"Historia e gruas së fotografit” është emri me të cilin e njohin të gjithë, ato pak herë që e përdorin, por, në të vërtetë, ajo është edhe historia e vetë fotografit, ose më saktë, është historia e teorisë së tij mbi rëndësinë e gjërave të vogla.
Përrallat e treguara nga Mitrush Kuteli përbëjnë pjesën më të rëndësishme të letërsisë shqiptare, një frymëzim për një numër të madh veprash të tjera letrare që pasuan përgjatë dekadave. Tregime të Moçme Shqiptare përbën një klasik të të gjitha kohërave.
Për shumë vite me radhë Enver Hoxha i imponoi historisë versionin e tij. Ai rezulton i paturpshëm për t'i transformuar ngjarjet, për t'i fshirë ose zhdukur personazhet dhe për të ngritur në histori një protagonist të vetëm: atë vetë.
Duke lexuar "Prillin e thyer" kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin. "Miku, besa dhe gjakmarrja janë rrotat e mekanizmit të tragjedisë antike, dhe të futesh në mekanizmin e tyre është të shikosh mundësinë e tragjedisë."
TitulliRubaijjati Umer KhajjamitAutoriUmer KhajjamPërktheuH.Ali KorçaPërgatiti për ribotimErmal Begaf. 144Viti i botimit: 2006 Mbi perkthyesinHafiz Ali Korça ka qenë një nder njohesit me
TitulliRubaijjati Umer KhajjamitAutoriUmer KhajjamPërktheuH.Ali KorçaPërgatiti për ribotimErmal Begaf. 144Viti i botimit: 2006 Mbi perkthyesinHafiz Ali Korça ka qenë një nder njohesit me te mirë te gjuhës Perse, dhe kjo deshmohet edhe nga perkthimi apo shqiperimi i Rubaijjateve te Ommar Kajjamit direkt nga origjinali.(persishtja) nderkohe qe ky është cilezuar edhe perkthimi me i mirë qe është bërë nga persishtja.Ja një pjese e Rubaijjateve prej këtij libri.1. Sir-rezet e ezelit un` e ti s`I diKëto shkronja gjëzash s` I njoh un`as tiPrapa perdes folmë, ç`folmë që të dy.Kur të ngrihet perdja ngelim në habi!2. Ata që përfshtullën vertutat pa anëNë mbledhje vertutash qiri shokësh janëNga kjo nat` e errët s` duallën në rrugëNga një preçart folën dhe në gjumë ranë.3. Me pahir më pruri sefte në trup muaVeç habitjes tjatër nga jeta s`mu shtuaIkmë me përdhunë s`dimë ç`ish qëllimiArdhmë ndejmë ikmë ç`ish s`u kupëtua.4. Kot më kot ca njerëz kapmë madhështinëDisa për sy-zezat për qoshqet u ngrinëKur të ngrihen perdet do të kupëtohetSe sa larg prej lagjes tënde do të rinë.5. Ca po vrasin mëndjen për fe për doktrinëDisa të habitur sakt`dyshim gjë s`dinëNjiherësh tellalli del nga ushja thotëS`ësht`o të pa ditçim çthot aju dhe tinë.6. Blerore, zallishtja mjaft kemi shëtiturPër dëfrim ndër qarqet krejt jemi vërtiturNjeri nga kjo udhë s`dëgjuam të vijëTë këthehet prapë aty ku-shtë ngritur.7. Kush e gatoi kupën dhe e pat përzjerë?Qysh kudzon I piri ta pasjë në terëSa krerë sa pulpa sa duar të njomaç`dashuri I çpiku ç`mëri I ka thyerë?8. Zemra ç`ëshë gjallja po ta kupëtontetë pshehtat e Zotit kur vdes I zbulontenesër që s`ndjen fare ç`do të marrç vesh vallëkurse je ndër vete s`kupëton gjë sonte.9. Nga ardhja, nga ikja jonë ç`dobi vallëPrej majit të shpresës ç`ish indi sa gjallë?Ndënë rreth të rrotës sa shpirtra të pastërDigjen bahen pluhur tymi ku ka dalë?10. Kur filloj të sillet ku tasi I artëKur do gërmadhohet ky themel I lartëMe peshën e mendjes s`kupëtohet kurrëAs që nuk peshohet me peshën e qartë.1.11. Faqe trëndafilen as kush s`e ka pjekurMe koçkorë koha zemrën pa I a djegurGjer u çfarë kërhëni shihe një qind degëBukuroshes dora flokët s`I a ka prekur.12. Ata që përpiqen vrasin mendjen janëQoftë lark si ca që më kot mjelin kanëPetkë mos-kuptimi të vishnin më mirëSe sot mëndjet vleftë sa një fill gjth s`kanë.13. Shkoj reja dhe bimën rish e lau me lotPa verë renk-gjyli nuk jetohet dotPër ne vënt-dëfrimi kjo bim`ësht sotPër ta vënt-dëfrimi bima jonë mot?14. Stamnën-çini mbrëmë, mbi gurt e kam thyerIsha dehur bëra gjë të papëlqyerSamna si ty isha, më tha por dhe tinëSi mua do bëhesh a mëndje-gënjyer!15. Krejt shokët për kokë në dorë s`na ngelnëNë këmbët e vekjes një nga një u shkelnëNë mbledhët të jetës një lloj verë pinëDy tre vollt më parë u dehn`e s`u ndanë.16. Para meje teje, kisht dit` e natëPër pun`është sjellë rrot e qjellit gjatëHap sytë ngadalë të shkelç përmi tokëtBebe-syri vajzash është pluhur`I thatë.17. Në ç`do fushë q`është një lulishtë bërëAto me gjak mbreti jan`ushqyer tërëç`do gjeth manushaqesh që mbleron nga tokaNishan-faqesh janë prej gocash me sërë!…18. Çdo bimë që buzë lumit ka bleruarKa mbirë nga buz`e një vetij`ëngjëlluarMos shkel mbi ç`do bimë me çnder se ka mbirëNga pluhuri I një faqe lales të uruar.19. Brenda në trekt dije një poçar kam parëNdër shqelmë një copë balt`e kishte marëBalta po I thoshte me gjuhën e vetëSi ti kam qën`unë mos më merr pra zvarë.20. Poçarët kur dorën gjith në balt`e mbajnëMëndjen e mentimin duhet mos ia ndajnëShqelmin edhe grushti, gjer kur do t`I a venëBaltë-trupash eshtë, ç`pandehin ku janë?
