga rastësia po aq sa nga vullneti, dhe më në fund ishte kthyer në domosdoshmëri: Xhesika.
TitulliRubaijjati Umer KhajjamitAutoriUmer KhajjamPërktheuH.Ali KorçaPërgatiti për ribotimErmal Begaf. 144Viti i botimit: 2006 Mbi perkthyesinHafiz Ali Korça ka qenë një nder njohesit me