Ndoshta, shtrohet pyetja, nga çfare intuite, nga cili zbulim i të vërtetës së fshehur, përtej shtratit të vanitetit njerëzor, shkrimtari ka marrë atë forcë të kristaltë paditëse kundër banalitetit dhe marrëzisë së mëkatit, të harresës dhe të dashakeqësisë.
Letra e gjatë nuk mbërriti kurrë te njeriu të cilit i drejtohej ndërsa kritikët kanë shtruar pyetjen nëse ajo me të vërtetë u shkrua për të mbërritur në destinacion. Në letër, Kafka i përgjigjet një pyetjeje nga i ati, Herman Kafka, se pse ai i thotë se ka frikë prej tij.
Skarletë O'Hara, gruaja e re tekanjoze dhe e pacipë, protagonistja e romanit, i përballon mundimet me shpirt pushtueseje; e pazonja, po ashtu si populli i vet i Jugut, "për të njohur disfatën edhe kur e ka para syve", nxiton të shkojë drejt së ardhmes duke menduar se "tek e fundit, nesër është ditë e re".
Duket sikur ajo i resit të gjitha ato që dimë për qeniet njerëzore dhe i mbush pamjet delikate e të tejdukshme me një fllad të atillë jete sa ato e kapërcejnë realitetin. Pra ajo zotëron më të rrallin e të gjitha pushteteve. Ajo e çliron jetën nga vartësia prej fakteve, me prekje të lehta ajo na tregon shpirtin e një fytyre.
Kur njerëzit kërkojnë flori nëpër të ftohtin e veriut, atyre u nevojiten qen, qen të mëdhenj e të fortë, qen që janë të zotë të tërheqin slita nëpër dëborën e pafundme, drejt minierave të arit...
"Armiku i Popullit", i shkruar më 1883 – në një mot me kryeveprën e Nietzsche – s "Kështu foli Zarathustra", është drama e tij sociale m'e bukur dhe m'e fortë.... Subjekti i saj me pak fjalë është ky: Doktor Stokmani zbulon që uja e banjave, ku shërben si mjek, përmban mikrobe sëmundjesh të rrezikshme nga shkaku që qyngjet shkojnë nëpër toka të molepsura...
Fjodor Dostojevski u bë i famshëm për krijimin e "heroit të rrugës", një protagonist i mohuar nga shoqëria dhe në kërkim të shpengimit. Në novelat e tij ai eksploron temat e mëkatit, moralitetit dhe shpengimit të njeriut modern.
Në këtë vepër të mrekullueshme autori na ka treguar me mjeshtëri të lartë artistike dhe me thellësi të madhe psikologjike historinë e një dashurie. Dashurine e Esherstit , e një intelektuali të ri me Migenën ,një vajzë të thjeshtë fshatare. Për dashurinë e njeriut mund të ketë lexuar shumë, po kur lexon “Lulet e Molles “ duket çdo gjë e re , e fuqishme...
Aty Dantja i ndan fajet sipas teorisë së Platonit, ku siç thotë ai, njeriu mëkaton nga çrregullimet e dashurisë me tepri (mendjemadhësia, ku njeriu e do së tepërmi vetveten; smira, kur i do të keqen tjetrit; zemërimi, kur do të hakmerret etj); kur dashuron me pasion të tepruar (kopracia, kur njeriu do pasurinë apo shpenzimet e tepërta; grykësia, kur...
TitulliRubaijjati Umer KhajjamitAutoriUmer KhajjamPërktheuH.Ali KorçaPërgatiti për ribotimErmal Begaf. 144Viti i botimit: 2006 Mbi perkthyesinHafiz Ali Korça ka qenë një nder njohesit me
